Σε ανύποπτη χρονική στιγμή, πριν από μια δεκαετία, πολιτικός αντίπαλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είχε εκμυστηρευθεί σε συνομιλητή του -αναλύοντας το φαινόμενο Τσίπρα- ότι μπορεί να είναι πρόεδρος κόμματος, αλλά για να γίνει και «αρχηγός» θα πρέπει να προχωρήσει κάποια στιγμή στην πρώτη του διαγραφή.
Όταν, τον Αύγουστο του 2015, στην πρώτη σημαντική εσωκομματική κρίση, συνολικά 25 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ διαχώρισαν τη θέση τους, ανεξαρτητοποιήθηκαν και με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη σχημάτισαν νέα κοινοβουλευτική ομάδα με την ονομασία «Λαϊκή Ενότητα», πολλοί έκαναν λόγο για την επιβεβαίωση της πολιτικής ηγεμονίας του Αλέξη Τσίπρα στο κόμμα.
Αν και η ρήξη ήταν περίπου προδιαγεγραμμένη, η «αριστερή» πτέρυγα πρόλαβε να αποχωρήσει και όχι να υποστεί την «ποινή» των διαγραφών με προεδρική απόφαση!
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι με κοινή συνισταμένη των περισσοτέρων αναλύσεων να καταλήγει στην «ανάγκη» ενός πολιτικού επαναπροσδιορισμού του ΣΥΡΙΖΑ, από κόμμα διαμαρτυρίας, σε κόμμα «ηγεμόνα» στον χώρο της Κεντροαριστεράς, ώστε να αποτελέσει -ίσως- μια σύγχρονη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ.
Μια ανάλογη προοπτική είχε τεθεί στο τραπέζι και κατά το παρελθόν, από την άλλη πλευρά όμως! Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, πρώτος ο Θεόδωρος Πάγκαλος το 1992 είχε προτείνει τη συγχώνευση του ΠΑΣΟΚ και του τότε Συνασπισμού, προκαλώντας τις αποδοκιμασίες του κόμματός του και την απόρριψη του Νίκου Κωνσταντόπουλου.
Την ίδια πρόταση επανέφερε και το 2004, αλλά υπό την προϋπόθεση της «αλλαγής πολιτικής και ενδεχομένως αλλαγής ηγεσίας, γιατί η παρούσα ηγεσία του ΣΥΝ έχει στηρίξει όλη την πολιτική ιστορία της στο αβυσσαλέο μίσος εναντίον του ΠΑΣΟΚ», όπως είχε πει τότε.
Για τον Θεόδωρο Πάγκαλο, το ζήτημα παρέμενε πάντα ανοιχτό στο χρόνο, ακόμα και την παραμονή της εκλογική νίκης του ΠΑΣΟΚ το 2009. Τότε είχε προτείνει την εκπόνηση διετούς προγράμματος διακυβέρνησης των δυο κόμματων, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει μελλοντικά και στη συγχώνευσή τους.
Η εξέλιξη των γεγονότων είναι γνωστή, με το ΠΑΣΟΚ να παλεύει πλέον για ένα διψήφιο ποσοστό και τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει... στρογγυλοκαθίσει στη θέση του δεύτερου σε δύναμη πολιτικού κόμματος.
Αν επρόκειτο για μια ευκαιρία που χάθηκε θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος, ωστόσο μέσα σε αυτόν τον πυκνό χρόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άρπαξε καν την ευκαιρία που του δόθηκε να μεταλλαχθεί και να μην μείνει περιχαρακωμένος στον εαυτό του και στα εσωκομματικά του αδιέξοδα.
Μόνον έτσι θα έκλειναν τα στόματα εκείνων, που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ακόμα και αν ο Πολάκης δεν ήταν πρόσωπο υπαρκτό, σίγουρα θα τον είχαν εφεύρει...
Πάντως, η χθεσινή, ομόφωνη απόφαση του Εκτελεστικού Γραφείου και της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ για τον Παύλο Πολάκη άφησε μετέωρη την τύχη του: επιβεβαίωσε την αποπομπή του από το ψηφοδέλτιο των εκλογών, όμως για το ερώτημα της διαγραφής θα κληθεί να αποφασίσει η Επιτροπή Δεοντολογίας.