Με ένα κονδύλι μόλις 7 εκατ. ευρώ καλείται ο ειδικός διαχειριστής της ΛΑΡΚΟ να βγάλει τη χρονιά, με την προϋπόθεση μέχρι τότε να έχει βρεθεί επενδυτής για να αναλάβει την εταιρεία.
Για την περίοδο 2020 - 2021 και τους πρώτους μήνες του 2022 η ΛΑΡΚΟ «έκαψε» 52 εκατ. ευρώ από τον προϋπολογισμό για να συνεχίσει τη λειτουργία της. Τα λεφτά όμως τελείωσαν και στον διαχειριστή δόθηκαν άλλα επτά εκατ. ευρώ για να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδα της εταιρείας έως το τέλος του χρόνου.
Τα κεφάλαια αυτά μόλις που καλύπτουν τους μισθούς των εργαζομένων και στο τέλος του Ιουλίου ο διαχειριστής της εταιρείας θα υποχρεωθεί να διακόψει την παραγωγή. Μια παραγωγή που έτσι και αλλιώς ήταν «κουτσουρεμένη» από τους 20.000 τόνους σε 6.000 τόνους, ώστε να περιοριστούν οι ζημιές, καθώς η εταιρεία λειτουργεί με αρνητικά περιθώρια κέρδους.
Οι τιμές στην αγορά για το σιδηρονικέλιο που παράγει η ΛΑΡΚΟ κυμαίνονται στα 15.000 δολάρια ο τόνος, ενώ το κόστος παραγωγής της ΛΑΡΚΟ φτάνει τα 20.000 δολάρια.
Και στα καλά της να ήταν η εταιρεία, πάλι θα χρειάζονταν μέτρα, καθώς αυτή την περίοδο η ζήτηση στην αγορά για τον ανοξείδωτο χάλυβα που έχει ως πρώτη ύλη το σιδηρονικέλιο είναι περιορισμένη, αφού οι Κινέζοι που είναι οι μεγαλύτεροι καταναλωτές ανακυκλώνουν σκραπ και παράγουν εκ νέου ανοξείδωτο χάλυβα.
Στις 29 Ιουλίου οι προσφορές των επενδυτών για την εταιρεία
Εν τω μεταξύ, στις 29 Ιουλίου οι ενδιαφερόμενοι για τη ΛΑΡΚΟ θα κληθούν να καταθέσουν δεσμευτικές προσφορές για να αποκτήσουν την εταιρεία. Ήδη έχουν πρόσβαση στο VDR και μελετούν το σχέδιο σύμβασης. Οι τρεις ενδιαφερόμενοι είναι η κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ -AD Holdings, η Mytilineos και η ιρλανδική Commodity & Mining Insight. Φήμες αναφέρουν πως μόνο ένας από τους τρεις θα υποβάλει προσφορά, αλλά η κυβέρνηση αισιοδοξεί ότι ο διαγωνισμός θα έχει θετική έκβαση.
Υπάρχει βεβαίως και η εκκρεμότητα με τα ασφαλιστικά μέτρα κατά των ομαδικών απολύσεων που έχουν αιτηθεί τα σωματεία των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι επιδιώκουν να ακυρώσουν τις ομαδικές απολύσεις που προβλέπονται από το νόμο 4664/20 με τον οποίο η ΛΑΡΚΟ τέθηκε σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης. Σύμφωνα με τον νόμο, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να απολυθούν πριν πωληθεί η εταιρεία, καθώς εντάσσονται στο παθητικό της επιχείρησης, ενώ ο διαγωνισμός πώλησης αφορά το ενεργητικό της βιομηχανίας. Ουσιαστικά δηλαδή ο επενδυτής θα πρέπει να πάρει την εταιρεία «καθαρή» από κάθε βάρος.
Σημειώνεται πως οι αποζημιώσεις των 1.060 εργαζομένων είναι εγγυημένες με πρόσφατο νόμο του Ιουνίου για ποσό 24 εκατ. ευρώ, ανεξάρτητα αν απολυθούν από τον Ειδικό Διαχειριστή ή οδηγηθούν στην έξοδο από την πτώχευση της εταιρείας ελλείψει ενδιαφερόμενου επενδυτή.
Ο επενδυτής –αν προκύψει από τη διαγωνιστική διαδικασία- σύμφωνα με το δικό του business plan θα επαναπροσλάβει με συμβάσεις αορίστου χρόνου όσους εργαζόμενους θεωρεί απαραίτητους.
Τα σενάρια για την τύχη της εταιρείας παραμένουν δύο: ή πωλείται μέσα από τη διαδικασία Ειδικής Διαχείρισης που έχει εγκρίνει η ΕΕ (έτσι θα σβηστούν πρόστιμα και κρατικές υπό ανάκτηση ενισχύσεις ύψους 136 εκατ. ευρώ), ή οι δύο παράλληλοι διαγωνισμοί που διενεργούνται ο πρώτος από το ΤΑΙΠΕΔ για τη μίσθωση του εργοστασίου και ο δεύτερος από τον Ειδικό Διαχειριστή για την πώληση μεταλλευτικών δικαιωμάτων για 25 χρόνια θα καταστούν άγονοι και ο Ειδικός Διαχειριστής θα κηρύξει την εταιρεία σε πτώχευση πουλώντας κομμάτι-κομμάτι το ενεργητικό της.
Οι προσδοκίες για το τίμημα, οι επενδύσεις και το καθαρό νικέλιο
Το ΤΑΙΠΕΔ είναι υποχρεωμένο να θέσει ένα ελάχιστο μίσθωμα για το εργοστάσιο, ενώ ο Ειδικός Διαχειριστής θα «υποδεχθεί» τις προσφορές για τα μεταλλευτικά δικαιώματα χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Και αυτό γιατί ο επενδυτής που θα αναδειχθεί από τη διαδικασία θα πρέπει να προχωρήσει σε επενδύσεις τουλάχιστον 250 εκατ. ευρώ για την επέκταση του λιµανιού στο εργοστάσιο της Λάρυµνας και για περιβαλλοντικές επενδύσεις. Για το μίσθωμα της μονάδας αλλά και για την περιβαλλοντική συμμόρφωση του ρυπογόνου εργοστασίου ο επενδυτής θα έχει περίοδο χάριτος.
Παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν πως μια «έξυπνη» κίνηση του νέου επενδυτή θα ήταν δίπλα στη μονάδα σιδηρονικελίου να στήσει και μια μονάδα ανοξείδωτου χάλυβα ώστε να έχει και την πρώτη ύλη και το τελικό προϊόν.
Όσο για την παρανόηση που επικρατεί στην αγορά, θα πρέπει να επισημανθεί πως η ΛΑΡΚΟ παράγει σιδηρονικέλιο και όχι νικέλιο, το οποίο έχει ισχυρές προοπτικές, καθώς έχει εφαρμογή στις μπαταρίες των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων. Η ΛΑΡΚΟ θα μπορούσε να παράξει καθαρό νικέλιο με τη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα απαιτηθούν επενδύσεις άνω των 300 εκατ. ευρώ.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
