Βασικός στόχος της οικονομικής πολιτικής μίας χώρας πρέπει να είναι η θωράκιση της ανθεκτικότητας της οικονομίας έναντι διαταραχών και κρίσεων και η δημιουργία των προϋποθέσεων για την επίτευξη υψηλής και βιώσιμης ανάπτυξης, επεσήμανε ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, στο 2ο DigiTalk του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας με θέμα: «Οι μακροοικονομικές και δημοσιονομικές επιπτώσεις στην Ελλάδα των προγραμμάτων προσαρμογής 2010-2018».
«Για να επιτευχθεί αυτός ο βασικός στόχος, απαιτείται η στροφή της χώρας προς ένα νέο, προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες, βιώσιμο, παραγωγικό και αναπτυξιακό πρότυπο. Ένα πρότυπο που θα στοχεύει στη συστηματική αύξηση της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας και της εξωστρέφειας, καθώς και στη στενότερη διασύνδεση της παραγωγής με την τεχνολογία και την καινοτομία, με στόχο την επίτευξη υψηλής, διατηρήσιμης, έξυπνης και κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης», τόνισε ο υπουργός Οικονομικών.
Αναφερόμενος στην ισχυρότατη «δύναμη πυρός», όπως την χαρακτήρισε, τα 72 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είπε ότι το οικονομικό επιτελείο επεξεργάζεται ένα συνεκτικό Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο, για τη βέλτιστη παραγωγική αξιοποίηση και μόχλευση αυτών των κεφαλαίων.
Οι προτεραιότητες του υπό διαμόρφωση σχεδίου αφορούν τη στήριξη της επιχειρηματικότητας, την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων και την προώθηση της καινοτομίας, την ενίσχυση της απασχόλησης, τη μείωση των ανισοτήτων, την ενίσχυση της κοινωνικής αλλά και περιφερειακής συνοχής, την πράσινη ανάπτυξη, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, την τεχνολογική αναβάθμιση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, και την αναβάθμιση των υποδομών.
Όσον αφορά τα προγράμματα προσαρμογής των προηγούμενων ετών, ο υπ. Οικονομικών τόνισε πως οικονομικό πρόγραμμα «πανάκεια» για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης δεν υπάρχει. Το ανά περίπτωση καταλληλότερο πρόγραμμα εξαρτάται από σειρά ενδογενών και εξωγενών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών παραγόντων και παραμέτρων, ελεγχόμενων και μη από τη χώρα που έχει το πρόβλημα, πρόσθεσε.
Ειδικότερα ανέφερε τα εξής συμπεράσματα:
1ον. Η ιδιοκτησία του Προγράμματος είναι σημαντική για την επιτυχία του. Και αυτό γιατί καθορίζει τις προσδοκίες των αγορών, των επενδυτών και των καταναλωτών.
2ον. Κανένα πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής δεν είναι άκαμπτο και ανελαστικό. Τα Προγράμματα εμπεριέχουν δυνητικούς βαθμούς ευελιξίας, που συναρτώνται με την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα της εκάστοτε Κυβέρνησης.
3ον. Η δημοσιονομική πειθαρχία, αν και αναγκαία, δεν είναι από μόνη της ικανή για την έξοδο από την κρίση. Πρέπει να συνδυάζεται με διαρθρωτικές και αναπτυξιακές πολιτικές και την προώθηση αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.
4ον. Οι σωστοί δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές και το κατάλληλο μείγμα πολιτικής είναι σημαντικά για την επίτευξη δημοσιονομικής ισορροπίας. Η οικονομική βιβλιογραφία υποστηρίζει ότι ο πολλαπλασιαστής τείνει να είναι υψηλότερος κατά τις περιόδους κρίσης, γεγονός που καθιστά τη δημοσιονομική εξυγίανση πιο δαπανηρή.
5ον. Η δημοσιονομική προσαρμογή που στηρίζεται κυρίως στο σκέλος των δαπανών αποφέρει θετικά και διατηρήσιμα αποτελέσματα.
6ον. Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, λόγω του υψηλού πολλαπλασιαστή, είναι κρίσιμο για την αναπτυξιακή προοπτική μίας χώρας.
7ον. Η θεσμοθέτηση πλαισίου εξασφάλισης της σταθερότητας των πιστωτικών ιδρυμάτων, ειδικά σε τραπεζοκεντρικά συστήματα, είναι αναγκαία.
8ον. Η εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, η οποία απειλείται από την αύξηση της φτώχειας και την ανισοκατανομή του εισοδήματος κρίνεται απαραίτητη για την επιτυχία των προγραμμάτων.