Μια μελέτη που μόλις δημοσιεύτηκε στο MIT News και στόχευε στην καλύτερη κατανόηση των συνηθειών μετακίνησης των πολιτών στις διάφορες ώρες, ημέρες και εποχές στις Ηνωμένες Πολιτείες, διαπίστωσε ότι η απόφαση στροφής προς το ηλεκτρικό αυτοκίνητο δεν εξαρτάται τόσο από τις καθημερινές συνήθειες κυκλοφορίας του οδηγού όσο από την δυνατότητα του οχήματος να ανταποκριθεί στις ημέρες κατά τις οποίες η κατανάλωση είναι πολύ μεγαλύτερη από την συνηθισμένη.
Το πιο εντυπωσιακό εύρημα είναι ότι η πρόθεση αγοράς ηλεκτρικού αυτοκινήτου, από το 10% που καταγράφεται σήμερα, αυξάνεται σε 40% ή ακόμη και σε 90% ανάλογα με το βαθμό στον οποίο θα προσφέρονταν μια ή άλλη ικανοποιητική λύση στην αδυναμία εξυπηρέτησης των αναγκών κυκλοφορίας στις Ημέρες Υψηλής Ενεργειακής Κατανάλωσης (ΗΥΕΚ).
Αυτές οι ΗΥΕΚ, που αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για τη γρήγορη επικράτηση της ηλεκτροκίνησης, μπορεί να συμβαίνουν λίγες μόνο φορές το χρόνο και αφορούν ταξίδια σε μεγάλες αποστάσεις για αναψυχή ή εργασία και άλλες ημέρες κατά τις οποίες χρειάζεται να γίνουν ασυνήθιστα πολλές μικρές διαδρομές στην ίδια την πόλη, με λίγο χρόνο διαθέσιμο για επαναφόρτιση σε κάθε σταμάτημα.
Η μελέτη, αφού υπενθυμίζει ότι ο τομέας των μεταφορών είναι υπεύθυνος για το ένα τρίτο περίπου των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, συνεχίζει με την καταγραφή της σημερινής και αναπτυσσόμενης υποδομής για τη φόρτιση των αυτοκινήτων. Όσοι ζουν σε μονοκατοικίες ή μεζονέτες, φροντίζουν για την εγκατάσταση μικρών υποδοχών φόρτισης στα σπίτια τους, σε περιοχές μάλιστα όπως η Καλιφόρνια, απολαμβάνουν ευνοϊκό τιμολόγιο ρεύματος.
Για τους κατοίκους των πολυκατοικιών, η τωρινή φροντίδα είναι η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης στους μεγάλους χώρους στάθμευσης στη δουλειά τους, όταν αυτοί υπάρχουν και στους δημόσιους χώρους όπου συχνάζουν, όπως είναι τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, τα σουπερμάρκετ κλπ. Τα βενζινάδικα άλλοτε προσθέτουν τη δυνατότητα ηλεκτρικής φόρτισης και άλλοτε όχι, προσπαθώντας να αντισταθούν στον επερχόμενο ανταγωνιστή.
Με τον τρόπο αυτό τα σημερινά ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όσα τουλάχιστον δεν είναι απαγορευτικά υψηλής τιμής, καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες, όχι όμως των ΗΥΕΚ. Οι τρόποι που η μελέτη προτείνει για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι σχεδόν προφανείς: Δημιουργία δικτύων με σταθμούς φόρτισης στις λωρίδες εκτάκτου ανάγκης ή σταθμών ανάπαυσης στους αυτοκινητοδρόμους, εγκατάσταση φορτιστών στα παρκόμετρα και άλλα παρεμφερή. Με ικανοποίηση σημειώνω ότι την ανάπτυξη τέτοιου δικτύου φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων σε όλη την Ελλάδα σχεδιάζει στη χώρα μας η ΔΕΗ, συμβάλλοντας έτσι, με το δικό της τρόπο, στην αποτροπή των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής.
Περισσότερο ελκυστική για τους υποψήφιους αγοραστές ηλεκτρικών, χαρακτηρίζεται η πρόταση να τους προσφέρουν οι έμποροι αυτοκινήτων την δωρεάν παροχή προσωρινού οχήματος, βενζινοκίνητου ή ηλεκτρικού μεγάλης εμβέλειας, σε αντικατάσταση του δικού τους σε ορισμένες ΗΥΕΚ.
Άξιο αναφοράς πάντως είναι το γεγονός ότι η όλη προσέγγιση και οι προτάσεις θεωρούν δεδομένο ότι η ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης θα επιτευχθεί με την μείωση του απαιτούμενου χρόνου φόρτισης της μπαταρίας και αναβάθμιση της σχετικής υποδομής. Δεν γίνεται δηλαδή αναφορά στην εναλλακτική Σχολή που υποστηρίζει την ανάπτυξη δικτύων γρήγορης αντικατάστασης της μπαταρίας ούτε επίσης του ενδεχομένου επικράτησης ως καύσιμου του υδρογόνου.
* Ο κ. Ραφαήλ Μωυσής είναι ιδρυτής του Συλλόγου Αποφοίτων του ΜΙΤ στην Ελλάδα. Έχει εκδώσει δυο βιβλία «Θα γίνει της Δεής» και «ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΙ ΑΝΕΚΔΟΤΑ. Ιστορίες με 55 πρόσωπα».