Πριν ακόμη ολοκληρωθεί το project της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης που αφορά στην μείωση κατά 5% για 6 μήνες των τιμών σε αρχικά 500 και πλέον σε 1.000 προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, ένα νέο σχέδιο εκπονείται. Έχει την κωδική ονομασία "every day low price" και μία πρώτη νύξη περί αυτού έκανε στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου ο υπουργός Ανάπτυξης, κ. Κώστας Σκρέκας.
Σε συνομιλία του με το BD, ο κ. Σκρέκας άφησε να εννοηθεί ότι πρόκειται για την ενσωμάτωση των προσφορών που κάνουν οι προμηθευτικές εταιρείες στην τελική τιμή του προϊόντος. Και αυτή η παρέμβαση θα νομοθετηθεί. Πρόκειται επί της ουσίας για ευθεία παρέμβαση της κυβέρνησης στην εμπορική πολιτική των επιχειρήσεων. Όπως έλεγε πηγή της αγοράς, παρόμοιο μέτρο είχε ληφθεί πριν από χρόνια μόνο στην Ισπανία. Προσφάτως στη Γαλλία με μία «συμφωνία κυρίων» προμηθευτές και λιανέμποροι με παρέμβαση του Γάλλου υπουργού Οικονομικών συμφώνησαν στην μείωση των τιμών σε 5.000 προϊόντα. Στη συμφωνία δεν προσχώρησαν μόνο τρεις πολυεθνικοί όμιλοι, η Nestle, η Unilever και η Pepsico.
Προς το παρόν πηγές της αγοράς προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τις προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης και είναι ακόμη ασαφές πώς μπορεί να εφαρμοστεί το προαναφερόμενο μέτρο. Η κεντρική ιδέα είναι ότι, αντί οι εταιρείες να κάνουν σε τέτοια μεγάλη έκταση προσφορές, όπως συμβαίνει σήμερα, μπορούν – κατά το υπουργείο – να ενσωματώσουν το κόστος των προσφορών στην τελική τιμή των προϊόντων και έτσι οι τιμές να μειωθούν και μάλιστα εντυπωσιακά και αυτό να καταγραφεί από την ΕΛΣΤΑΤ στον τιμάριθμο των ειδών διατροφής (οι προσφορές και άλλες προωθητικές ενέργειες στατιστικά δεν καταγράφονται).
Πηγές του λιανεμπορίου έλεγαν προς το BD ότι πράγματι ο αριθμός των προσφορών που πραγματοποιείται σήμερα είναι πρωτοφανής για τα εμπορικά δεδομένα. Κι αυτό το οποίο επιτυγχάνει είναι να εκπαιδεύει τον καταναλωτή να αναζητά διαρκώς τις προσφορές. Και μάλιστα σ΄ αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία. Όμως δεν μπορούν να φανταστούν με ποιον τρόπο μπορεί να εφαρμοστεί το νέο κυβερνητικό σχέδιο παρέμβασης. Και τούτο διότι υπάρχουν τριών ειδών προσφορές: πρώτον, οι προσφορές που κάνουν οι προμηθευτές, δεύτερον, οι προσφορές που κάνουν μόνοι οι λιανέμποροι και τρίτον, οι προσφορές που μοιράζονται ένα ποσοστό οι προμηθευτές και ένα ποσοστό οι λιανέμποροι. Αν η πρώτη και η δεύτερη κατηγορία μπορεί να ελεγχθεί, η τρίτη δεν είναι σαφές με ποιο τρόπο μπορεί να ελεγχθεί, δεδομένου ότι οι λιανέμποροι κόβουν στο τέλος ένα πιστωτικό σημείωμα προς τους προμηθευτές τους.
Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να απαγορευτεί η διενέργεια των προσφορών. Ενδεχομένως θα περιοριστεί σημαντικά. Με ποιο τρόπο όμως μπορεί να εξασφαλιστεί ότι το ποσό το οποίο μία επιχείρηση είχε να δαπανήσει για την διενέργεια προσφορών θα το ρίξει πάνω στη τιμή των προϊόντων της; Οι πηγές με τις οποίες συνομίλησε το BD έλεγαν ότι επειδή οι εταιρείες, λόγω της παρέμβασης, θα βρίσκονται σε «άμυνα», το πιο πιθανό θα είναι να μειώσουν το διαθέσιμο ποσό για προσφορές. Βέβαια σ΄ αυτή την περίπτωση είναι ο ανταγωνισμός ο οποίος θα λειτουργήσει αποτρεπτικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.