Υπάρχουν πολλές ιστορίες νεαρών Σύρων προσφύγων που ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους εξαιτίας του αιματηρού εμφυλίου στη χώρα τους. Οι περισσότεροι ονειρεύονται να κάνουν μια νέα αρχή στην Ευρώπη μακριά από την φρίκη του πολέμου. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που θέλουν να παραμείνουν στην Τουρκία, όπου βρήκαν προσωρινό καταφύγιο. Ο Οντάι, 32 χρονών, έφτασε πριν κάποια χρόνια με την οικογένειά του ως πρόσφυγας στο Μαρντίν της νοτιανατολικής Τουρκίας, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Πρόσφατα ερωτεύθηκε μέσω βίντεο και μετά από προξενειό την αρραβωνιάστηκε, η οποία βρίσκεται όμως ακόμη στο Χαλέπι. Ο Οντάι προσπαθεί πλέον με κάθε τρόπο να τη φέρει στο Μαρντίν για να παντρευτούν και να ζήσουν μαζί.
Από την άλλη πλευρά, η 26χρονη Ροσάν κατέφυγε επίσης στο Μαρντίν πριν από έξι χρόνια με τους γονείς της για να γλιτώσουν από τον πόλεμο. Ήδη έχει καταφέρει να σταθεί στα πόδια της, νοικιάζει το δικό της διαμέρισμα και αισθάνεται άνετα ως γυναίκα στην Τουρκία, κάτι που δεν είναι αυτονόητο. Στο Μαρντίν ολοκλήρωσε μάλιστα και τις σπουδές της στην αρχιτεκτονική, που είχε ξεκινήσει στο Χαλέπι, αλλά αναγκάστηκε να διακόψει απότομα. Μιλά ήδη Τουρκικά. Από τις μέρες του πολέμου θυμάται δραματικές στιγμές. «Θυμάμαι ότι μια μέρα είχα εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Ευτυχώς δεν πήγα. Έτσι όμως ζω ακόμη. Εκείνη την μέρα σκοτώθηκαν 80 συμφοιτήτριές μου και καθηγητές» λέει η ίδια χαρακτηριστικά και συνεχίζει: «Τότε ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι μια μέρα θα γίνω επιτυχημένη αρχιτέκτονας, ότι πρέπει να συνεχίσω τις σπουδές μου. Είχα μεγάλα όνειρα, ήθελα να γίνω διάσημη για να τιμήσω τη μνήμη των φίλων και των δασκάλων μου».
Νέα αρχή στην Τουρκία και όχι στην πολυπόθητη Γερμανία
Ωστόσο για την ώρα η Ροσάν δεν έχει καταφέρει να βρει δουλειά ως αρχιτέκτονας. Προς το παρόν εργάζεται εθελοντικά σε μια ανθρωπιστική οργάνωση που προσφέρει βοήθεια σε παιδιά. Δυστυχώς εξαιτίας της πανδημίας δεν έχει λάβει ακόμη άδεια εργασίας και κανονικό μισθό, αν και χρειάζεται χρήματα άμεσα για να στηρίξει την οικογένειά της.
Οι οικονομικές δυσκολίες δεν είναι άγνωστες και για τον συμπατριώτη της, τον Οντάι. Το καλό είναι ότι ο Οντάι, σε αντίθεση με την Ροσάν, έχει ήδη καταφέρει να λάβει την τουρκική υπηκοότητα. «Δεν ξέρω ούτε κι εγώ πώς τα κατάφερε» λέει ο ίδιος απορημένος. Στο μεταξύ έχει ξεκινήσει να σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Μαντρίν, στη μητρική του γλώσσα, τα αραβικά όμως γιατί ακόμη δεν έχει μάθει καλά Τουρκικά. Επόμενος στόχος είναι να φέρει την μέλλουσα σύζυγό του στο Μαρντίν. Κι αυτό όμως δεν είναι μια απλή υπόθεση. «Πρεπει πρώτα να τελειώσω τις σπουδές μου και μετά από δύο τρεις μήνες ίσως μπορέσω να φέρω εδώ την αγαπημένη μου. Σε ό,τι έχει να κάνει με τα οικονομικά μου, υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που παντρεύτηκαν, έκαναν οικογένεια και δεν είχαν δουλεια… Πώς τα κατάφεραν; Μάλλον όχι πολύ διαφορετικά από μένα», λέει με δάκρυα στα μάτια.
Ο Οντάι δεν χάνει την αισιοδοξία του. Έχει περάσει άλλωστε πολλά. Κι επειδή ο έρωτας δεν γνωρίζει εμπόδια, θα κάνει τα πάντα. Η παράνομη οδός μέσω διακινητών κοστίζει περίπου 1000 ευρώ, η νόμιμη ακόμη περισσότερο, όμως δεν πτοείται. Θα μαζέψει τα χρήματα με τη βοήθεια φίλων και συμφοιτητών. Το όνειρο να ζήσει στo Μαρντίν με την αγαπημένη του είναι πιο δυνατό. Τόσο ο Οντάι όσο και η Ροσάν έχουν βάλει ως στόχο μια νέα, δημιουργική αρχή μαζί, μακριά από τον όλεθρο του συριακού εμφυλίου. Όχι όμως στην Ευρώπη ή την πολυπόθητη Γερμανία, όπως η πλειοψηφία των προσφύγων, αλλά στην Τουρκία.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
