Η πανδημία, η «ψόφια» τραπεζική αγορά και ο αγώνας της Λ. Κατσέλη για το σοσιαλισμό

24 Φεβ 2020 06:30

Ο Επίμονος Κηπουρός σκαλίζει, ψάχνει και αναζητά ενδιαφέροντα σημεία από τον κόσμο των επιχειρήσεων, των αγορών, της οικονομίας και της πολιτικής.

Άλλη μια δύσκολη χρηματιστηριακή εβδομάδα αρχίζει και να αναμένετε πολλές αναφορές στην επιδημία της Κίνας στους τίτλους θεμάτων για τις εξελίξεις στις αγορές. Για να ξέρουμε πού ακριβώς βαδίζουμε, καλό είναι να ξέρουμε ποια είναι τα δύο σενάρια για το οικονομικό κόστος αυτής της επιδημίας που άρχισε από την Κίνα. Όσο η εξάπλωση του κοροναϊού εντοπίζεται κυρίως στην Κίνα, με λίγα κρούσματα σε άλλες περιοχές, μιλάμε για μια επιδημία, που, όπως υπολογίζει το ΔΝΤ, θα κόψει 0,4% από την ανάπτυξη της Κίνας και 0,1% από την παγκόσμια ανάπτυξη. Βαρύς λογαριασμός, όχι όμως και ασήκωτος.
Αν αρχίσουμε, όμως, να μιλάμε για πανδημία, δηλαδή για μια επιδημία παγκόσμιας κλίμακας ή σε πολύ μεγάλη γεωγραφική περιοχή, τότε ο λογαριασμός ανεβαίνει πολύ. Η Oxford Economics, χρησιμοποιώντας το δικό της μοντέλο ανάλυσης της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας, υπολογίζει ότι η πανδημία θα αφαιρέσει 1,1 τρισ. δολ. από το παγκόσμιο ΑΕΠ, ή 1,3%. Αν σκεφθούμε ότι πέρυσι είχαμε ήδη πέσει στο χαμηλότερο ρυθμό παγκόσμιας ανάπτυξης από τότε που ξέσπασε η κρίση, αυτό το 1,3% θα ήταν ένα δυσβάστακτο πλήγμα για την παγκόσμια οικονομία και δεν συνεπάγεται κάτι καλό για τις αγορές. Συνεπώς… ας προσδεθούμε.
Πάντως, υπάρχει και μια εναλλακτική ανάγνωση των γεγονότων της δύσκολης αυτής συγκυρίας και μας τη δίνει ο αναλυτής της Nomura, Τσάρλι Μακ Έλιγκοτ. Σύμφωνα με όσα έγραψε, με πολλές δόσεις κυνισμού, τα πράγματα με την επιδημία χρειάζεται να… χειροτερεύσουν περισσότερο. Αν αυτό συμβεί, θα δούμε και πολύ πιο σοβαρά μέτρα νομισματικής και δημοσιονομικής τόνωσης από την Κίνα και από άλλες ισχυρές κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες, κάτι που θα επιτρέψει να αλλάξουν κατεύθυνση και οι επενδυτές στις διεθνείς αγορές, ώστε να αρχίσει μια νέα ανοδική κίνηση. Με άλλα λόγια, ας μην απελπιζόμαστε. Όσο χειρότερη φαίνεται η κατάσταση, τόσο πιο πιθανή γίνεται και η επέμβαση του… ιππικού.
Την προηγούμενη εβδομάδα το 30ετές ομόλογο των ΗΠΑ υποχώρησε σε ιστορικό χαμηλό, καθώς βρέθηκε κάτω του 1,9%, με τους επενδυτές να ποντάρουν ότι οι επιπτώσεις της επιδημίας θα οδηγήσουν την FED σε μείωση επιτοκίου μέσα στο έτος. Οι ΗΠΑ είναι από τις λίγες χώρες που εξακολουθούν να έχουν σημαντικά περιθώρια μείωσης επιτοκίων.
Συμπάθεια και μόνο για την κυρία Λούκα Κατσέλη και τη συμμετοχή της σε εταιρία διαχείρισης απαιτήσεων ή fund - κοράκι για να χρησιμοποιήσω διάλεκτο ΣΥΡΙΖΑ. Η Λ. Κατσέλη, που τα πρώτα «ηρωικά» χρόνια της δεκαετίας του 1980 αγωνιζόταν για την αναχαίτιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας (και το πανηγύριζε...), μετά από πολλές διαδρομές έφτασε το 2009 να γίνει υπουργός Οικονομίας (και όπως λένε εμπνεύστρια του συνθήματος "λεφτά υπάρχουν") ενώ άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της με το νόμο Κατσέλη -ένα νόμο που κατέστρεψε τα συναλλακτικά ήθη και τις τράπεζες. Κατόπιν συνέχισε επί ΣΥΡΙΖΑ στην Εθνική Τράπεζα ως πρόεδρος (κανένας καλός δεν χάνεται) και εν συνεχεία, όταν τα κριτήρια συμμετοχής στα Δ.Σ. των τραπεζών την οδήγησαν εκτός Εθνικής, περιορίστηκε στη θέση της προέδρου της Εθνικής Κύπρου (και τα διόλου ασήμαντα προνόμια της θέσης).
Υποψιάζομαι ότι η θητεία στην Κύπρο τελειώνει, αν δεν έχει τελειώσει ήδη, μιας και η Εθνική Κύπρου έχει πωληθεί, οπότε η κ. Κατσέλη κάτι έπρεπε να κάνει. Και επειδή με την κυβέρνηση της ΝΔ οι επιλογές για την πρώην υπουργό έχουν περιοριστεί δραστικά, η θέση στο Δ.Σ. ενός fund διαχείρισης «κόκκινων» δανείων, έρχεται σαν μάννα εξ ουρανού. Και πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι τις ειρωνείες και τις αιχμές: ούτως η άλλως η κ. Κατσέλη είτε στο ΠΑΣΟΚ, είτε στην Κοινωνική Συμμαχία, είτε στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε στην Εθνική, είτε στην Κύπρο, είτε στο fund για τα «κόκκινα» δάνεια, για το σοσιαλισμό, και μόνο, εργάζεται και παλεύει!
Δεν υπάρχει τραπεζικό στέλεχος που να μην αναγνωρίζει ότι έχουμε μια «ψόφια» τραπεζική αγορά. Σε μια θάλασσα «κόκκινων» υποψήφιων δανειοληπτών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, ελάχιστοι είναι οι «καλοί» δανειολήπτες, που μπορούν να «σηκώσουν» πρόσθετη πίστωση. Από μια άποψη, όμως, αυτό έχει και τα καλά του: δεν προσελκύονται μεγάλοι παίκτες, που θα μπορούσαν να ανεβάσουν κατακόρυφα τη θερμοκρασία του ανταγωνισμού στην αγορά και να κάνουν τις τράπεζες να ιδρώνουν για τα μερίδιά τους.
Δείτε, για παράδειγμα, τι γίνεται στη βρετανική αγορά, που είναι εξαιρετικά ελκυστική: μόλις μάθαμε από το Skynews ότι η JP Morgan, η μεγαλύτερη αμερικανική τράπεζα με άφθονα κεφάλαια και εξαιρετικά προηγμένη τεχνολογία, πρόκειται να μπει στη βρετανική τραπεζική αγορά με μια νέα, ψηφιακή τράπεζα, που θα προσφέρει πλήθος προϊόντων καταθέσεων και δανείων με πολύ ανταγωνιστικά τιμολόγια. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η δική μας αγορά είναι τόσο «ψόφια» που δεν υπάρχει καν στο χάρτη τέτοιων τραπεζικών κολοσσών και οι συστημικές μας τράπεζες δεν χρειάζεται να φοβούνται, στο ορατό μέλλον, κάποια αντίστοιχη έξαρση του ανταγωνισμού.
Για να καταλάβουμε πώς κινούνται οι ελεγκτικές διαδικασίες σε εισηγμένες στην Ελλάδα, αρκεί να διαβάσουμε την τελευταία ανακοίνωση της Folli Follie, που εκδόθηκε αργά την Παρασκευή σε συμμόρφωση με την απαίτηση της Επ. Κεφαλαιαγοράς για την παροχή ενημέρωσης για βασικά θέματα που αφορούν την εταιρεία. Μαθαίνουμε, λοιπόν, από αυτή την ανακοίνωση ότι ακόμη σήμερα (θυμίζουμε: έτος 2020) εκτελείται η απόφαση του Πρωτοδικείου που εκδόθηκε το 2018 (υπ’ αριθμ. 2983/2018) για διαχειριστικό έλεγχο από την PwC επί των χρηματοοικονομικών καταστάσεων του 2017. Όταν, με το καλό, ολοκληρωθεί αυτός ο διαχειριστικός έλεγχος, μας λέει η νέα διοίκηση της εταιρείας, τότε «η Εταιρεία θα στραφεί κατά καθενός προσώπου που αποδεδειγμένα την έβλαψε με πράξεις ή παραλείψεις του με τρόπο πλήρη και εμπεριστατωμένο».
Πέραν του προφανούς, δηλαδή ότι δύσκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί γιατί κρατάει τόσο πολύ αυτός ο διαχειριστικός έλεγχος (θυμίζουμε: ανατέθηκε το 2018 και έχουμε 2020), υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα: γιατί η (προηγούμενη) διοίκηση της Folli Follie δεν άφησε να συνεχιστεί ο δικανικός (forensic) από την Alvarez & Marsal, που είχε βγάλει «λαγούς» στο αρχικό του στάδιο, και τώρα περιμένουμε άλλη εταιρεία να ολοκληρώσει το διαχειριστικό έλεγχο; Όπως και να ‘χει, τόσο βραδυκίνητες διαδικασίες ελέγχου δεν θα δικαιολογούνταν ούτε σε συνοικιακό μπακάλικο, πολύ περισσότερο σε μια εταιρεία που άλλοτε δέσποζε στην υψηλή κεφαλαιοποίηση του Χρηματιστηρίου…