Οι ομάδες κρούσης Μητσοτάκη για το Ταμείο Ανάκαμψης και το δράμα της MIG

24 Σεπ 2020 06:10 Ανανεώθηκε: 10:30

Ο Επίμονος Κηπουρός σκαλίζει, ψάχνει και αναζητά ενδιαφέροντα σημεία από τον κόσμο των επιχειρήσεων, των αγορών, της οικονομίας και της πολιτικής.

Νυχθημερόν εργάζεται το πρωθυπουργικό επιτελείο υπό την εποπτεία του πρωθυπουργού στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την αποτελεσματική απορρόφηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης. Στο πλαίσιο αυτό, δημιουργούνται ειδικές ομάδες κρούσης οι οποίες θα αναλάβουν να τρέξουν το τόσο κρίσιμο, για την ανάκαμψη της οικονομίας και της χώρας, project.
Η αναφορά του κ. Σκυλακάκη την προηγούμενη εβδομάδα ότι η αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης θα είναι πιο δύσκολη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 δεν ήταν καθόλου τυχαία: Η δημόσια διοίκηση θα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της προκειμένου να καταφέρει να απορροφήσει ένα σημαντικό μέρος από τους διαθέσιμους πόρους.
Πολύς θόρυβος γίνεται για το ύψος των νέων μη εξυπηρετούμενων δανείων που θα δημιουργηθούν εξαιτίας της νέας κρίσης που πυροδότησε ο κορονοϊός, με τις περισσότερες εκτιμήσεις να τα υπολογίζουν στη ζώνη των 10 δισ. ευρώ. Ωστόσο, στα επιτελεία των τραπεζών υπάρχει συγκρατημένη αισιοδοξία ότι η τελική εικόνα θα είναι πολύ καλύτερη. Από πού αντλούν την αισιοδοξία τους; Από το γεγονός ότι πολλοί δανειολήπτες που είχαν κάνει χρήση της αναστολής πληρωμών δανείων ζητούν να επανέλθουν σε κανονική κατάσταση, δηλαδή να αρχίσουν να πληρώνουν ξανά τις δόσεις τους. Παράλληλα, από τις εσωτερικές έρευνες που διενεργούν οι τράπεζες προκύπτει ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός πελατών με δάνεια σε αναστολή εκτιμούν ότι με τη λήξη του μέτρου θα είναι σε θέση να εξυπηρετούν κανονικά τις υποχρεώσεις τους.
Σε τροχιά ελεύθερης πτώσης η MIG χθες, καθώς όσοι βάζουν τα νούμερα κάτω βλέπουν ότι το πιθανότερο είναι η εταιρεία να πουλήσει όλα τα ασημικά, δηλαδή τις θυγατρικές, και να παραμείνει με χρέη αρκετών δεκάδων εκατομμυρίων στην Τράπεζα Πειραιώς.
Εξηγούμαι: Η MIG χρωστά στην Τράπεζα Πειραιώς 550 εκατ. ευρώ, με την τράπεζα να πιέζει για πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων προκειμένου να περιορίσει την έκθεσή της στον όμιλο. Αν έχουν βάση οι πληροφορίες ότι η προσφορά του fund CVC για την Vivartia είναι 175 εκατ. ευρώ, τότε η MIG ετοιμάζεται να καταπιεί μια μεγάλη ζημιά καθώς στα βιβλία της η Vivartia έχει αποτιμηθεί στα 400 εκατ. ευρώ.
Στην περίπτωση αυτή η Πειραιώς θα λάβει τα 175 εκατ. και η έκθεσή της στη MIG θα μειωθεί στα 375 εκατ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η MIG, με κεφαλαιοποίηση σήμερα περίπου 30 εκατ., θα πρέπει να λάβει πάνω από 400 εκατ. ευρώ από την πώληση της Attica Συμμετοχών (με τρέχουσα κεφαλαιοποίηση στα 189 εκατ.) και της Singular, για να εξακολουθεί να υπάρχει. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2019, η Singular είχε πωλήσεις 46 εκατ. και ζημιές 22 εκατ. ευρώ.
Οπότε, πορεία στο σκοτάδι για τους μετόχους, όπως έγραψε χθες το Business Daily.
Υστερόγραφο: Μού μετέφερε κάποιος, εντυπωσιασμένος, ότι στο κλείσιμο χθες κάποιοι αγόρασαν 2 εκατ. μετοχές της MIG. Εντυπωσιακό, δεν λέω, ωστόσο ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι για την αγορά των 2 εκατ. μετοχών ξοδεύτηκαν μόλις 65.000 ευρώ, καθώς η μετοχή του πάλαι ποτέ πανίσχυρου ομίλου βρίσκεται πια στα… 0,0327 ευρώ.
Η σχέση MIG – Τράπεζας Πειραιώς αποτελεί μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή του λεγόμενου “agency problem”. Η Τράπεζα Πειραιώς ως μέτοχος της MIG, κατέχει το 30% της εταιρείας, έχει συμφέρον να καθυστερήσει τις πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων, για να επιτύχει τα καλύτερα δυνατά τιμήματα ώστε και να εξοφληθούν οι τραπεζικές υποχρεώσεις και η MIG να συνεχίσει να έχει κάποια δραστηριότητα. Ωστόσο η Πειραιώς, ως τράπεζα, έχοντας χορηγήσει δάνεια 550 εκατ. ευρώ σε έναν προβληματικό όμιλο έχει συμφέρον (και πιθανότατα πίεση από τις εποπτικές αρχές) να πετύχει όσο το δυνατόν γρηγορότερα τη μείωση της έκθεσής της στην MIG.
Οπότε, πως θα ενεργήσει; Σαν μέτοχος ή σαν τράπεζα; Ευτυχώς τα νούμερα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για διλλήματα: Το 30% των μετοχών της MIG που είναι στο χαρτοφυλάκιο της Πειραιώς έχει τρέχουσα αξία 9 εκατ. ευρώ, ένα τίποτα μπροστά στη δανειακή έκθεση των 550 εκατ. ευρώ. Οπότε, τι σημασία έχει, ακόμα και αν μηδενιστεί η αξία της συμμετοχής στη MIG, το αν η τράπεζα πετύχει την άμεση μείωση της έκθεσής της κατά περίπου 200 εκατ. ευρώ μειώνοντας το σταθμισμένο ενεργητικό αλλά και το ύψος των NPEs; Για δάνεια που χαρακτηρίζονται ως NPEs μια τράπεζα ειναι υποχρεωμένη να διακρατεί διπλάσιες κεφαλαιακές απαιτήσεις από αυτές που διακρατούν στα εξυπηρετούμενα δάνεια. Έτσι το κεφαλαιακό όφελος για την Πειραιώς, αν η MIG αποδεχθεί την πρότασης του CVC, θα είναι πολλαπλάσια της χασούρας που θα υποστεί ως μέτοχος, ακόμα και αν οι μετοχές της MIG μηδενιστούν.
Και η Πειραιώς πολύ καλά κάνει και κοιτά τα συμφέροντά της. Η διοίκηση της MIG όμως ποια συμφέροντα προασπίζει; Όλων των μετόχων; Συγκεκριμένων μετόχων; Ή τα δικά της;
Σε κατάσταση πλήρους αφασίας, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς παρακολουθεί (λέμε τώρα...) την υπόθεση. Το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνει ήταν να βάλει την μετοχή της MIG σε καθεστώς επιτήρησης, έως ότου γίνουν γνωστές περισσότερες λεπτομέρειες για την πρόταση του CVC.
Δεν πηγαίνει και πολύ καλά η προσπάθεια εξεύρεσης αγοραστή για τα περιουσιακά στοιχεία της ΛΑΡΚΟ. Για να το θέσουμε λιγότερο κομψά, ορατός είναι ο κίνδυνος να φτάσουμε στον Φεβρουάριο και να μην εμφανιστεί κάποιος ενδιαφερόμενος, άρα να πάει σε λουκέτο η προβληματική βιομηχανία νικελίου. Σε αυτό το πλαίσιο, έντονη είναι η φημολογία ότι η κυβέρνηση επιχειρεί ανοίγματα σε μεγάλο εγχώριο βιομηχανικό παίκτη, ο οποίος διατηρούσε στο παρελθόν ενδιαφέρον για τη ΛΑΡΚΟ αλλά κατ' επανάληψη τα τελευταία χρόνια έχει δηλώσει ότι αυτό το ενδιαφέρον έχει χαθεί. Να δούμε, λοιπόν, αν θα καταφέρουν να του αλλάξουν γνώμη για να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Άνεμος αισιοδοξίας πνέει στο υπουργείο Ενέργειας και στο επιτελείο της Ελληνικός Χρυσός τελευταία -και ειδικά μετά την επίσκεψη Χατζηδάκη στη Χαλκιδική- για την απεμπλοκή της επένδυσης στο μεταλλεία χρυσού. Μάλιστα, μαθαίνω ότι ο στόχος που έχει τεθεί είναι ως το τέλος του έτους να έχει κατατεθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο που θα ενσωματώνει τη νέα συμφωνία του Δημοσίου με τους επενδυτές και θα περιλαμβάνει αυξημένα royalties για το Δημόσιο, ενισχυμένες δεσμεύσεις για τα περιβαλλοντικά και επέκταση της διάρκειας της εκμετάλλευσης κατά 25 χρόνια. Πάντως, μαθαίνω ότι η διαπραγμάτευση για τη μονάδα μεταλλουργίας που θα παράγει τελικό προϊόν και αποτελεί το δυσκολότερο θέμα απέχει αρκετά από την ολοκλήρωσή της. Μένει, λοιπόν, να φανεί αν αυτή την φορά οι αισιόδοξες προσδοκίες θα έχουν αντίκρισμα.