Ο μήνας του μέλιτος για την Κριστίν Λαγκάρντ στην προεδρία της ΕΚΤ είναι προορισμένος να φθάσει σήμερα στο τέλος του, καθώς η άλλοτε σιδηρά κυρία του ΔΝΤ θα πρέπει να πείσει επενδυτές, επιχειρήσεις και καταναλωτές ότι η κεντρική τράπεζα της ευρωζώνης διαθέτει όλα τα κατάλληλα εργαλεία για να αντιμετωπίσει (και) την οικονομική λαίλαπα του κοροναϊού.
Οι αναλυτές προεξοφλούν ότι η ΕΚΤ θα προχωρήσει σε μείωση του ήδη αρνητικού επιτοκίου αποδοχής καταθέσεων κατά 10 μονάδες βάσης (στο -0,60%), ότι θα ενισχύσει το πρόγραμμα στοχευμένης χρηματοδότησης επιχειρήσεων (TLTRO) και ότι πιθανώς θα αυξήσει και τον όγκο του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης, καθώς η οικονομία της ευρωζώνης, βάσει των τελευταίων στοιχείων της Eurostat, δεν είναι και στην καλύτερη κατάστασή της, με σημαντική υποχώρηση, σε ετήσια βάση, της ανάπτυξης το 2019, δηλαδή μήνες πριν επέλθει και ο πονοκέφαλος του κοροναϊού.
Η επιδημία πλήττει τις εξαγωγές προς την Κίνα, απειλεί με πλήρες πάγωμα τη διεθνή εφοδιαστική αλυσίδα, ακυρώνει εκδηλώσεις, επιβάλλει ταξιδιωτικούς περιορισμούς, πλήττει τουρισμό, αερομεταφορές, τον κλάδο διασκέδασης και δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο στην, ήδη, εξαιρετικά ταλαιπωρημένη –κατά πολλούς ο μεγάλος ασθενής της ευρωζώνης- ιταλική οικονομία.
Ήδη σε μία δραματική της έκκληση η Λαγκάρντ κάλεσε τους Ευρωπαίους ηγέτες να λάβουν άμεσα μέτρα στήριξης οικονομιών και επιχειρήσεων εάν δεν θέλουν η ευρωζώνη να βρεθεί αντιμέτωπη με μία κρίση ανάλογη με αυτήν του 2008.
Η προτροπή της προέδρου της ΕΚΤ έχει διττό στόχο. Πρώτον, να δώσει στους Ευρωπαίους πολιτικούς να καταλάβουν ότι η τράπεζα δεν μπορεί να παραμείνει έπ’ άπειρον ο «σωτήρας της τελευταίας στιγμής» και δεύτερον και σαφώς πιο σημαντικό ότι πλέον η ΕΚΤ δεν διαθέτει την ίδια ευχέρεια κινήσεων το 2020 με αυτήν που είχε το 2008. Τότε είχε μεγάλο περιθώριο μείωσης επιτοκίων, ενώ ταυτόχρονα η έννοια της ποσοτικής χαλάρωσης δεν υπήρχε ούτε καν στο… οικονομικό λεξιλόγιο.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί μοιάζουν να έχουν «πιάσει το νόημα» που ήθελε να περάσει η Λαγκάρντ, από τη στιγμή, μάλιστα, που ακόμη και η πάντα φειδωλή Άγκελα Μέρκελ άφησε να εννοηθεί ότι η Γερμανία μπορεί να είναι «ευέλικτη» αναφορικά με την τήρηση των στόχων για το δημόσιο έλλειμμα βάσει των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για χώρες όπως η Ιταλία.
Το μεγάλο ερωτηματικό, βέβαια, είναι εάν Λαγκάρντ και ΕΚΤ θα κατορθώσουν να πείσουν και τις αγορές ότι διαθέτουν την αποφασιστικότητα αλλά και τις δυνάμεις που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν την σοβούσα κρίση. Ο Μάριο Ντράγκι τα είχε καταφέρει στη μεγάλη κρίση της ευρωζώνης, με το περίφημο «θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί» και μένει να φανεί αν μπορεί η Λαγκάρντ να ακολουθήσει τα βήματά του.