Προφανώς, ο επιπολασμός του Covid περιορίζεται όσο δεν κυκλοφορούμε, δεν εργαζόμαστε, δεν συγχρωτιζόμαστε, δεν συντρώγουμε, δεν ασπαζόμαστε, δεν χειρο-χαιρετιζόμαστε, δεν φλερτάρουμε, δεν ψιθυρίζουμε, δεν στριμωχνόμαστε, δεν διαδηλώνουμε, δεν παρτάρουμε, δεν, δεν, δεν…
Με άλλα λόγια, ο Covid είναι το πιο αποτελεσματικό «όπλο» για τον περιορισμό των ελευθεριών. Το ζήτημα είναι σοβαρό: μιλάμε για τις βασικές αρχές μιας φιλελεύθερης και ανοικτής κοινωνίας. Αποτελεί ειρωνεία για την ανθρώπινη υπόσταση αλλά τα ίδια μέτρα, με σημαντικές βεβαίως διαφορές ή/και ένταση, αποφασίζουν και φιλελεύθερες και αυταρχικές και λαϊκίστικες διακυβερνήσεις, σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Οι πολλοί δυσανασχετούμε αλλά προσέχουμε και κάνουμε υπομονή. Οι λίγοι αδιαφορούν και παρτάρουν. Κομματικώς, ούτως ειπείν. Είναι οι αρνητές της κοινής λογικής. Κι ας ζούμε στο απόγειο της πρωτοκαθεδρίας των επιστημόνων, στον αφρό του τεχνολογικού κύματος Kondratieff, στη δίνη της αλά Braudel μακράς περιόδου, διακόσια πενήντα χρόνια μετά την επικράτηση του ορθολογικού εγκυκλοπαιδισμού αλά Diderot.
Η Ελλάδα «μας» καλείται να ζήσει έναν (ακόμη) διχασμό. Η κομματική και «ιδεολογική» ρητορεία πάει κόντρα στον τεχνοκρατικό λόγο των λοιμωξιολόγων, των εντατικολόγων, του αρχηγού της Αστυνομίας και κάθε λογικού (όσο και δικαίως φοβισμένου) πολίτη.
Λίγοι, πολύ λίγοι, επιχειρούν να τρομάξουν τον «μέσο πολίτη». Αυτό, βεβαίως, δεν είναι το πιο τραγικό, ίσως επειδή συμβαίνει τόσο συχνά! Το πραγματικά απογοητευτικό είναι ότι «λίγοι - πολύ λίγοι» σπρώχνουν το βιοτικό επίπεδο των πολλών προς χειρότερα χαμηλά. Ο νέος εγκλεισμός θα αφαιρέσει άλλες 2 - 3 εκατοστιαίες μονάδες από το φετινό εθνικό προϊόν: πάνω από 5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Για να περιορίσει τις επιπτώσεις της πανδημικής κρίσης, το κράτος βάζει κοντά στα 30 δισ. στο βωμό του Covid. Όλα δανεικά. Δηλαδή φόροι. Τους οποίους βεβαίως θα πληρώσουν (ορισμένοι!) μέσα στην επόμενη δεκαετία. Αντί, δηλαδή, να μειώνουμε το βάρος επί της εργασίας και του κέρδους, δηλαδή πάνω στην παραγωγή, το μεγαλώνουμε. Αυτό σημαίνει λιγότερα επιχειρηματικά σχέδια, λιγότερες επενδύσεις, λιγότερα εισοδήματα, λιγότερες εισπράξεις για το δημόσιο ταμείο. Αντί μιας αυτοσυντηρούμενης επέκτασης, θα έχουμε μια αυτοσυντηρούμενη συρρίκνωση.
Το πιο απογοητευτικό είναι και το πιο απλό: τη ζημιά την κάνουν οι «λίγοι - πολύ λίγοι». Οι οποίοι όμως, σε κάθε εκλογικό κύκλο, γίνονται πολύ περισσότεροι και, κατά κανόνα συναθροίζονται στο ένα τρίτο της κοινωνίας μας. Που τοποθετούνται σε τρεις ομόκεντρους κύκλους.
Ο στενός κύκλος αποτελείται από ομάδες που εχθρεύονται, σιχαίνονται είναι η σωστή λέξη, αλλά εκμεταλλεύονται τη δημοκρατία των πολλών με μόνο σκοπό να την γελοιοποιήσουν, να την βραχυκυκλώσουν, να την εκτρέψουν και, αν τα καταφέρουν, να την διαλύσουν εκ των έσω. Αναρχο-εξουσιαστές, συνωμοσιολόγοι κάθε είδους, σταλινο-συνδικάλες, εξουσιολάγνοι της Κουμουνδούρου, φασιστάκια και αντισημίτες.
Στον επόμενο κύκλο βρίσκεται ένα συμπίλημα δήθεν απόψεων, δήθεν πολιτικών ιδεών, το ελληνικό querdenken που διαδηλώνει στην τόσο πειθαρχημένη Γερμανία. Ο ευρύτερος κύκλος έχει χώρο για τους «άσε μας μωρέ τώρα…» και τους followers ή/και αντιφρονούντες σε κάθε ευκαιρία. Όλοι αυτοί διασυνδέονται με μια λεπτή κλωστή: είναι «απέναντι».
Πλην όμως αυτή την δικτατορία των ολίγων πάνω στους πολλούς, τίμιους και ανεκτικούς πολίτες, όχι μόνον την ανέχτηκε η «άρχουσα τάξη» αλλά κάπου-κάπου την χρησιμοποιεί κατά το δοκούν. Αξίζει, για όσους έχομε την περιέργεια, να δούμε πως θα εξελιχθεί αυτός ο ιδιόρρυθμος διμέτωπος Μητσοτάκη και αν ειλικρινώς το εννοούσε, όταν, πριν λίγες ημέρες στη Βουλή, είπε: «Αντε να τελειώνουμε πια με αυτά τα ιδεολογικά άβατα σε αυτή την Αίθουσα». Στην αίθουσα του ημικύκλιου, γιατί στην Κοινωνία τα «πράματα» είναι πολύ δυσκολότερα!
*Ο Scriptor παρακολουθεί στενά τα οικονομικά και πολιτικά δρώμενα για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
