Deutsche Welle: Το απάνθρωπο «παιχνίδι» του Ερντογάν

 Άγνωστο γιατί η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε αίφνης να δεχθεί την υποδοχή προσφυγόπουλων από ελληνικούς προσφυγικούς καταυλισμούς. Μέχρι και πριν από μερικές εβδομάδες ο γερμανός υπουργός Εσωτερικών Ζέεχοφερ απέκλειε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο αυτό, υποστηρίζοντας πως ό,τι κι αν γίνει σε αυτό το πεδίο θα πρέπει να γίνει σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο. Πρόκειται ωστόσο για έναν υπουργό που αλλάζει συχνά γνώμη.

Η κατάσταση άλλαξε μάλλον αφότου εκατομμύρια τηλεθεατών είδαν τις τελευταίες μέρες στους δέκτες τους τις εικόνες με τα κλαμένα και σοκαρισμένα παιδιά από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, αλλά και τους προσφυγικούς καταυλισμούς στα νησιά. Διότι έτσι λειτουργεί ο ανθρωπισμός: ό,τι δεν φαίνεται, δεν προκαλεί τη συμπόνια των υπολοίπων. Εντούτοις οι προσφυγικοί καταυλισμοί στα ελληνικά νησιά υφίστανται από την προσφυγική κρίση του 2015. Στην αρχή οι καταυλισμοί ήταν μικροί σε έκταση ως μεταβατική λύση. Πέντε χρόνια αργότερα έχουν μετατραπεί σε παραγκουπόλεις που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τους εξαθλιωμένους καταυλισμούς στις χώρες του τρίτου κόσμου.

Ηθελημένες οι εικόνες της εξαθλίωσης

Έκτοτε γίνονται κάθε τόσο ρεπορτάζ για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει θέρμανση, ντουζιέρες, τουαλέτες, προστασία από τη βροχή, δεν υπάρχουν αρκετά τρόφιμα και, φυσικά, ούτε σχολικά μαθήματα για τα παιδιά. Οι παράγκες πνίγονται στη λάσπη και στα σκουπίδια. Η απελπισία προκαλεί σε πολλά παιδιά και νέους βαθιά κατάθλιψη. Όλα αυτά μπορεί να τα δει και να τα διαβάσει κανείς. Σε τακτά χρονικά διαστήματα τα μέσα ενημέρωσης φιλοξενούν εκτενή ρεπορτάζ από εκεί.

Παρά ταύτα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, περιέργως, κανείς δεν αισθανόταν υπεύθυνος. Αφού μετέτρεψαν την Ελλάδα στον βασικό τελικό καταυλισμό για πρόσφυγες που επιλέγουν την λεγόμενη ανατολική Μεσογειακή Οδό και μετά και την υπογραφή της συμφωνίας με την Τουρκία, το θέμα θεωρήθηκε καταρχήν λήξαν για την ΕΕ.

Για τους απαράδεκτους αυτούς καταυλισμούς όμως δεν ευθύνεται ο τούρκος πρόεδρος. Όσο κι αν αξίζει τους χαρακτηρισμούς του αδίστακτου δυνάστη και κακού γείτονα, ο Ερντογάν δεν φέρει ευθύνη για τις καταστροφικές συνθήκες στη Μόρια της Λέσβου. Η ευθύνη βαραίνει καταρχάς την ελληνική κυβέρνηση και οφείλεται σε ένα μείγμα κακών προθέσεων, οργανωτικής ανικανότητας και συνειδητής αμέλειας. Η συνήθης δικαιολογία περί μακράς οικονομικής κρίσης δεν πιάνει στην περίπτωση αυτή.

Η ΕΕ έχει εμβάσει εκατοντάδες εκατομμύρια, προσφέρει άμεση στήριξη και διαθέτει στην παρούσα φάση άλλα 350 εκατομμύρια ευρώ. Τα χρήματα αυτά αρκούν για να χρηματοδοτήσουν το μίνιμουμ μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης στους 70.000 περίπου πρόσφυγες που ζουν στην Ελλάδα. Επιπλέον στους καταυλισμούς δραστηριοποιούνται πολλές οργανώσεις αρωγής, προσφέροντας υγειονομική περίθαλψη, ρούχα και πολλά άλλα. Αλλά ας μη γελιόμαστε: οι εικόνες της εξαθλίωσης από τη Λέσβο και τα άλλα νησιά είναι ηθελημένες. Στόχος να λειτουργήσουν αποτρεπτικά.

Παταγώδης αποτυχία της ΕΕ

Ανεξάρτητα από αυτό η ΕΕ απέτυχε παταγωδώς. Μπροστά στο φόβο περαιτέρω ανόδου του εθνολαϊκισμού οι χώρες μέλη ξέγραψαν τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα στο άσυλο ενώ η λέξη «πρόσφυγας» μπήκε σε κόκκινη λίστα. Εδώ και χρόνια οι Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται σαν παιδιά που κλείνουν τα μάτια για να μην βλέπουν κατάματα τα προβλήματα, λέγοντας: Δεν μπορούμε να τα λύσουμε; Ε τότε ας κάνουμε σαν να τα λύσαμε.

Τώρα λοιπόν που επετράπη και πάλι μια μικρή δόση ανθρωπισμού στη Γερμανία, ήρθε η ώρα των πράξεων: βγάλτε επιτέλους τα ασυνόδευτα παιδιά και τους νέους από την Ελλάδα, ακόμη κι αν είναι άνω των 14 ετών και δεν είναι κορίτσια ή άρρωστα. Οι τεχνητοί αυτοί περιορισμοί είναι ανούσιοι. Όλα αυτά έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Η θαρραλέα πρωτοβουλία δημάρχων της Γερμανίας ενδεχομένως να έπεισε πολλούς στο Βερολίνο, ότι μερικές εκατοντάδες παιδιών δεν πρόκειται να θέσουν σε κίνδυνο την ευημερία της χώρας.

Αντί λοιπόν να εξοργίζονται κάθε τόσο με τον Ερντογάν και τις προσπάθειες εκβιασμού στα ελληνοτουρκικά σύνορα, οι γερμανοί βουλευτές θα έπρεπε να κοιταχτούν στον καθρέπτη και να νιώσουν ντροπή για την έλλειψη θάρρους και την αδράνειά τους. Και πέραν αυτού, λυπηθείτε μας και απαλλάξτε μας από αυτή την ανυπόφορη υποκρισία σας. Φυσικά, κύριε Μερτς (σσ. υποψήφιος για την προεδρία της CDU), είναι ευκολότερο να βοηθήσει κανείς τα προσφυγόπουλα της Γερμανίας απ΄ ότι εκείνα στα ελληνικά νησιά. Και έπρεπε να το είχαμε κάνει ήδη. Όποιος όμως θέλει να γίνει καγκελάριος και πρόεδρος ενός κόμματος που ονομάζεται χριστιανικό, θα έπρεπε να είναι και πιο ανθρώπινος.