Το γαρ πολύ της... τηλεοπτικής έκθεσης και της εσωτερικής ανάγκης των πολιτικών να χαϊδέψουν τα αυτιά των ψηφοφόρων γεννά δηλώσεις που, αν τις ξανασκέφτονταν μακριά από τα φώτα των προβολέων στα τηλεοπτικά στούντιο, μάλλον και οι ίδιοι οι πολιτικοί που τις έκαναν θα έψαχναν τρόπο να τις ανακαλέσουν.
Ο υπουργός Υγείας, για παράδειγμα, αισθάνεται τελευταία την πίεση της πολυπληθούς κοινωνικής ομάδας των καπνιστών, καθώς πασχίζει να εφαρμόσει μια αντικαπνιστική νομοθεσία, που ως τώρα αποτελεί μόνο μια σπατάλη χαρτιού σε κάποια φύλλα της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, αφού με την ανοχή των περισσότερων, από τους υπουργούς ως τον τελευταίο καπνιστή σε καφενείο, παραμένει ανεφάρμοστη.
Αναμφίβολα, το έργο του Βασίλη Κικίλια δεν είναι απλό, ούτε αναμένεται ότι θα δοξαστεί και θα κερδίσει ψηφοφόρους, αν εξαπολύσει σε όλα τα μαγαζιά της χώρας αστυνομικούς να κόβουν πρόστιμα σε πελάτες και καταστηματάρχες, που θα παραβιάζουν το νέο αντικαπνιστικό νόμο.
Ίσως έτσι να εξηγείται η ανάγκη που αισθάνθηκε ο υπουργός να δηλώσει σε τηλεοπτικό πάνελ ότι η κυβέρνηση θα χορηγήσει επιδοτήσεις στα μαγαζιά εστίασης, που έχουν υπαίθριους χώρους, για να εγκαταστήσουν θερμάστρες και να μην κρυώνουν το χειμώνα οι καπνιστές.
Ίσως ο υπουργός να μην αντιλαμβάνεται ποιες προσδοκίες έχει καλλιεργήσει με αυτή τη δήλωσή του. Αν ρωτήσει συναρμόδιους υπουργούς, θα τον ενημερώσουν ότι σε αυτή την όμορφη χώρα με το γλυκό κλίμα οι υπαίθριες εγκαταστάσεις καταστημάτων εστίασεις είναι χιλιάδες. Αν πολλαπλασιάσει αυτό τον αριθμό με το κόστος που έχει μια θερμάστρα, ίσως να διαπιστώσει ότι θα χρειασθεί το δημόσιο ταμείο να δαπανήσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς, για να παραμείνουν ευχαριστημένοι από την κυβέρνηση και τον υπουργό Υγείας προσωπικά οι καπνιστές και οι καταστηματάρχες.
Ίσως δεν χρειάζεται να το υπενθυμίσουμε, αλλά επειδή και τα αυτονόητα χρειάζεται σε αυτή τη χώρα να υποδεικνύονται, θα σημειώσουμε ότι υπάρχει ένα μικρό ζήτημα προτεραιοτήτων στη διαχείριση των περιορισμένων πόρων ενός κράτους και, πολύ περισσότερο, ενός κράτους που μόλις τώρα συνέρχεται από πρόσφατη χρεοκοπία, όπως η Ελλάδα και φορολογεί ό,τι... κινείται, πετάει και κολυμπάει, για παράγει πλεονάσματα και να κρατά ευχαριστημένους τους δανειστές του, που τυγχάνει να είναι όχι «κοράκια» των αγορών, αλλά οι φορολογούμενοι άλλων κρατών.
Προφανές είναι ότι σε μια χώρα με τέτοιους περιορισμούς στην οικονομική πολιτική, σε μια χώρα που διαθέτει μόνο 68 εκατ. ευρώ για επίδομα θέρμανσης και μεγάλο ποσοστό των πολιτών μένουν στο κρύο κυριολεκτικά το χειμώνα, επειδή δεν αντέχουν τη δαπάνη θέρμανσης, είναι το λιγότερο αδιανόητο να εξετάζεται στα σοβαρά η επιδότηση ιδιωτικών επιχειρήσεων για να μην κρυώνουν οι καπνιστές πελάτες τους.
Άλλωστε, ούτε σε πλούσιες χώρες του Βορρά, όπως η Γερμανία, όπου πραγματικά το κρύο... θερίζει και το κάπνισμα σε εξωτερικούς χώρους το χειμώνα είναι μια δύσκολη αποστολή, έχουν σκεφθεί οι κυβερνήσεις να διαθέσουν κάτι από τα πλεονάσματά τους, για να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή των καπνιστών.
Ο υπουργός Υγείας καλά θα κάνει να διευκρινίσει ότι όσα είπε για τις θερμάστρες ήταν μια αστοχία εν τη ρύμη του λόγου, για να τελειώσει γρήγορα αυτή η συζήτηση. Αν όχι επειδή θέλει η κυβέρνηση να διατηρήσει τη σοβαρότητά της, τουλάχιστον από μικροπολιτικό υπολογισμό: καλύτερα είναι να δυσαρεστούνται καπνιστές επειδή επιβάλλεται ένας νόμος, παρά επειδή αισθάνονται ότι μια κυβέρνηση τους κοροϊδεύει με ταξίματα εκτός οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας. Έχουμε την αμυδρή υποψία ότι, στη δεύτερη περίπτωση, περισσότερα ψηφαλάκια θα χαθούν...
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
