Η απόσυρση του Γιώργου Κατρούγκαλου από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το τελευταίο (;) κομμάτι στο παζλ μιας σειράς λαθών στην προεκλογική στρατηγική του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Από μόνη της η εξέλιξη αυτή, παραμονή της εκλογικής αναμέτρησης, ήταν αρκετή για να δημιουργήσει μια δυσμενή εικόνα στην Κουμουνδούρου και να «θολώσει» για ακόμα μία φορά το κεντρικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας εκ νέου τους αντιπάλους του να μιλήσουν για κρυφή ατζέντα στο πρόγραμμά του.
Αλλά και για λόγους συμβολισμού, η είδηση, λίγες ώρες πριν ο Αλέξης Τσίπρας ανέβει στην εξέδρα της πλατείας Συντάγματος για την κεντρική προεκλογική του ομιλία στην Αθήνα, προκάλεσε σειρά αρνητικών σχολίων και αναλύσεων για την πραγματική εικόνα εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο και αν ο ίδιος ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε να αποδοκιμάζει δημοσίως τις δηλώσεις του πρώην υπουργού του, επιμένοντας ότι στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κανενός είδους πρόβλεψη για αύξηση εισφορών κατά 20%, το κακό είχε ήδη γίνει.
Και δεν ήταν το μοναδικό σε αυτή την μακρά προεκλογική περίοδο. Σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε να «σύρεται» από τα στελέχη του, αποφεύγοντας ευθέως τη σύγκρουση εντός του κόμματός του ελέω των εκλογών.
Ακόμα και εντός της Κουμουνδούρου δεν είδαν με καλό μάτι την άρνηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να θέσει εκτός ψηφοδελτίων τον Νίκο Παππά μετά την ομόφωνη καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο, φτάνοντας να κάνουν λόγο ακόμα και για προεκλογικά «δώρα» στη ΝΔ!
Ακολούθησε και δεύτερο λάθος, με την υποψηφιότητα Πολάκη, έπειτα από την ευθεία στοχοποίηση δικαστών, τραπεζιτών και δημοσιογράφων. Μετά την αρχική καθαίρεσή του από τα κομματικά όργανα, ήρθε η «δικαίωση» και μάλιστα με προσωπική απόφαση του Αλέξη Τσίπρα για την επάνοδό του στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Εξέλιξη που επέτρεψε στην ηγεσία της ΝΔ να μιλήσει για την επιστροφή του «πολακισμού».
Και αν οι παραπάνω αποφάσεις είχαν ως στόχο τον μέγιστο βαθμό συσπείρωσης της κομματικής του βάσης, μέσα σε ένα πνεύμα σύμπνοιας και ομόνοιας, οι δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν δεν έδειξαν τα αναμενόμενα.
Η πρόταση περί προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας που ακολούθησε έμοιαζε περίπου ως μονόδρομος για τον Αλέξη Τσίπρα, από τη στιγμή που δημοσκοπικά οι ψηφοφόροι τον έφεραν σε μειονεκτική θέση και υποχρεωμένο να επιδιώξει μια σύμπραξη με τον Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά και τον Γιάνη Βαρουφάκη.
Είναι όμως η περίοδος που ο πρόεδρος του ΜεΡΑ25 «διαφημίζει» την πρότασή του για πληρωμές με «Δήμητρες» και οι συνειρμοί οδηγούν ξανά πίσω στο πρώτο 6μηνο του 2015 της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Την επιστροφή στο παρελθόν, όμως, ήρθε να ενισχύσει και η είδηση της πρότασης του Ευκλείδη Τσακαλώτου μαζί με άλλα στελέχη των «53+» για «τοπικά συμπληρωματικά νομίσματα» για να καλυφθούν τα κενά διαθεσίμων τραπεζικών χρηματοδοτήσεων.
Φυσικό και επόμενο, η ΝΔ αλλά και το ΠΑΣΟΚ να αναδείξουν το θέμα και να πιέσουν ακόμη περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ, με αναφορές για «αυτογκόλ» Τσακαλώτου και λάθη πρωτοκλασάτων που πλήττουν τον Τσίπρα.
Η τελευταία αναφορά του Αλέξη Τσίπρα σε ενδεχόμενη συγκρότηση κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» ερμηνεύθηκε από πολλούς ως έμμεση παραδοχή ήττας και αδυναμίας αυτόνομης διεκδίκησης της εξουσίας.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
