Μπορεί το θαύμα να έγινε, η επιστήμη να ξεπέρασε τον εαυτό της και το εμβόλιο να ήρθε νωρίτερα απ’ όσο θα ελπίζαμε, ώστε να αρχίσουμε να βλέπουμε το τέλος αυτής της υγειονομικής κρίσης που κόστισε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, σταμάτησε την οικονομία και έβαλε «στον πάγο» την κοινωνική μας ζωή και τις προσωπικές μας ελευθερίες, ωστόσο τελικά ίσως ένα μόνο αυτό το θαύμα δεν φτάνει.
Όπως σημειώνει σε ανάλυσή του o Economist, τα εμβόλια μπορεί να είναι ένα όπλο, αλλά δεν είναι και η απόλυτη λύση απέναντι στον ιό αυτό που φαίνεται ότι ήρθε αποφασισμένος να επιβάλει την παρουσία του για χρόνια. Φαίνεται δηλαδή πώς η πορεία που θα ακολουθήσει θα είναι ανάλογη της γρίπης πράγμα που θα πρέπει να οδηγήσει και σε διαφορετική προσέγγιση από την πλευρά των κυβερνήσεων.
Το να χαρακτηρίζεται το εμβόλιο ως θαύμα δεν είναι υπερβολή. Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά την εμφάνιση του ιού, οι γιατροί έχουν ήδη χορηγήσει 148 εκατ. δόσεις. Στο Ισραήλ, που κατέχει τα πρωτεία στον εμβολιασμό, οι εισαγωγές στα νοσοκομεία ανθρώπων ηλικίας κάτω των 60 ετών, που δεν έχουν λάβει ακόμα το εμβόλιο, είναι υψηλότερες από ποτέ. Αντίθετα, μεταξύ των άνω των 60 ετών που έχουν εμβολιαστεί οι εισαγωγές έχουν πέσει πάνω από 40% από τα υψηλά επίπεδα του Ιανουαρίου και η πορεία τους είναι διαρκώς πτωτική. Παρόλο που τα εμβόλια αποτυγχάνουν να αποτρέψουν όλες τις ήπιες και ασυμπτωματικές περιπτώσεις της covid-19, φαίνεται ότι σε μεγάλο βαθμό αποτρέπουν την βαριά ασθένεια που θα απαιτούσε εισαγωγή στο νοσοκομείο και τον θάνατο.
Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι ορισμένα εμβόλια σταματούν επίσης την εξάπλωση του ιού. Αυτό θα επιβραδύνει σε μεγάλο βαθμό την πανδημία και, συνεπώς, θα διευκολύνει την άρση των lockdown χωρίς να προκαλεί αύξηση των κρουσμάτων που κατακλύζουν τις μονάδες εντατικής θεραπείας. Αυτά τα ευρήματα θα γίνουν ακόμα πιο σίγουρα τους επόμενους μήνες καθώς θα προκύψουν περισσότερα δεδομένα. Ωστόσο, παρά όλα αυτά τα καλά νέα, ο κορονοϊός δεν έχει ακόμα νικηθεί. Η Covid-19 θα συνεχίσει να κυκλοφορεί ευρέως. Υπάρχει μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι ο ιός είναι πιθανό να βρει ένα μόνιμο σπίτι ανάμεσά μας.
Ένας λόγος για τον οποίο θα επιμείνει ο κορονοϊός είναι ότι η παραγωγή και διανομή εμβολίων αρκετών για την προστασία των 7,8 δισ. ανθρώπων σε όλο των κόσμο αποτελεί ένα τιτάνιο έργο. Ακόμη και η Βρετανία, η οποία εμβολιάζει τον πληθυσμό με ταχύτερο ρυθμό από οποιαδήποτε άλλη μεγάλη χώρα, δεν θα έχει ολοκληρώσει τον εμβολιασμό για τους άνω των 50 ετών μέχρι τον Μάιο. Επιπλέον, υπάρχουν ενδείξεις ότι η προστασία που δημιουργεί ο εμβολιασμός απέναντι στον ιό μπορεί να εξασθενεί, κάνοντας την επανάληψη του εμβολιασμού αναγκαία. Εκτός από τις πλούσιες χώρες, το 85% των χωρών δεν έχουν ακόμη καν ξεκινήσει τα προγράμματα εμβολιασμού τους. Μέχρι τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη να έχουν εμβολιαστεί, το οποίο μπορεί να μην συμβεί πριν από το 2023, θα παραμείνει χώρος για τον ιό να εξαπλώνεται.
Ένας άλλος λόγος για την επιμονή της covid-19 είναι ότι οι νέες μεταλλάξεις καθιστούν κάποια από τα εμβόλια που έχουμε στη διάθεσή μας λιγότερο αποτελεσματικά. Η μετάλλαξη της Βρετανίας παρότι δεν είναι περισσότερο θανατηφόρα, είναι ωστόσο πολύ περισσότερο επιθετική στην διάδοσή της. Οι μεταλλάξεις της Βραζιλίας και της Νότιας Αφρικής ενδεχομένως να μην καλύπτονται από την ανοσία από προηγούμενη μόλυνση. Η ελπίδα είναι ότι τέτοιες περιπτώσεις θα είναι πιο ήπιες, επειδή το ανοσοποιητικό σύστημα έχει μάθει πώς να διαχειριστεί τον ιό από την προηγούμενη ασθένεια. Ακόμα κι αν αυτό είναι αλήθεια, ο ιός θα συνεχίσει να κυκλοφορεί, βρίσκοντας απροστάτευτα άτομα και -επειδή αυτό κάνουν οι ιοί– δημιουργώντας παράλληλα νέα στελέχη, μερικά από τα οποία θα είναι πιο αποτελεσματικά στο να αποφύγουν τις άμυνες που έχουμε αναπτύξει απέναντί τους.
Και ο τρίτος λόγος για τον οποίο θα επιμείνει η Covid - 19 είναι ότι πολλοί άνθρωποι θα επιλέξουν να μην εμβολιαστούν. Συνολικά 10 εκατομμύρια Βρετανοί είναι ευάλωτοι στην ασθένεια, λόγω της ηλικίας τους ή των υποκείμενων παθήσεων. Εάν μόνο το 10% από αυτούς αρνηθεί να εμβολιαστεί και εάν εγκαταλειφθεί η κοινωνική απόσταση ενώ ο ιός εξακολουθεί να κυκλοφορεί σε υψηλά επίπεδα, τότε θα προκύψει τεράστια αύξηση των λοιμώξεων και των θανάτων.
Στην πραγματικότητα, το μερίδιο του συνολικού πληθυσμού που δεν θα εμβολιαστεί είναι πιθανό να είναι πολύ υψηλότερο από την παραπάνω υπόθεση. Τα εμβόλια δεν έχουν ακόμη λάβει άδεια για παιδιά. Οι μειονοτικές κοινότητες σε πολλές χώρες, οι οποίες είναι πιο ευάλωτες σε μολύνσεις, τείνουν να έχουν λιγότερη εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και το ιατρικό προσωπικό. Ακόμα και μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγείας, υψηλά ποσοστά αρνούνται τον εμβολιασμό, παρά το γεγονός ότι έχουν δει από πρώτο χέρι τι κάνει η covid-19 στον ανθρώπινο οργανισμό και στο σύστημα υγείας.
Τι πρέπει να κάνουν οι κυβερνήσεις
Για όλους αυτούς τους λόγους, οι κυβερνήσεις πρέπει να αρχίσουν να σχεδιάζουν τις δράσεις τους αναγνωρίζοντας την covid-19 ως ενδημική ασθένεια. Σήμερα την αντιμετωπίζουν ως μία έκτακτη συνθήκη που θα περάσει. Σε ολόκληρο τον κόσμο οι κυβερνήσεις θα πρέπει να επιλύσουν πότε και πώς θα κάνουν το βήμα από τα έκτακτα μέτρα σε πολιτικές που είναι οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμες επ 'αόριστον. Η μετάβαση θα είναι πολιτικά δύσκολη σε μέρη που έχουν επενδύσει πολλά για να είναι χωρίς covid.
Η προσαρμογή στη διαβίωση με την covid-19 ξεκινά από την ιατρική επιστήμη. Έχουν ήδη ξεκινήσει εργασίες για την τροποποίηση των εμβολίων για την προστασία έναντι των μεταλλάξεων. Αυτό πρέπει να συνοδεύεται από περισσότερη παρακολούθηση των μεταλλάξεων που εξαπλώνονται. Εν τω μεταξύ, θα απαιτηθούν θεραπείες για τη μείωση των βαριών ασθενειών και του κινδύνου θανάτου. Το καλύτερο αποτέλεσμα θα ήταν ένας συνδυασμός επίκτητης ανοσίας, μέσω τακτικών ενισχυτικών εμβολίων με τροποποιημένα εμβόλια και ενός μενού θεραπειών για να διασφαλιστεί ότι η covid-19 θα είναι σπάνια απειλητική για τη ζωή.
Αλλά αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι εγγυημένο. Στο βαθμό που το φάρμακο μόνο του δεν μπορεί να αποτρέψει θανατηφόρες εκδηλώσεις της covid-19, το βάρος θα παραμείνει στην ίδια μας τη συμπεριφορά. Όμως, αντί των εθνικών lockdown και του κλεισίματος των σχολείων, ξαναγυρνάμε στην ατομική ευθύνη. Συνήθειες όπως η μάσκα μπορεί να γίνει μέρος της καθημερινής ζωής. Τα διαβατήρια εμβολίων και οι περιορισμοί σε πολυσύχναστους χώρους θα μπορούσαν να καταστούν υποχρεωτικά. Οι ευάλωτοι άνθρωποι θα πρέπει να διατηρούν μεγάλη επαγρύπνηση. Όπως καταδεικνύει μελέτη του Economist για την ταξιδιωτική βιομηχανία, η επιθυμία των ανθρώπων να ζήσουν τη ζωή τους θα είναι τελικά δύσκολο να φρενάρει.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
