Παράταση ανακοινώθηκε τελικά την Παρασκευή από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, τόσο για τους δύο διαγωνισμούς εγκατάστασης μπαταριών όσο και για την πρόκληση ανάπτυξης standalone merchant μπαταριών αποκλειστικά με αδειοδοτικά κίνητρα, επιβεβαιώνοντας τη φημολογία των τελευταίων ημερών.
Οι προθεσμίες για όλα τα παραπάνω εκπνέει κανονικά αύριο, 30 Σεπτεμβρίου, ωστόσο στην περίπτωση των διαγωνισμών, με νέα νομοθετική ρύθμιση, οι Σταθμοί Αποθήκευσης Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΣΑΗΕ), που προέκυψαν από τους δύο πρώτους διαγωνισμούς της ΡΑΑΕΥ, αποκτούν περιθώριο υλοποίησης έως τις 31 Μαρτίου 2026, χωρίς να κινδυνεύουν να χάσουν τις κεφαλαιακές και λειτουργικές ενισχύσεις που έχουν κατοχυρώσει.
Όσον αφορά στην πρόσκληση, δόθηκε μία μικρή παράταση έως τις 31 Οκτωβρίου. Μάλιστα, η επέκταση αυτή κρίθηκε αναγκαία, λόγω της καθυστέρησης στην έκδοση της τροποποιητικής Υπουργικής Απόφασης.
Εις βάρος των μικρών οι παρατάσεις των διαγωνισμών
Όσον αφορά στους διαγωνισμούς, η 30ή Σεπτεμβρίου ήταν η καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή δήλωσης ετοιμότητας (αίτημα για ενεργοποίηση της σύνδεσης) των έργων των δύο πρώτων δημοπρασιών -συνολικής ισχύος 712 MW- ώστε να είναι έτοιμα να τεθούν σε λειτουργία μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου.
Σύμφωνα με όσα είχε δηλώσει προ ημερών στο BD o Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Παραγωγών Ηλεκτρικής Ενέργειας από Φωτοβολταϊκά (ΠΟΣΗΕΦ), Ιωάννης Κυανίδης: «Κατά την άποψή μας θα είναι απαράδεκτη και σκανδαλώδης οποιαδήποτε παράταση στους διαγωνισμούς, γιατί κάποιοι πήραν επιδότηση 200.000 ευρώ ανά MW με την προϋπόθεση να έχουν τις μπαταρίες έτοιμες έως τις 30 Σεπτεμβρίου, και δεν τις έχουν. Το ότι δεν τις έχουν, όμως, σημαίνει ότι κάποιος επιβαρύνεται. Επιβαρύνονται οι παραγωγοί ΑΠΕ, οι οποίοι υφίστανται τις περικοπές, αλλά και οι καταναλωτές, επειδή δεν υπάρχει αποθήκευση η οποία θα μείωνε την τιμή της χονδρικής και, κατ’ επέκταση, τα τιμολόγια των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.
Άρα, κάποιοι “εξυπνάκηδες”, οι οποίοι πήραν τις άδειες και τα 200.000 ευρώ/MW, περιμένουν να πέσει το κόστος της τεχνολογίας αποθήκευσης, το οποίο ήδη από το 2023 μέχρι σήμερα έχει μειωθεί κατά 50%. Περιμένουν, λοιπόν, να εκμεταλλευτούν τις άδειες τζάμπα, σε βάρος τόσο των μικρομεσαίων παραγωγών ΑΠΕ –που υφίστανται περικοπές– όσο και των νοικοκυριών, που πληρώνουν υψηλές τιμές χονδρικής. Και τώρα ερχόμαστε να επιβραβεύσουμε αυτήν την τακτική, δίνοντάς τους παράταση χωρίς καμία ποινή.
Δεν θα έπρεπε να υπάρξει μία αυστηρή ποινή, ώστε να καταλάβουν ότι κανένας δεν μπορεί να πίνει “στην υγειά των κορόιδων”; Αν ήταν εξαρχής να δοθεί ένα επιπλέον έτος για την ετοιμότητα, προφανώς θα υπήρχαν διαφορετικές τιμές και διαφορετικοί συμμετέχοντες στους διαγωνισμούς.
Υπάρχει, μάλιστα, εταιρεία που πήρε άδεια στον δεύτερο διαγωνισμό και το έργο της είναι ήδη έτοιμο, την ώρα που άλλοι από τον πρώτο διαγωνισμό δεν έχουν καν αγοράσει εξοπλισμό. Δεν είναι αυτό αθέμιτο και άδικο για την εν λόγω εταιρεία; Γιατί θα πρέπει κάθε φορά να υπάρχουν κάποιοι “έξυπνοι” που πιέζουν και εξασφαλίζουν σκανδαλώδεις παρατάσεις εις βάρος των υπολοίπων;».
«Ανάσα» η παράταση για τα έργα merchant
Αντίθετα, η παράταση στη μεγάλη πρόσκληση του ΥΠΕΝ, που αφορά standalone μπαταρίες 4.700 MW, έως την 31η Οκτωβρίου, κρίθηκε αναγκαία λόγω των καθυστερήσεων στην τροποποίηση της Υπουργικής Απόφασης, με την οποία θα αποσαφηνίζονται μία σειρά από σημαντικές παράμετροι της διαδικασίας.
Σε αντίθεση με τους διαγωνισμούς, η πρόσκληση αυτή στηρίζεται αποκλειστικά σε αδειοδοτικό πριμ, με στόχο την επιτάχυνση υλοποίησης έργων σε ορίζοντα 18 μηνών από τη χορήγηση όρων σύνδεσης.
Οι προϋποθέσεις είναι αυστηρές, μεταξύ των οποίων, οι αδειοδοτημένες περιβαλλοντικά μονάδες, η εξασφαλισμένη έκταση εγκατάστασης με δεκαετή μίσθωση, η τραπεζική προέγκριση δανείου ή ίδια κεφάλαια αλλά και εγγυητικές επιστολές που ξεκινούν από 50.000 ευρώ/MW και φτάνουν τα 200.000 ευρώ/MW, ανάλογα με το δίκτυο σύνδεσης.
Θυμίζουμε ότι η πρόβλεψη της Υπουργικής Απόφασης για υποχρεωτική προέγκριση δανείου αποτέλεσε σημαντικό εμπόδιο, με τις τράπεζες να εμφανίζονται διστακτικές λόγω του κινδύνου που ενέχουν τέτοιου είδους έργα, τα οποία δεν έχουν ακόμη αποδείξει τη βιωσιμότητά τους στην πράξη. Παράλληλα, η απαίτηση για άνευ όρων προέγκριση δανείου έρχεται σε σύγκρουση με την τραπεζική πρακτική, καθώς οι τράπεζες αρνούνται να χορηγήσουν δάνεια χωρίς όρους.
Μάλιστα, αυτοί ήταν και οι βασικοί λόγοι που η αγορά ζητούσε από το ΥΠΕΝ είτε καθοδήγηση μέσω ενός κοινά αποδεκτού προτύπου σύμβασης είτε την τροποποίηση του συγκεκριμένου όρου ώστε να μην απορριφθούν οι αιτήσεις.