Μια φράση του κυβερνητικού εκπροσώπου στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ότι «η κυβέρνηση δεν είναι αρνητική σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο τηλεμαχίας των πολιτικών αρχηγών», ήταν αρκετή για να ανοίξει διάπλατα τη συζήτηση για μια τηλεοπτική προεκλογική αναμέτρηση.
Αν και δεν είναι σαφές για το αν οι σκέψεις αυτές αφορούν την πρώτη ή την δεύτερη Κυριακή των εκλογών, η πολιτική ιστορία του τόπου έχει δείξει ότι ανάλογες συζητήσεις έκλεισαν το ίδιο άδοξα όπως είχαν ανοίξει.
Μπορεί στις ΗΠΑ -που έχει την πατρότητα του όρου "debate" ήδη από την δεκαετία του ‘60- αυτά να αποτελούν κομμάτι του πολιτικού τους πολιτισμού, στην Ελλάδα όμως το ενδεχόμενο μιας «τηλεμαχίας» εξελίσσεται σε σήριαλ για γερά νεύρα, με δημόσιες αντεγκλήσεις και κομματικές αντιπαραθέσεις, οι οποίες συνήθως οδηγούν σε ναυάγιο!
Σε κάθε προεκλογική εκστρατεία, η συμφωνία για τη διεξαγωγή μιας «τηλεμαχίας» αποτελεί κεντρικό ζήτημα διαβούλευσης μεταξύ των κομμάτων, με όλους να βάζουν τους όρους τους, ακόμα και για τα πρόσωπα των δημοσιογράφων από τους οποίους θα δεχθούν ερωτήσεις.
Η ιστορία έχει καταγράψει αρκετά παράδοξα.
Όπως όταν το 1996 Κώστας Σημίτης και Μιλτιάδης Έβερτ αναμετρήθηκαν τηλεοπτικά, με τον Αντώνη Σαμαρά, ως αρχηγός της Πολιτικής Άνοιξης, να στέλνει εξώδικο στο Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, καταγγέλλοντας μεθοδεύσεις και αποκλεισμό του…
Είχαν περάσει περίπου έξι χρόνια όταν η Ελλάδα μάθαινε τον όρο «debate» για πρώτη φορά, με τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ, Χαρίλαο Φλωράκη, να κάθονται παρουσία κοινού στο αμφιθέατρο του Πάντειου Πανεπιστημίου και να απαντούν στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου Γιάννη Καψή.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε να συμμετάσχει σε τηλεοπτικό διάλογο με τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, με την απόφασή του αυτή να γίνεται προεκλογικό σποτ στην καμπάνια της ΝΔ με μια… άδεια καρέκλα!
Δέκα ημέρες πριν από τις εκλογές του 2000, Κώστας Σημίτης και Κώστας Καραμανλής, με συντονιστή τον Νίκο Χατζηνικολάου, αντιπαρατίθενται τηλεοπτικά και απαντούν στους δημοσιογράφους Θοδωρή Ρουσόπουλο, Έλλη Στάη και Μανώλη Καψή.
Στις εκλογές του 2004, όλοι οι πολιτικοί αντίπαλοι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι, με τον Γιώργο Παπανδρέου που μόλις είχε πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής να εκπροσωπεί το κυβερνών κόμμα, έχοντας απέναντί του τον Κώστα Καραμανλή, την Αλέκα Παπαρήγα, τον Νίκο Κωνσταντόπουλο ως πρόεδρο του Συνασπισμού και τον Δημήτρη Τσοβόλα από το ΔΗΚΚΙ.
Τις ερωτήσεις υπέβαλαν ο Παύλος Τσίμας, ο Αλέξης Παπαχελάς, ο Νίκος Ευαγγελάτος και ο μετέπειτα πρόεδρος του «Ποταμιού» Σταύρος Θεοδωράκης.
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται και το 2007 όπου στην τηλεμαχία παίρνουν μέρος όλοι οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων, Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου, Αλέκα Παπαρήγα, Αλέκος Αλαβάνος (ΣΥΡΙΖΑ), Γιώργος Καρατζαφέρης (ΛΑΟΣ) και Στέλιος Παπαθεμελής (Δημοκρατική Αναγέννηση).
Συντονίστρια ήταν η Μαρία Χούκλη και τις ερωτήσεις υπέβαλλαν οι Όλγα Τρέμη, Έλλη Στάη, Ν. Χατζηνικολάου, Ν. Ευαγγελάτος, Αλ. Παπαχελάς και Αιμ. Λιάτσος.
Το 2009 ήταν η προτελευταία φορά όπου οι ψηφοφόροι παρακολούθησαν μια τηλεοπτική προεκλογική αναμέτρηση. Και μάλιστα εις διπλούν…
Ένα «debate» με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και ακόμα ένα μόνο ανάμεσα στον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Καραμανλή, υπό τον συντονισμό της δημοσιογράφου Μαρίας Χούκλη και τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων Ν. Ευαγγελάτου, Ο. Τρέμη, Σ. Κοσιώνη, Α. Λιάτσου, Α. Σρόιτερ και Α. Κωνσταντάτου.
Ήταν η πρώτη φορά όπου Κώστας Καραμανλής και Γιώργος Παπανδρέου είχαν την δυνατότητα να βρεθούν ενώπιος ενωπίω και να απευθύνουν ο ένας ερωτήσεις στον άλλο.
Το 2015 ήταν η τελευταία χρονιά που διεξήχθη μια τηλεμαχία με τη συμμετοχή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, του Πρόεδρος της ΝΔ Βαγγέλη Μεϊμαράκη, του επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτη Λαφαζάνη, του γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, της προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά και του Πάνου Καμμένου από τους Ανεξάρτητους Έλληνες.
Για τα κομματικά επιτελεία η μεγάλη αγωνία για το «ναι» ή το «όχι» σε μια τηλεμαχία είναι η αποφυγή του λάθους.
Κανείς δεν θέλει να χάσει έστω και σε επίπεδο εντυπώσεων στο «παρά πέντε» της εκλογικής μάχης.
Η προϊστορία ωστόσο δείχνει ότι από τις συνολικά οκτώ τηλεοπτικές αναμετρήσεις, στις μισές περιπτώσεις ο πολιτικός αρχηγός που εκπροσωπούσε την κυβέρνηση κέρδισε τελικά τις εκλογές, ενώ στις άλλες τέσσερις περιπτώσεις κερδισμένη βγήκε η αντιπολίτευση.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
