Μία ακόμα τραγωδία είναι σε εξέλιξη. Την έκτασή της δεν την γνωρίζουμε καν. Εδώ θα πείτε δεν γνωρίζουμε ακόμα τον αριθμό των αγνοουμένων. Και όταν ακόμα τους μάθουμε, για κάποιους θα είναι απλώς ένας αριθμός και για άλλους -τους συγγενείς- μια βαθιά ανεξίτηλη πληγή στην ψυχή τους.
Κι’ όμως, η λέξη «τρένο», μαζί με όλα τα παράγωγα του εκάστοτε σιδηροδρομικού δικτύου, όπως οι λέξεις «βαγόνι», «ατμομηχανή, «σήραγγα», «τούνελ», έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον και διαχρονικά από τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων.
Στα χείλη κάποιων έγιναν σύνθημα για να περιγράψουν τα θεαματικά αποτελέσματα των επιλογών τους - πχ «η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας» - και άλλοι τις επικαλούνταν για να αναδείξουν την αποτυχία των αντιπάλων τους με φράσεις όπως «δεν υπάρχει φως στο τούνελ».
Άλλοτε πάλι η χρήση του «τρένου» είχε και την έννοια της προειδοποίησης ότι όσοι διαφωνούν «θα κατέβουν από το τρένο της παράταξης…».
Λες και η λέξη «τρένο» προσέφερε στα βαρύγδουπα πολιτικά μηνύματα, μια σίγουρη και ασφαλή αποτύπωση των όποιων εξαγγελιών, των πολιτικών υποσχέσεων ή ακόμα και των προειδοποιήσεων.
Σε δύο περιπτώσεις μάλιστα, στα πρόσφατα πολιτικά πράγματα, το «τρένο» έγινε ακόμα και προεκλογικό σποτ!
Πρώτος ο άλλοτε πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος δημοσίευσε βίντεο όπου εμφανιζόταν ένα παιδάκι να παίζει με ένα τρενάκι, το οποίο, όμως εκτροχιάζεται. Το παιδάκι ζητάει από τον Πάνο Καμμένο να το βοηθήσει και εκείνος λέει τα εξής «Όταν είσαι οδηγός πρέπει να ελέγχεις πάντα την ταχύτητα. Τώρα τρέχουμε, τώρα φρενάρουμε».
Εμπνευσμένος -προφανώς- από το σποτ των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ο Άδωνις Γεωργιάδης χρησιμοποίησε και εκείνος προεκλογικά, όχι ένα, αλλά δύο τρενάκια, για να πείσει τους ψηφοφόρους το τι θα συμβεί στην Ελλάδα σε περίπτωση που έλθει στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και μετά; Το ανθρώπινο λάθος, η υπερκομματική επιτροπή, οι εισαγγελικές έρευνες, οι παραιτήσεις, η πολιτική αντιπαράθεση, τα συλλυπητήρια, η αναζήτηση των ευθυνών.
Στην πράξη, η τραγωδία των Τεμπών ήρθε μας προσγειώσει όλους στην πραγματικότητα. Ενός σιδηροδρομικού δικτύου που μόνο «ατμομηχανή» δεν είχε. Ενός «τρένου» που πατούσε πάνω σε ράγες οι οποίες άλλαζαν κατεύθυνση με την περιστροφή ενός κλειδιού από έναν «μετακλητό» σταθμάρχη.
Ενός «τούνελ» που όχι μόνο φως δεν είχε στην άκρη του, αλλά παντελώς «τυφλό» από τα απαρχαιωμένα συστήματα ενδοεπικοινωνίας των μηχανοδηγών.
Το αδιανόητο αυτό δυστύχημα αφύπνισε την κοινωνία απότομα. Δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια για τις διαχρονικές πολιτικές επιλογές. Το σοκ είναι ισχυρό και σίγουρα χρειάζονται απαντήσεις.
Πρώτα στους συγγενείς που έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους. Σε ολόκληρη της ελληνική κοινωνία. Αλλά και στους εργαζόμενους στην Hellenic Train που θα πρέπει να πηγαίνουν κανονικά στη βάρδιά τους, ακολουθώντας πιστά το προκαθορισμένο πρόγραμμα δρομολογίων.
Και φυσικά στους μελλοντικούς επιβάτες, που πλέον δεν θα ενοχλούνται όταν οι δικοί τους άνθρωποι θα τους λένε «πάρε με όταν φτάσεις…».
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
