Την ανάγκη οι μεταρρυθμίσεις να γίνουν θεσμός, τόσο σε επίπεδο Ελλάδας όσο και σε επίπεδο ευρωζώνης, τόνισε, μεταξύ άλλων, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Γιάννης Στουρνάρας.
Μιλώντας σε Συνεδρίαση του Εποπτικού Συμβουλίου της ΤτΕ, ο κ. Στουρνάρας υπογράμμισε ότι οι αλλαγές που έχουν υπάρξει κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, καθιστούν αναγκαίες τόσο τις μεταρρυθμίσεις όσο και μεγαλύτερη ευρωπαϊκή ενοποίηση, ενώ παρομοίασε την τρέχουσα κατάσταση, με αφορμή και τον πόλεμο στην Ουκρανία, με τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, από την οποία όπως τόνισε μπορούν να αντληθούν σημαντικά συμπεράσματα αλλά και λύσεις για τον τρόπο με τον οποίο οφείλει να δράσει η ευρωζώνη.
«Η ναυμαχία της Σαλαμίνας συνήθως περιγράφεται ως μια σύγκρουση μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αλλά η οπτική αυτή επισκιάζει μια άλλη σημαντική διάσταση, τους σφοδρούς ανταγωνισμούς και τη διχόνοια μεταξύ των ελληνικών πόλεων-κρατών που συνασπίστηκαν κατά των Περσών. Ανταγωνισμοί που ήταν έκδηλοι έως και την παραμονή της ναυμαχίας. Μόνο μπροστά σε μια υπαρξιακή απειλή, όπως ο παντοδύναμος στόλος του Ξέρξη, υποτάχθηκαν τα αποκλίνοντα συμφέροντα σε έναν κοινό στόχο, και αυτό μόνο για λίγο. Και τονίζω το «για λίγο», επειδή λίγο μετά την εντυπωσιακή νίκη των Ελλήνων στη Σαλαμίνα, η δημοκρατική Αθήνα και η ολιγαρχική Σπάρτη ενεπλάκησαν στον φονικό Πελοποννησιακό Πόλεμο, ο οποίος διήρκεσε από το 431 π.Χ. έως το 404 π.Χ., κατέστρεψε την Αθήνα και σηματοδότησε το δραματικό τέλος του 5ου αιώνα π.Χ., του Χρυσού Αιώνα της αρχαίας Ελλάδας. Η εικόνα είναι γνώριμη. Όλοι είμαστε υπερήφανοι για την ταχύτητα και τον συντονισμό με τον οποίο η ευρωζώνη ανταποκρίθηκε στην πρόσφατη πανδημία, κυρίως επειδή θεωρήθηκε συμμετρικός, εξωτερικός κλυδωνισμός. Αντιθέτως, λίγοι από εμάς θα ήταν υπερήφανοι για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν οι επιπτώσεις της Μεγάλης Χρηματοπιστωτικής Κρίσης στη ζώνη του ευρώ», σημείωσε ο κ. Στουρνάρας.
Αναφερόμενος στις μεταρρυθμίσεις τόνισε χαρακτηριστικά «μπορούμε όμως να συνεχίσουμε να προχωρούμε με αυτό το μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο μεταρρυθμίσεις γίνονται μόνο όποτε προκύπτουν κρίσεις; Δεν είμαι βέβαιος ότι μπορούμε. Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει. Όλοι έχουμε ακούσει να γίνεται λόγος για αποπαγκοσμιοποίηση. Προσωπικά, θεωρώ ότι ο όρος είναι κάπως παραπλανητικός, δεδομένου ότι οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης εξακολουθούν και σήμερα να είναι ισχυρές. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διαρκώς αυξάνονται οι ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια και τη διαφοροποίηση στις αλυσίδες εφοδιασμού, γεγονός που τονίζει την ανάγκη ύπαρξης ενός αντίβαρου σε περιφερειακό επίπεδο».
Σημείωσε ότι υπάρχει ανάγκη η ευρωζώνη να αρχίσει να προνοεί και όχι να παρεμβαίνει προκειμένου να ανακόψει μία κρίση, επισημαίνοντας ότι «δεν είμαι βέβαιος ότι έχουμε την πολυτέλεια – σε οικονομικό, κοινωνικό ή πολιτικό επίπεδο – να συνεχίσουμε να βασιζόμαστε στον ίδιο μηχανισμό προώθησης των μεταρρυθμίσεων, δηλαδή μεταρρυθμίσεις ως αντίδραση σε καταστάσεις κρίσης. Σε μια πολυπολική και εν μέρει αποπαγκοσμιοποιημένη παγκόσμια τάξη, η ζώνη του ευρώ πρέπει να προνοεί και όχι να ενεργεί εκ των υστέρων. Αναμφίβολα, οι πιο πολλές από τις απαιτούμενες δράσεις είναι πολιτικής φύσεως και εμπίπτουν στην αρμοδιότητα θεσμών πέραν των κεντρικών τραπεζών και των εποπτικών αρχών. Αλλά ας μην υποτιμούμε τον ρόλο που μπορούμε να διαδραματίσουμε».
Επεσήμανε ακόμη την ανάγκη να προωθηθούν θεσμοί που ενισχύουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση, όπως η τραπεζική ένωση αλλά και πιθανώς η αμοιβαιοποίηση του χρέους, αν και παραδέχθηκε ότι ειδικά για το δεύτερο θα υπάρξουν έντονες αντιρρήσεις στο εσωτερικό της ευρωζώνης.
«Πολλοί, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού Καγκελαρίου της Γερμανίας, παρομοιάζουν την απόφαση για το Next Generation EU με τις ιστορικές αποφάσεις του Αλεξάντερ Χάμιλτον στις ΗΠΑ, ως μια ευκαιρία να συνδυαστεί η δημοσιονομική ικανότητα της ΕΕ με κοινούς πανευρωπαϊκούς κανόνες και όρους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το NGEU αποτελεί τεράστια ευκαιρία, όμως δεν παύει να είναι δομημένο ως προσωρινή αντίδραση στην κρίση. Για να αποτελέσει μεταρρύθμιση - ορόσημο, θα πρέπει να μετατραπεί σε μόνιμο μηχανισμό, ο οποίος θα συνδυάζει τη δημοσιονομική κεντρική διαχείριση με την εποπτεία. Αυτό βέβαια θα προκαλέσει τριβές, εντός και μεταξύ των κρατών -μελών, και θα απαιτήσει μεγάλους συμβιβασμούς»,. υπογράμμισε.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
