Σε μία περίοδο που οι πονοκέφαλοι για την Ευρώπη ξεκινούν από την ενέργεια και περνούν στην κλιμάκωση της ρωσικής επίθεσης στην Ουκρανία, οι ιταλικές εκλογές αποτελούν έναν παράγοντα μέγιστης ανησυχίας.
Μπορεί η επικεφαλής της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, να δηλώνει ότι η Επιτροπή θα συνεργαστεί με οποιονδήποτε επικρατήσει στην εκλογική διαδικασία, αλλά σίγουρα το ακροδεξιό κόμμα «Αδελφοί της Ιταλίας», υπό την Τζόρτζια Μελόνι, που προηγείται στις δημοσκοπήσεις δεν θα είναι ο καλύτερος συνεργάτης για την ΕΕ. Βασικοί της συνεργάτες ο Μ. Σαλβίνι της Λέγκας και ο Σ. Μπερλουσκόνι της Forza Italia.
Τόσο η ίδια όσο και ο λαϊκιστής σύμμαχός της Ματέο Σαλβίνι φαίνονται έτοιμοι για μια αποφασιστική νίκη επί μιας βαθιά διχασμένης κεντροαριστεράς. Αυτό θα σηματοδοτούσε την πρώτη ακροδεξιά κυβέρνηση για την Ιταλία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με αρκετούς πολίτες να εκφράζουν φόβους ότι οι προσωπικές ελευθερίες θα περιοριστούν και ο χώρος για τη δημοκρατία θα συρρικνωθεί. Άλλοι ανησυχούν ότι οι σχετικά άπειροι «Αδελφοί της Ιταλίας», που προβλέπεται να ηγηθούν του συνασπισμού, δεν διαθέτουν την τεχνική επάρκεια για να καθοδηγήσουν την Ιταλία στις τρέχουσες οικονομικές προκλήσεις.
Οι ιθύνοντες στις Βρυξέλλες και στην Ουάσινγκτον, καθώς και στη Μόσχα, θα παρακολουθούν επίσης στενά για να δουν αν ο δεξιός συνασπισμός -με τις έντονες εθνικιστικές τάσεις και την ιστορική εχθρότητα προς την ΕΕ- θα διατηρήσει την ισχυρή υποστήριξη της Ιταλίας προς την Ουκρανία, ή αν η άνοδός του θα φέρει νέες τριβές στη σχέση της Ρώμης με την Ευρώπη.
Τόσο η Μελόνι, όσο και ο Σαλβίνι, ο οποίος ήταν ένθερμος θαυμαστής του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, είναι ευρωσκεπτικιστές. Έχουν επικρίνει έντονα την ΕΕ -η Μελόνι έχει αποκαλέσει τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών πράκτορες «μηδενιστικών παγκόσμιων ελίτ που καθοδηγούνται από το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο». Και οι δύο φλέρταραν με την έξοδο από το ευρώ, αν και τελευταία έχουν μετριάσει την εχθρική ρητορική τους. Ενώ η Μελόνι έχει δεσμευτεί να συνεχίσει τις πολιτικές του Ντράγκι για στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας και σκληρή γραμμή στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ο Σαλβίνι στην προεκλογική του εκστρατεία έχει παραπονεθεί δημοσίως για το κόστος που προκαλούν οι κυρώσεις στην οικονομία της Ιταλίας.
Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Σαλβίνι ζήτησε από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Ντράγκι να αντλήσει πρόσθετα δάνεια ύψους περίπου 30 δισ. ευρώ -το ισοδύναμο του 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος- για μέτρα ανακούφισης των πληττόμενων επιχειρήσεων, αδιαφορώντας προφανώς για τους φόβους σχετικά με χρέος – ρεκόρ της Ιταλίας. Η Μελόνι, αντίθετα, έχει υποσχεθεί να σεβαστεί τους δημοσιονομικούς κανόνες και έχει προτρέψει για σύνεση και προσοχή, καθώς προσπαθεί να εμφανιστεί ως καλή διαχειριστής της οικονομίας και να αποφύγει να υποδαυλίσει τους φόβους της αγοράς για ένα λαϊκιστικό όργιο δαπανών.
«Κλειδί» ο νέος υπουργός Οικονομικών
Το πρώτο πράγμα που θα προσέξουν οι αγορές δεν είναι άλλο από το ποιος θα τοποθετηθεί στη θέση του υπ. Οικονομικών και ως εκ τούτου θα είναι υπεύθυνος να διαχειριστεί μία αρκετά καταπονημένη οικονομία σε περίοδο κρίσης.
Οι επιλογές είναι αρκετές και οι ειδικοί ευελπιστούν ότι θα επικρατήσουν υποψήφιοι που είναι κοινής αποδοχής και όχι προερχόμενοι από κάποιο από τα τρία κόμματα που εκτιμάται ότι θα συνεργαστούν για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης.
Μεταξύ των επιλογών που μπορεί να ικανοποιήσουν τις αγορές συγκαταλέγονται ο Ντανιέλε Φράνκο, ο οποίος ήταν ΥΠΟΙΚ στην κυβέρνηση Ντράγκι και η διατήρησή του θα στείλει το μήνυμα ότι η Ιταλία θα συνεχίσει να σέβεται τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ. Στους υποψήφιους έχουν ενταχθεί ο Φάμπιο Πανέτα και Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, στελέχη με θητεία στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Μια άλλη επιλογή θα ήταν το ΥΠΟΙΚ να χωριστεί στα δύο, με ένα υπουργείο Οικονομίας υπεύθυνο για τον προϋπολογισμό και ένα υπουργείο Οικονομικών υπεύθυνο για τη δημοσιονομική πολιτική. Τα δύο αυτά υπουργεία ήταν ξεχωριστά στην Ιταλία μέχρι το 2001, οπότε θα ήταν απλώς μια επιστροφή στο παρελθόν και θα ήταν σύμφωνη με τα ισχύοντα σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, όπως η Γερμανία. Αυτή η επιλογή είναι χρήσιμη σε μια χώρα με μεγάλους και εύθραυστους συνασπισμούς όπως η Ιταλία, που επιτρέπει περισσότερες έδρες στις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου.
Τα αγκάθια για τη νέα κυβέρνηση
Μία από τις πρώτες -και πιο δύσκολες- υποχρεώσεις της νέας κυβέρνησης θα είναι να καταρτίσει τον προϋπολογισμό του 2023, ο οποίος πρέπει να υποβληθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή έως τα μέσα Οκτωβρίου και να εγκριθεί έως το τέλος του έτους. Αυτό και η βιωσιμότητα του χρέους είναι τα θέματα που παρακολουθούν με αγωνία τόσο οι Βρυξέλλες όσο και οι χρηματοπιστωτικές αγορές.
Η σημερινή κυβέρνηση θα αφήσει επίσης πολλά στην ατζέντα. Η επόμενη κυβέρνηση θα έχει γεμάτη την ατζέντα της με θέματα όπως η φορολογική μεταρρύθμιση, η ρύθμιση του ανταγωνισμού, η δικαστική μεταρρύθμιση, ακόμη και η θέσπιση κατώτατου μισθού -η Ιταλία είναι μία από τις έξι χώρες της ΕΕ που δεν διαθέτουν ομοσπονδιακά ρυθμιζόμενο κατώτατο μισθό και θα πρέπει να τον θεσπίσει για να συμμορφωθεί με τη νέα νομοθεσία της ΕΕ.
Εν τω μεταξύ, η κλιματική αλλαγή και οι ενεργειακές λύσεις αναδείχθηκαν για πρώτη φορά σε σημαντικά πεδία μάχης της προεκλογικής εκστρατείας, ιδίως δεδομένου ότι η νέα κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει έναν δυνητικά ασταθή χειμώνα που θα σημαδευτεί από τις διακοπές του ρωσικού φυσικού αερίου. Οι υποψήφιοι έθεσαν ως προτεραιότητα τη συζήτηση των οικονομικών και ενεργειακών προκλήσεων, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων του πολέμου στην Ουκρανία.
Τα συναισθήματα κατά των μεταναστών αποτέλεσαν επίσης χαρακτηριστικό της προεκλογικής εκστρατείας, ιδίως αφότου η Μελόνι κοινοποίησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα βίντεο με έναν μετανάστη χωρίς χαρτιά να βιάζει μια γυναίκα, για το οποίο δέχθηκε έντονες επιπλήξεις από τους αντιπάλους της. Τα δικαιώματα της κοινότητας LGBTQ+ και των αμβλώσεων, τα οποία θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν περιορισμούς υπό μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία της Μελόνι, αποτελούν επίσης αντικείμενο συζήτησης.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
