Η ανοδική αντίδραση που δεν πείθει, τα κλειστά σχολεία και η περιδίνηση της Ελλάκτωρ

11 Μαρ 2020 06:30

Ο Επίμονος Κηπουρός σκαλίζει, ψάχνει και αναζητά ενδιαφέροντα σημεία από τον κόσμο των επιχειρήσεων, των αγορών, της οικονομίας και της πολιτικής.

Κάτω από το γενικό τίτλο «ανοδική αντίδραση», που θα μπορούσε να περιγράψει τη χθεσινή κίνηση των αγορών σε όλο τον κόσμο, κρύβεται μεγάλη ανησυχία και έντονη αβεβαιότητα, κάτι που εξηγεί και τις όχι λίγες και καθόλου ασήμαντες διακυμάνσεις. Η Wall Street προτίμησε να δει το ποτήρι μισογεμάτο, επειδή διέρρευσαν στα ΜΜΕ οι συζητήσεις του Τραμπ με Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές, όπου δήλωσε έτοιμος για όλα: από την αναστολή του παρακρατούμενου φόρου στους μισθούς (15% το μήνα), μέχρι την παροχή κονδυλίων από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό στις εταιρείες όλων των κλάδων που έχουν τις μεγαλύτερες απώλειες από την αναταραχή. Οι traders της αγοράς πετρελαίου επίσης προτίμησαν να δουν το ποτήρι μισογεμάτο: πιάστηκαν από μερικές δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας της Ρωσίας, για να βγάλουν το συμπέρασμα ότι ο «πόλεμος» με την Σαουδική Αραβία θα μπορούσε να αποφευχθεί με διαπραγματεύσεις. Κάπως έτσι, οι βασικοί δείκτες στη Νέα Υόρκη και η τιμή του αργού έκλεισαν στα υψηλά της ημέρας, παρότι ο Stoxx 600 στην Ευρώπη έκλεισε, νωρίτερα, με μικρή πτώση (0,75%). Παρά το κλείσιμο στο υψηλό, η αντίδραση ήταν αναιμική δεδομένου του τι προηγήθηκε.
Χωρίς η στήλη να διεκδικεί Νόμπελ χρηματιστηριακών προβλέψεων, ας μας επιτραπεί να διαπιστώσουμε ότι η χθεσινή ανοδική αντίδραση ούτε σε στιβαρά θεμέλια στηρίζεται, ούτε εγγυήσεις για ανάλογη συνέχεια δίνει. Το πακέτο του Τραμπ φαίνεται μεγάλο και σημαντικό, αλλά ακόμη δεν το έχουμε δει και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τελικά θα έχει όλα τα καλά μέτρα που περιμένει η αγορά, ούτε και ότι θα έχει την αναμενόμενη θετική επίδραση στην οικονομία. Από την άλλη, ο «πόλεμος» της Σ. Αραβίας με την Ρωσία έχει πολύ σοβαρές πολιτικές, γεωπολιτικές και οικονομικές παραμέτρους για να πιστέψει κανείς στα σοβαρά ότι είναι τόσο απλό να σταματήσουν οι εχθροπραξίες και να οδηγηθούν γρήγορα οι δύο πλευρές σε μια συμφωνία. Όλα αυτά καλύπτονται από πολλά σύννεφα αβεβαιότητας, ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι η επιδημία εξαπλώνεται και οι οικονομικές επιπτώσεις της γίνονται καθημερινά όλο και σοβαρότερες. Ας κρατήσουμε μικρό καλάθι, λοιπόν.
Ο κοροναϊός έχει τον τρόπο του να ανατρέπει κάθε είδους σχεδιασμούς στην οικονομία και φαίνεται ότι είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει μια μεγάλη ανατροπή στον τραπεζικό τομέα της ευρωζώνης: συζητείται πολύ σοβαρά στους κόλπους των εποπτικών αρχών, όπως μεταδίδει το Bloomberg, να αναβληθούν τα φετινά stress test των ευρωπαϊκών τραπεζών, καθώς κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε μια άσκηση χωρίς νόημα. Οι οικονομικές προβλέψεις, στις οποίες θα στηριχθούν οι έλεγχοι, είναι πλέον φανερό ότι έχουν ανατραπεί από την υφεσιακή δυναμική που δημιουργεί η επιδημία, άρα δεν έχει και μεγάλη χρησιμότητα να δοκιμαστεί η αντοχή των τραπεζών σε σενάρια που απέχουν πολύ -άγνωστο πόσο- από την πραγματικότητα.
Οι συνθήκες πανικού που αρχίζουν να δημιουργούνται από την πίεση που δέχεται το τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης εξαιτίας των συνεπειών της επιδημίας φέρνει όλο και περισσότερα αιτήματα εποπτικής χαλάρωσης στην Φραγκφούρτη. Γάλλοι και Ιταλοί ζητούν να καθυστερήσει η εφαρμογή του λογιστικού προτύπου IFRS-9 και να χρησιμοποιηθούν προσωρινά πολύ χαλαρότεροι ορισμοί για τα προβληματικά δάνεια, ώστε να μην αρχίσουν να «κοκκινίζουν» οι ισολογισμοί των τραπεζών από τις καθυστερήσεις, με συνέπεια να μην μπορούν να προσφέρουν επιμήκυνση σε πελάτες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Οι Γερμανοί θέλουν πιο χαλαρή ρύθμιση για τα υποχρεωτικά «μαξιλάρια» κεφαλαίων. Για τις ελληνικές τράπεζες, όλα αυτά ίσως έχουν μια καλή πλευρά: δύσκολα θα επιμείνει ο SSM να εφαρμόσουν κατά γράμμα τα φιλόδοξα σχέδιά τους για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Αστοχίες είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν, εδώ που έχουμε φτάσει, τουλάχιστον όμως δεν θα αντιμετωπιστούν με αυστηρότητα.
Πιο γρήγορη και από τον κοροναϊό είναι η ΟΤΟΕ. Δεν πρόλαβε καλά, καλά, η κυβέρνηση να ανακοινώσει το κλείσιμο όλων των σχολείων για 14 ημέρες και η ΟΤΟΕ έσπευσε να ανακοινώσει ότι «απέστειλε επιστολές στην Ελληνική Ένωση Τραπεζών και στην Ένωση Συνεταιριστικών Τραπεζών Ελλάδας, καλώντας τις Τράπεζες “να διευκολύνουν τη χορήγηση αντίστοιχων έκτακτων ειδικών αδειών με αποδοχές στους τραπεζοϋπαλλήλους που δεν έχουν τη δυνατότητα εναλλακτικής φύλαξης των παιδιών τους”».
Ασφαλώς και πρόκειται για ένα σημαντικό πρόβλημα για τους εργαζόμενους γονείς και αφορά όχι μόνο τις τράπεζες αλλά εκατοντάδες μεγάλες επιχειρήσεις.
Φιλότιμη, αναμφίβολα, η προσπάθεια που κατέβαλαν τα διοικητικά στελέχη της ΕΛΛΑΚΤΩΡ να πείσουν τους αναλυτές στην προχθεσινή τηλεδιάσκεψη ότι όλα βαίνουν καλώς και δεν πρέπει να ακούει η αγορά τις δυσμενείς φήμες και εκτιμήσεις. Πλην, όμως, δεν απέδωσε και σπουδαία πράγματα. Σε μια καλή συνεδρίαση, όπως η χθεσινή, και αφού η μετοχή της ΕΛΛΑΚΤΩΡ είχε χάσει γύρω στο 70% από τα υψηλά του περασμένου Αυγούστου (2,25 ευρώ), και -44,8% το προηγούμενο 3ήμερο θα περίμενε κανείς κάτι καλύτερο από το +4%, (κλείσιμο πολύ κοντά στο χαμηλότερο σημείο της ημέρας) που ανέβασε τη μετοχή στο 0,676 ευρώ. Πολύ περισσότερο, όταν ο δείκτης Κατασκευών – Δομικών Υλικών έκανε άλμα 9,85%.
Πέρα από όλα τα άλλα, για τα οποία μπορεί να γίνει μεγάλη συζήτηση, ένα είναι το ζήτημα που δεν έκλεισε με όσα ειπώθηκαν στην τηλεδιάσκεψη: ο κατασκευαστικός κλάδος του ομίλου έχει τα γνωστά, σοβαρά προβλήματα και, όπως παραδέχθηκε και η διοίκηση της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, πιθανότατα θα αργήσει περισσότερο από όσο προβλεπόταν αρχικά να φτάσει στο break even. Αυτό, λοιπόν, που δεν ξεκαθαρίζεται απόλυτα από τη διοίκηση είναι πώς θα καλύπτονται ως τότε οι ζημιές από τον κατασκευαστικό κλάδο. Ο όμιλος έχει assets με μεγάλη αξία, κάποια από τα οποία θα μπορούσαν να ρευστοποιηθούν, για να καλυφθεί αυτό το κενό, αλλά τέτοια διάθεση δεν φαίνεται να υπάρχει. Άλλη, σοβαρή εναλλακτική στρατηγική δεν φαίνεται να υπάρχει. Εκτός αν θεωρήσουμε ότι είναι σοβαρή στρατηγική το «είμαστε μεγάλοι, απασχολούμε πολλούς, θα μας δώσουν -θέλουν δεν θέλουν- τη μερίδα του λέοντος από τα έργα»…
Η στήλη δεν έχει καμία αμφιβολία ότι ο κ. Αναστάσιος Καλλιτσάντσης, διευθύνων σύμβουλος της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, ήθελε να μεταδώσει ένα μήνυμα εμπιστοσύνης όταν προχώρησε στην αγορά μετοχών της εταιρίας που διευθύνει την ημέρα που η μετοχή κατέρρεε. Όμως όταν θέλεις να μεταδόσεις ένα ισχυρό μήνυμα πρέπει να φροντίσεις να είναι πράγματι ισχυρό: διότι μια αγορά 100.000 μετοχών, συνολικού ποσού 82.500 ευρώ, δεν αποτελεί και επίδειξη δύναμης την στιγμή μάλιστα που βροντοφωνάζεις ότι πρόκειται για «αιφνίδια, αδικαιολόγητη και ακραία πτώση» η οποία, όπως υπογραμμίζονταν στην ανακοίνωση της εταιρίας, οφείλεται σε ανυπόστατες φήμες και μια μεθόδευση με στόχο την υπονόμευση της τιμής της μετοχής.