ΣΕΒ: Να αυξηθούν τα ελλείμματα για να σωθεί η οικονομία

Ως αναγκαία θεωρεί ο ΣΕΒ την ανισορροπία στα δημοσιονομικά μεγέθη την οποία θα φέρουν τα έκτακτα μέτρα στήριξης που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα υπήρχε καταρράκωση της οικονομικής δραστηριότητας και φυσικά και της χώρας στο σύνολό της. 

Όπως αναφέρει ο Σύνδεσμος στο Οικονομικό Δελτίο του, τα έκτακτα οικονομικά μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση οδηγούν σε αύξηση του ελλείμματος κατά έξι δισ. ευρώ μηνιαίως ή 3% του ΑΕΠ (σ.σ.: λόγω αύξησης των δημοσίων δαπανών με ταυτόχρονη μείωση των εσόδων λόγω των ευνοϊκών ρυθμίσεων για φόρους και εισφορές), η οποία, όμως, υπάρχει η δυνατότητα να καλυφθεί. 

Ο πρώτος τρόπος να επιτευχθεί αυτή η «κάλυψη» είναι μέσω αύξησης του δανεισμού και ακολούθως με χρήση των ταμειακών διαθεσίμων του κράτους, τα οποία αυτή τη στιγμή φθάνουν στο επίπεδο των 37 δισ. ευρώ. Εξ αυτών η χρήση 16 δισ. ευρώ θα πρέπει να λάβει –βάσει των δεσμεύσεων της χώρας- την έγκριση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης. 

Στη διάθεση, όμως, του κράτους υπάρχουν και επιπλέον κονδύλια, όπως για παράδειγμα αυτά του ΕΣΠΑ, ενώ σαφώς κάτι παραπάνω από ευεργετική θα ήταν η έκδοση ευρωομολόγου, καθώς ο δανεισμός θα καθίστατο πολύ πιο φθηνός, έστω και εάν το κόστος δανεισμού για την Ελλάδα έχει αποκλιμακωθεί σημαντικά το τελευταίο διάστημα.

Παράλληλα ο ΣΕΒ στηρίζει απόλυτα την απόφαση της κυβέρνησης για στήριξη των επιχειρήσεων αλλά και των εργαζομένων, αλλά φροντίζει να προειδοποιήσει ότι «οι μισθοί των εργαζομένων και οι πωλήσεις των επιχειρήσεων που χάνονται στη διάρκεια των μέτρων αποφυγής του συγχρωτισμού, χάνονται, σε μεγάλο βαθμό για πάντα. Συνεπώς, τα έσοδα του κράτους και των τραπεζών, που μειώνονται λόγω αναστολών πληρωμής φορολογικών, ασφαλιστικών και τραπεζικών υποχρεώσεων αντιστοίχως, είναι βέβαιο ότι θα υποστούν μείωση». 

Πιθανά συμπληρωματικά μέτρα στήριξης

Ο Σύνδεσμος υπογραμμίζει ακόμη ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν συμπληρωματικά μέτρα τόνωσης της οικονομίας, όπως για παράδειγμα η αύξηση των πιστωτικών γραμμών στους ενήμερους πελάτες των τραπεζών, με το κράτος να αναλαμβάνει την εξυπηρέτησή ή την εγγύησή τους, για σύντομο χρονικό διάστημα. 

Ζητά ακόμη, να εξετασθεί το κατά πόσον μπορεί να βοηθήσει τυχόν σημαντική αύξηση, και επιμήκυνση του χρόνου καταβολής, του επιδόματος ανεργίας, για εργαζόμενους που θα βρεθούν στο δρόμο, εάν κλείσουν οι επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται, αλλά και να αντιμετωπιστεί το ζήτημα με τους ανθρώπους που απασχολούνται στην παραοικονομίας που παράγουν το ¼ περίπου του ΑΕΠ της χώρας, χωρίς να καταγράφεται.

Καταλήγοντας τονίζει πως «η κρίση του κορωνοϊού στην Ελλάδα έχει μια σημαντική ομοιότητα με τη μεγάλη κρίση και ύφεση των Μνημονίων. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα είναι εκείνοι που φέρουν το μεγαλύτερο βάρος των περικοπών σε εισόδημα και απασχόληση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι 108.000 εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, το ΕΚΑΒ, τον ΕΟΔΥ και την Πολιτική Προστασία υπερβάλλουν εαυτόν, και οι μισθοί τους πρέπει να αυξηθούν προσωρινά. Υπάρχουν, επίσης, δομές του Δημόσιου Τομέα που εργάζονται πυρετωδώς για την υλοποίηση των οικονομικών μέτρων που έχουν αναγγελθεί.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια εξοικονόμησης πόρων, ή μετατάξεων σε υπηρεσίες που υπάρχει μεγάλη ανάγκη σε προσωπικό, έτσι ώστε να στηριχθούν οι άνθρωποι που τα δίνουν όλα για να εξυπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο στις σκοτεινές αυτές ώρες. Με τον τρόπο αυτό, θα ελαφρυνθεί και το βάρος στον προϋπολογισμό από τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης.

Οι μειώσεις μισθών βουλευτών και υπουργών δεν αρκούν, εάν είμαστε όλοι μαζί στην ίδια βάρκα, και όλοι μας πρέπει να βγούμε από τη τέλεια θύελλα, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

Είναι, επίσης, γεγονός ότι το ελληνικό κράτος, για λόγους ανωτέρας βίας, όπως είναι ο πόλεμος στον κορωνοϊό, λαμβάνει μέτρα περιοριστικά της οικονομικής δραστηριότητας, εκεί όπου αυτό επιβάλλεται για λόγους δημόσιας υγείας. Θα πρέπει, όμως, αυτό να γίνεται με φειδώ, και με πλήρη γνώση όχι μόνο των επιδημιολογικών παραμέτρων αλλά και των οικονομικών επιπτώσεων, δεδομένων και των εισοδηματικών περιορισμών στη λειτουργία του κράτους, για να διαφυλάξουμε όχι μόνο την υγεία μας, αλλά και την οικονομική ελευθερία και τις δημοκρατικές μας παραδόσεις».