Στροφή σε πιο συντηρητικές επενδύσεις συνιστά για το α' τρίμηνο η Τράπεζα Πειραιώς

Υπέρ της διατήρησης ενός ισορροπημένου και ελαφρώς συντηρητικού χαρτοφυλακίου τάσσεται για το α' τρίμηνο η Τράπεζα Πειραιώς σε αναλυσή της για τις προοπτικές τόσο οικονομιών όσο και αγορών.

Μετά από ένα εντυπωσιακό 2019 οι επενδυτές θα πρέπει να στραφούν σε περισσότερο συντηρητικές επιλογές με την ελληνική τράπεζα να διατηρεί ήπια αρνητική θέση στις μετοχές, με αυτές των ΗΠΑ και των αναδυομένων αγορών να παραμένουν σε ουδέτερη θέση, ενώ της ευρωζώνης και της Ιαπωνίας να παραμένουν σε ήπια αρνητική.

Παράλληλα η θέση των αναλυτών της ελληνικής τράπεζας για την αγορά ομολόγων αναβαθμίζεται σε ήπια αρνητική, καθώς αναβαθμίζουν τα κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ σε ουδέτερη, ενώ σε αυτά της ευρωζώνης παραμένει αρνητική. Αναφέρουν ακόμη ότι στα εταιρικά και αναδυομένων αγορών ομόλογα, συνολικά, η θέση παραμένει αρνητική. Πιο συγκεκριμένα, υποβαθμίζουν τα επενδυτικής διαβάθμισης ΗΠΑ σε ουδέτερη θέση, όπως ουδέτερη παραμένει η θέση μας για τα επενδυτικής διαβάθμισης Ευρωζώνης. Στα μη επενδυτικής διαβάθμισης των ΗΠΑ, όπως και για αυτά των αναδυομένων αγορών, η θέση  παραμένει αρνητική και πολύ αρνητική για αυτά της Ευρωζώνης.

Στα εμπορεύματα, η θέση  παραμένει ουδέτερη με προοπτική αναβάθμισης, στον χρυσό παραμένει ουδέτερη, ενώ στο πετρέλαιο αναβαθμίζεται σε ουδέτερη από ήπια αρνητική. Τέλος, διατηρούν αυξημένη θέση στα μετρητά.

Οι προοπτικές για το α' τρίμηνο 

Στην ανάλυση τονίζεται χαρακτηριστικά ότι το 2019, οι διεθνείς αγορές απέδωσαν, στο σύνολό τους, εντυπωσιακά κέρδη, τόσο στις ριψοκίνδυνες αξίες (μετοχές και εν μέρει εμπορεύματα) όσο και στις αμυντικές (κρατικά ομόλογα και χρυσός). Τα ασφαλή καταφύγια είχαν θετικές αποδόσεις, που οφείλονται, κυρίως, στη στροφή της νομισματικής πολιτικής της Fed προς το ήπιο (3 μειώσεις επιτοκίων, ενώ το 2018 οι προσδοκίες ήταν για συνέχιση της περιοριστικής πολιτικής), με παράλληλη απουσία πληθωριστικών πιέσεων, ενώ οι ριψοκίνδυνες αξίες ενισχυθήκαν από έναν συνδυασμό της πολιτικής αυτής της Fed με τη σταδιακή αποκλιμάκωση του εμπορικού πολέμου και τελικά την εμπορική συμφωνία πρώτης φάσης μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας (μέσα Δεκεμβρίου 2019).

Στο πλαίσιο αυτό, οι αβεβαιότητες που απομένουν είναι η εμμένουσα ύφεση στον παγκόσμιο μεταποιητικό τομέα και το γεγονός ότι η συμφωνία αυτή κρίνεται ως επιφανειακή, καθώς δεν αντιμετωπίζει τους πρωταρχικούς παράγοντες της διένεξης.

Σχετικά με τη συμφωνία, πέρα από τη γεωστρατηγική προτεραιότητα των ΗΠΑ να επιβραδύνουν την άνοδο της Κίνας, η οποία παραμένει το βασικό αίτιο της διένεξης, στην προκαταρκτική συμφωνία δεν περιλαμβάνονται το θέμα των επιδοτήσεων της Κίνας σε κρατικές (και συχνά χρεωμένες) εταιρείες, άλλοι τομείς υπηρεσιών (πλην του χρηματοπιστωτικού), ενώ μένουν ακόμα βήματα να γίνουν σε θέματα τεχνολογίας και κυβερνο-ασφάλειας. Επίσης, κρίνεται φιλόδοξος ο στόχος για επιπλέον εισαγωγές $200 δισ., ενώ στα θέματα της μεταφοράς τεχνολογίας υπήρχε έτσι και αλλιώς η πίεση για αλλαγές, οπότε η συμφωνία δεν επέφερε κάτι πολύ διαφορετικό.

Σχετικά με τον μεταποιητικό τομέα, τα στοιχεία του Ιανουάριου δείχνουν σημάδια ανάκαμψης (ιδιαίτερα στις ΗΠΑ). H εξέλιξη αυτή είναι πολύ σημαντική, καθώς δείχνει ότι ακόμα και η επιφανειακή αυτή συμφωνία δεν οδηγεί μόνο τις αγορές υψηλότερα, αλλά προκαλεί και μια βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος και της μεταποίησης (ιστορικά η μεταποίηση παρότι συρρικνώνεται στις ανεπτυγμένες οικονομίες ως ποσοστό του ΑΕΠ, διατηρεί την ιδιότητα του προδρόμου δείκτη και συνήθως οι υπόλοιποι τομείς ακολουθούν την τάση αυτής).

Τα στοιχεία αυτά μειώνουν την πιθανότητα να έχουμε μια σημαντική οικονομική επιβράδυνση το 2020 ή και μια σημαντική ύφεση στα επιχειρηματικά κέρδη (την οποία θεωρούσαμε πολύ πιθανή όσο η μεταποίηση βρισκόταν σε ύφεση). Έτσι διαφαίνεται πως, παρά το ότι η συμφωνία δεν είναι ικανοποιητική, τόσο οι επενδυτές στις κεφαλαιαγορές όσο και ο επιχειρηματικός κόσμος, τη θεωρούν ως ικανή να μειώσει την αβεβαιότητα μέχρι την αρχή των συνομιλίων για τον δεύτερο γύρο, μάλλον στο τέλος του 2020.

Αυτή τη θετική δυναμική την περιπλέκει, σχετικά, ο κοροναϊός στην Κίνα, καθώς εάν αποδειχθεί σημαντικότερος από αντίστοιχες  περιπτώσεις του παρελθόντος θα μπορούσε να ανακόψει, τουλάχιστον μερικώς, την παρατηρούμενη ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας (εμπόριο και μεταποίηση) και των αγορών.

Σε αυτό συνηγορούν: α) το αυξημένο βάρος της κινεζικής οικονομίας στην παγκόσμια (σε σχέση με το 2003 και την εξάπλωση του SARS) με, παράλληλα, αυξημένη συμμετοχή της κατανάλωσης και των υπηρεσιών στο ΑΕΠ, β) τις υψηλές αποτιμήσεις των μετοχικών αγορών και γ) το ότι βρισκόμαστε προς το τέλος του οικονομικού κύκλου (το 2003, η παγκόσμια οικονομία και οι αγορές εξέρχονται από μια ύφεση και μια διετή πτώση των μετοχικών αγορών).