Ας συμφωνήσουμε καταρχάς πότε χρειαζόμαστε την άμεση επέμβαση του κράτους. Σίγουρα στα δύσκολα, στις έκτακτες καταστάσεις. Όταν οι πολίτες βιώνουν μια δοκιμασία, ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο, μια πανδημία και εσχάτως μια επικίνδυνη κακοκαιρία, έναν χιονιά.
Για όλα τα προηγούμενα πλέον υπάρχει μια σχετική εμπειρία και για τον κρατικό μηχανισμό και για τους πολίτες. Πάθαμε και μάθαμε θα πει κανείς. Είναι όμως έτσι;
Οι πιο αισιόδοξοι δεν βλέπουν την όποια αποτυχία στους χειρισμούς εκ προοιμίου αρνητική. Σου λένε ότι «δεν βγήκαμε χαμένοι, κάτι μάθαμε» και πάμε παρακάτω. Με μια προϋπόθεση όμως. Οι λάθος αποφάσεις να μην οδηγούν σε ακόμα χειρότερα αποτελέσματα.
Οι υπόλοιποι, οι μονίμως επιφυλακτικοί και επικριτικοί με τις δημόσιες αρχές, απλώς περιμένουν το επόμενο στραβοπάτημα για να ρίξουν το ανάθεμα και να αναφωνήσουν στις παρέες ή τα καφενεία, «αν ήμουν εγώ για 24 ώρες πρωθυπουργός θα είχα κάνει…»!!!
Κάπου στη μέση έρχεται και η σκληρή πραγματικότητα την οποία καλούμαστε όλοι εμείς να συνειδητοποιήσουμε και να αποδεχτούμε. Τον ίδιο, «ασφαλή» δρόμο έχει επιλέξει να ακολουθήσει και το κράτος, οι υπηρεσίες του, οι άνθρωποί του, οι μηχανισμοί και τα επιτελεία του.
Πάρτε ως παράδειγμα την «Βαρβάρα».
Από το 2021 η ΕΜΥ σε συνεργασία με τις Μετεωρολογικές Υπηρεσίες της Κύπρου και του Ισραήλ, έχουν συγκροτήσει ομάδα, με σκοπό την ονοματοδοσία των μετεωρολογικών συστημάτων που προβλέπεται να προκαλέσουν πολύ ισχυρά φαινόμενα.
Η λογική είναι ότι αποτυπώνονται πιο εύκολα στο μνημονικό των ανθρώπων από ό,τι οι αριθμοί. Την περσινή «Ελπίδα» την θυμόμαστε όλοι, μαζί με την κλειστή Μεσογείων και τους εγκλωβισμένους της Αττικής Οδού…
Κρατήστε ότι η επόμενη κακοκαιρία -όποτε και αν έρθει- θα ονομάζεται «Κλέων».
Το κράτος έπαθε και έμαθε. Πρώτα από όλα έμαθε ότι οι αντοχές του, τα αντανακλαστικά του, οι υποδομές του, έχουν ένα πεπερασμένο όριο αντοχών. Είναι προφανώς προτιμότερο να έχεις απόλυτη συνείδηση της πραγματικότητας και να μην υπερτιμάς τις δυνάμεις σου, παρά να βαδίζεις σε ένα «ροζ» συννεφάκι, πιστεύοντας ότι ο καλός Θεός θα βάλει το χέρι του και όλα θα πάνε κατ’ ευχήν.
Αλλά και οι πολίτες έπαθαν και έμαθαν και εκείνοι. Αφήνοντας πίσω μας τις δικαιολογημένες φωνές όσων έμειναν χωρίς βοήθεια καταμεσής της λεωφόρου Μεσογείων, ή των πιο «τυχερών» οδηγών της Αττική Οδού που πήραν και 2.000 ευρώ αποζημίωση για την ταλαιπωρία, η «Βαρβάρα» έκανε τους περισσότερους να ακολουθήσουν πιστά τις συστάσεις της Πολιτικής Προστασίας και να μην κάνουν του κεφαλιού τους.
Οι εικόνες των δεκάδων πολιτών που περίμεναν υπομονετικά στην ουρά για να αγοράσουν την πολυπόθητη χιονοκουβέρτα ή τις χιονοαλυσίδες, έδειξαν ότι για όλα τα πράγματα υπάρχει ελπίδα. Έστω και αν η ουρές σχηματίστηκαν υπό τον φόβο της επιβολής προστίμου 80 ευρώ και όχι για την αυτονόητη πράξη αυτοπροστασίας μας.
Κάτι είναι και αυτό. Μια αρχή.
Όσο για τις «τσουχτερές» τιμές πώλησης των αλυσίδων; Αυτές αποδόθηκαν στην αυξημένη ζήτηση και την εμφάνιση κρουσμάτων κερδοσκοπίας. Το ελληνικό δαιμόνιο βέβαια δεν κοιτά ούτε «Ελπίδες», ούτε «Βαρβάρες», ούτε «Κλέοντες».
Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται...
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
