Ο Όμαρ Γιάγκι, γεννημένος στην Ιορδανία από οικογένεια Παλαιστινίων προσφύγων, βραβεύτηκε με το Νόμπελ Χημείας, σύμφωνα με ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας. Ο Γιάγκι εξήρε τη σημασία της επιστήμης στη μείωση των ανισοτήτων, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για ενίσχυση της έρευνας.
Όπως τόνισε σε διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου, "Δεν μπορούμε να επιλύουμε τα προβλήματα της κοινωνίας χωρίς την επιστήμη" και "χωρίς χρηματοδότηση, δεν μπορείτε να κάνετε επιστήμη". Ο Αμερικανοϊορδανός χημικός διακρίθηκε μαζί με τον Ιάπωνα Σουσούμου Κιταγκάουα και τον Βρετανό Ρίτσαρντ Ρόμπσον για την ανάπτυξη νέων μοριακών δομών με ικανότητα δέσμευσης αερίων.
Η βράβευση, σύμφωνα με τον ίδιο, αναδεικνύει τη "δύναμη του δημόσιου αμερικανικού σχολικού συστήματος που δέχεται ανθρώπους όπως εγώ, προερχόμενους από ένα καθόλου προνομιούχο περιβάλλον, προσφύγων". Ο Γιάγκι περιέγραψε τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, μεγαλώνοντας σε ένα μικρό δωμάτιο χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή πόσιμο νερό, ενώ η μητέρα του ήταν αναλφάβητη.
Μεγάλωσε στο Αμάν, όπου γεννήθηκε το 1965, και μετακόμισε στις ΗΠΑ στα 15 του για να σπουδάσει, ακολουθώντας τις συμβουλές του πατέρα του. Η πρώτη του επαφή με τη χημεία ήρθε στα δέκα του, όταν ανακάλυψε τυχαία ένα βιβλίο στη σχολική βιβλιοθήκη, που τον εντυπωσίασε με τις εικόνες μοριακών δομών.
Ο Γιάγκι υπογράμμισε ότι "η επιστήμη είναι η πιο μεγάλη δύναμη στην υπηρεσία των ίσων ευκαιριών". Επισήμανε τον ρόλο της επιστήμης στην καινοτομία και την προώθηση ίσων ευκαιριών για όλους, ανεξαρτήτως καταγωγής ή κοινωνικής θέσης.
Σημαντικό επίτευγμα της ερευνητικής του ομάδας ήταν η εξαγωγή νερού από τον αέρα της ερήμου της Αριζόνας. Ο ίδιος θυμήθηκε πως ξεκίνησε την καριέρα του στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα με το όνειρο να δημοσιεύσει ένα άρθρο που θα συγκέντρωνε 100 αναφορές. Σήμερα, όπως ανέφερε, η ομάδα του έχει ξεπεράσει τις 250.000 αναφορές.
Μετά τις σπουδές του στη Νέα Υόρκη και το διδακτορικό του στην πολιτεία του Ιλινόι, ο Γιάγκι δίδαξε σε πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια, πριν ενταχθεί στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας το 2012.
Οι φετινοί βραβευμένοι ανέπτυξαν δεκάδες χιλιάδες νέα μοριακά δίκτυα, τα οποία μπορούν να συλλαμβάνουν διοξείδιο του άνθρακα, να αποθηκεύουν αέρια ή να διαχωρίζουν συνθετικά χημικά όπως τα PFAS, που είναι δύσκολο να αποσυντεθούν και ενδέχεται να επηρεάζουν την υγεία και το νερό.
Ο Γιάγκι τόνισε ότι "η ομορφιά της χημείας έγκειται στο γεγονός ότι εάν μάθετε να ελέγχετε το υλικό στο επίπεδο του ατόμου και του μορίου, το δυναμικό είναι τεράστιο και εμείς ανοίξαμε ένα χρυσωρυχείο με αυτό τον τρόπο, και ο τομέας αναπτύχθηκε".