Στο απώτερο μέλλον, αν όχι στις ελληνικές καλένδες, παραπέμπεται η πολυσυζητημένη αποκρατικοποίηση των Ελληνικών Πετρελαίων, παρ’ ότι συγκαταλέγεται στο φετινό στόχο εσόδων, ύψους 2,5 δισ ευρώ, του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων.
Το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα από τον Κωστή Χατζηδάκη όταν, παρουσιάζοντας από το βήμα του συνεδρίου «Energy Dialogues» την λίστα των επικείμενων ενεργειακών αποκρατικοποιήσεων, τα ΕΛΠΕ απουσίαζαν από αυτήν, μήνυμα ότι το «πωλητήριο» έχει μετατεθεί για το μέλλον ή ακόμη και ματαιωθεί. Στο ερώτημα τι ακριβώς συμβαίνει, κύκλοι του υπουργού παρέπεμπαν σε παλαιότερες δηλώσεις Χατζηδάκη, που από το φθινόπωρο συνιστούσε σε όποιον τον ρωτούσε για τα ΕΛΠΕ να μη βιάζεται.
Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι η αποκρατικοποίηση των ΕΛΠΕ έχει συνυπολογιστεί μαζί με εκείνες των ΔΑΑ και των δύο ΔΕΠΑ (Εμπορίας και Υποδομών) στο φετινό μεγαλεπήβολο στόχο εσόδων του ΤΑΙΠΕΔ, ύψους 2,5 δισ ευρω, όπως τον είχε παρουσιάσει η διοίκηση του Ταμείου στα τέλη Δεκεμβρίου.
Δεν έχουν επίσης περάσει παρά μερικές εβδομάδες από τότε που κυβερνητικά στελέχη, με αφορμή τις συναντήσεις Μητσοτάκη με επενδυτές στην Ουάσινγκτον, συμπεριελάμβαναν και τα ΕΛΠΕ στις αποκρατικοποιήσεις με το ισχυρότερο αμερικανικό ενδιαφέρον, προβλέποντας μάλιστα ότι τα τιμήματα θα είναι μεγάλα.
Τελικά το μόνο βέβαιο είναι ότι τα πλάνα για την πώληση του 35,5% που κατέχει το Δημόσιο στα ΕΛΠΕ έχουν αλλάξει. Στο ερώτημα που αποδίδεται αυτή η αλλαγή, σαφής απάντηση δεν υπάρχει.
Άλλοι την αποδίδουν στην στάση της πλευράς Λάτση (κατέχει το 45,48%), που μετά το ναυάγιο του Απριλίου 2019 στην προσπάθεια να παραχωρήσει μέρος του ποσοστού της από κοινού με το Δημόσιο, δεν επιθυμεί ούτε να πουλήσει η ίδια, αλλά ούτε και να εισέλθει άλλος επενδυτής στην πετρελαϊκή εταιρεία.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το κράτος δεν θα κέρδιζε παρά ελάχιστα από τη διάθεση ενός περιορισμένου ποσοστού μετοχών, εφόσον αυτό συγκριθεί με την προηγούμενη κοινή προσπάθεια των δύο πλευρών να παραχωρήσουν μεγαλύτερο μερίδιο. Σαν θεωρία ωστόσο πάσχει, δεδομένου ότι η σημερινή κεφαλαιοποίηση των ΕΛΠΕ ανέρχεται στα 2,6 δισ ευρώ, επομένως το 35,5% αντιστοιχεί στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 900 εκατ ευρώ.
Σύμφωνα με μια άλλη ερμηνεία, η αναβολή της ιδιωτικοποίησης συνδέεται με τις εξελίξεις στην ΔΕΠΑ. Ακριβώς επειδή τα ΕΛΠΕ ελέγχουν το 35% της ΔΕΠΑ, πρώτα θα πρέπει να ολοκληρωθεί η αποκρατικοποίηση της τελευταίας, προκειμένου να ξεκαθαρίσει το τοπίο και μετά να ανοίξει το κεφάλαιο στα Ελληνικά Πετρέλαια.
Τέλος, υπάρχει και η άποψη ότι το timing δεν είναι κατάλληλο, δηλαδή οι διεθνείς συνθήκες στην αγορά πετρελαίου δεν είναι οι ιδανικές, άρα θα πρέπει να αναζητηθεί καλύτερη συγκυρία στο μέλλον.
Κάποιες από τις παραπάνω εξηγήσεις δεν έχουν βάση, άλλες ίσως έχουν, ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι ότι βαρύνουσα σημασία για τις εξελίξεις στα ΕΛΠΕ έχει η άποψη της Paneuropean, δηλαδή της πλευράς Λάτση. Είναι βέβαιο ότι έχοντας το πλειοψηφικό πακέτο στα ΕΛΠΕ, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος επενδυτής που θα ρίσκαρε να μπει στην εταιρεία, χωρίς πρώτα να έχει έρθει σε συνεννόηση μαζί της.
Στην λογική αυτή, όταν το περυσινό φθινόπωρο διέρρεαν από το ΤΑΙΠΕΔ πληροφορίες ότι η πώληση του 35,5% του Δημοσίου είναι ζήτημα εβδομάδων και πρόκειται να γίνει με δημόσια προσφορά, δηλαδή το άνοιγμα βιβλίου προσφορών στο Χρηματιστήριο (book building), κάποιες πληροφορίες ανέφεραν ότι η Paneuropean βρισκόταν κοντά σε συμφωνία με ενδιαφερόμενους επενδυτές.
Εν συνεχεία, το σενάριο του book building μπήκε στο ψυγείο. Η έντονη κινητικότητα γύρω από την ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ έπαψε να υφίσταται, πιθανώς επειδή η πλευρά Λάτση άλλαξε σχέδια ή επειδή η συμφωνία με τους επίδοξους μνηστήρες τελικά δεν «περπάτησε».
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
