Τον κρίσιμο ρόλο των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων, που ήδη έχουν αναλάβει τη διαχείριση «κόκκινων» δανείων ύψους 60 δισ. ευρώ, στην προσπάθεια εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος εξήγησε, μιλώντας στο NPL Summit 2019, ο Τάσος Πανούσης, πρόεδρος της Ένωσης Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια & Πιστώσεις.
«Ο ρόλος των εταιρειών Διαχείρισης Δανείων θα είναι καταλυτικός στην υλοποίηση αυτού του γιγαντιαίου προγράμματος» της μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων, υπογράμμισε ο κ. Πανούσης, εξηγώντας γιατί «η εξυγίανση της οικονομίας από τα κόκκινα δάνεια επιβάλλει την ανάληψη της διαχείρισής τους από εξειδικευμένους φορείς, όπως οι εταιρείες διαχείρισης που έχουν λάβει την άδεια για το σκοπό αυτό».
Οι τράπεζες, τόνισε, δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν αποδοτικά αυτά τα δάνεια, για τους εξής λόγους:
- Γιατί οι τράπεζες διέπονται από ένα πολύ αυστηρό εποπτικό πλαίσιο τα περίφημα EBA rules που ορίζει η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών.
- Γιατί οι τράπεζες είναι εξειδικευμένες να χρηματοδοτούν την οικονομία και να δέχονται καταθέσεις και όχι να κυνηγούν τα κόκκινα δάνεια. Αντίθετα οι Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων Δανείων, έχουν συγκεκριμένη εξειδίκευση, Τεχνογνωσία και εργαλεία για να μεγιστοποιήσουν το αποτέλεσμα, ενώ κουβαλούν Ευρωπαϊκή και Διεθνή εμπειρία σε αυτό τον τομέα.
- Παράλληλα οι τράπεζες θα έχουν πάντα να διαχειριστούν τον ηθικό κίνδυνο (moral hazard) και τον κίνδυνο να μολυνθεί το ενήμερο χαρτοφυλάκιο, σε εκτεταμένη εφαρμογή λύσεων με αφέσεις χρέους.
- Και για να πω μια μεγάλη αλήθεια που όλοι γνωρίζουμε μα δύσκολα εκφράζεται, οι εταιρείες διαχείρισης εκ της σύστασής τους αλλά και εκ του αντικειμένου τους, δεν έχουν δεσμεύσεις στην ελληνική επιχειρηματική αγορά, γεγονός που καθιστά τη δραστηριότητά τους λιγότερη ευάλωτη σε κάθε είδους παρεμβάσεις.
Εξηγώντας περαιτέρω αυτή τη θέση, ο κ. Πανούσης αναφέρθηκε στο φαινόμενο των επιχειρήσεων - «ζόμπι», που είναι υπερχρεωμένες αλλά συνεχίζουν να λειτουργούν. «Για να μην παρεξηγηθώ», υπογράμμισε, «δεν είναι θέμα προθέσεων. Θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα που αφορά στον επιχειρηματικό τομέα. Πόσες επιχειρήσεις ξέρουμε, υπερχρεωμένες, "καταδικασμένες" που συνεχίζουν να λειτουργούν κατ’ όνομα, κρατώντας δέσμιες τις τράπεζες, τους εργαζόμενους σε ομηρεία, έχουν φτάσει στα όρια τους ή και έχουν καταστρέψει προμηθευτές και συνεργάτες τους, νοθεύουν τον ανταγωνισμό και παρασιτούν εις βάρος άλλων βιώσιμων επιχειρήσεων;
Η απάντηση είναι πάρα πολλές. Και δεν μιλώ μόνο για μερικές πολύ μεγάλες που γνωρίζει όλος ο κόσμος. Είναι πάρα πολλές και είναι όλων των κατηγοριών. Δεν πρέπει κάποτε, η επιχειρηματική αγορά να εξυγιανθεί; Να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι; Για τις εταιρείες διαχείρισης, η αρχή αυτή αποτελεί προϋπόθεση και βασικό παράγοντα από τον οποίο θα κριθεί η αποτελεσματικότητά τους. Εδώ πρέπει να παντρέψουμε την τραπεζική γνώση και εμπειρία των πελατών μας (που φέρνουν οι τράπεζες) με την ευελιξία, την τεχνολογία και τα κίνητρα που δίνουν οι servicers».