Έντονες αντιδράσεις προκαλεί το σχέδιο της ΕΕ «EU Taxonomy» που στόχο έχει να θέσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την ενεργειακή μετάβαση της Ευρώπης, καθώς οι στόχοι που τίθενται για τις εκπομπές ρύπων θα δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες με μεγάλη κατανάλωση ενέργειας.
Όπως αναφέρει σε άρθρο της η ευρωβουλευτής Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, τα νέα εργαλεία που προτείνονται αποτυγχάνουν να ενισχύσουν τη στρατηγική αυτονομίας της ΕΕ, την ίδια στιγμή που η ευρωπαϊκή παραγωγή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αυξανόμενη ζήτηση των πρώτων υλών και ο έντονος παγκόσμιος ανταγωνισμός συνεχίζει να απειλεί την βιομηχανία και δημιουργούνται κίνδυνοι για την εξάρτηση της ΕΕ από εισαγωγές βασικών πρώτων υλών.
«Αν και θα μπορούσε το EU taxonomy να είναι game changer για τις ενεργειακά κοστοβόρες και μεταλλουργικές βιομηχανίες που έχουν να αντιμετωπίσουν έντονο παγκόσμιο ανταγωνισμό, τα κριτήρια που έχει υιοθετήσει για την υποστήριξη αυτών των κλάδων θα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα», υπογραμμίζει η κα Ασημακοπούλου και προσθέτει ότι ήδη από τις αντιδράσεις που καταγράφονται αποδεικνύεται ότι δεν ταιριάζουν αυτές οι προτάσεις με «την ευρωπαϊκή πραγματικότητα και τις αλλαγές που έχει να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή βιομηχανία».
Επίσης δεν ξεχωρίζει και δεν επιβραβεύει τους Ευρωπαίους παίκτες που έχουν μια ολιστική προσέγγιση προς τη βιωσιμότητα και είναι ήδη πρωτοπόροι στην προσπάθεια μείωσης των εκπομπών ρύπων τους. Είναι ένα αναποτελεσματικό πλάνο που πλήττει τις προσπάθειες προς τη βιωσιμότητα.
Παράλληλα τιμωρεί στρατηγικές βιομηχανίες που δεν έχουν πρόσβαση σε δίκτυα χωρίς καθόλου εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα εξαιτίας των διαφορετικών ενεργειακών μιγμάτων κάθε χώρας, καθώς η δυνατότητα των βασικών παραγωγών αλουμινίου να πιάσουν τα όρια 100 gCO2/kWh και 270 gCO2/kWh στις εκπομπές ρύπων για το ρεύμα που χρησιμοποιούν εξαρτάται κυρίως από τη γεωγραφική τους τοποθεσία.
Μόνο οι παραγωγοί που έχουν πρόσβαση σε μεγάλες πηγές πυρηνικής και υδροηλεκτρικής ενέργειας μπορούν να πιάσουν αυτές τις απαιτήσεις. Στην ΕΕ μόνο ελάχιστα από τα 13 χυτήρια που λειτουργούν ακόμα και εκπέμπουν 2 εκατ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα θα μπορούν να ανταποκριθούν. Στην Κίνα, οι εκπομπές ρύπων ξεπερνούν τα όρια κατά 14 εκατ. τόνους και η περιεκτικότητα άνθρακα στο ηλεκτρικό δίκτυο είναι περισσότερο από 600 g/kWh.
Όπως επισημαίνει η κα Ασημακοπούλου, σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες με δυνατή βιομηχανική βάση και σημαντικό μερίδιο στην πρωτογενή παραγωγή αλουμινίου όπως η Ελλάδα, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Ρουμανία και η Σλοβενία, η παρουσία του διοξειδίου του άνθρακα στην παραγωγή ρεύματος είναι πολύ πιο πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αλλά και πολύ χαμηλότερα από της Κίνας. Οι παραγωγοί αλουμινίου σε αυτές τις χώρες μπορεί λοιπόν να μείνουν εκτός της χρηματοδότησης από το EU taxonomy.
Επιπλέον, η συμμόρφωση με το EU Taxonomy θα απαιτήσει πιθανότατα από τις εταιρείες να αναζητούν πρόσβαση σε δημόσια χρηματοδότηση. Οι παραγωγοί αλουμινίου κινδυνεύουν να μην μπορούν να χρηματοδοτήσουν τις απαραίτητες επενδύσεις για να συνεχίσουν την μετάβαση τους προς την βιωσιμότητα παρά το γεγονός ότι το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα είναι περίπου 50% χαμηλότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο και τρεις φορές χαμηλότερο από της Κίνας.
Όπως επισημαίνει η κα Ασημακοπούλου, θα πρέπει η Ευρώπη να προστατέψει την ηγετική της θέση στη βιομηχανία και να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου οι στρατηγικές βιομηχανίες θα μπορούν να ανταγωνιστούν σε διεθνές επίπεδο και να τους προστατέψει από πρακτικές που είναι άδικες προς αυτές και το περιβάλλον.
«Δεν έχει λογική η Κομισιόν να επιτρέψει στρατηγικούς τομείς όπως η βιομηχανία χαλκού να συρρικνωθούν εξαιτίας των φιλοδοξιών για μεγαλύτερη μείωση των εκπομπών ρύπων, ενώ την ίδια στιγμή αναμένεται να υπάρξει μαζική αύξηση ζήτησης παγκοσμίως και στην ΕΕ. Όμως η Κομισιόν δείχνει πως βαδίζει προς τα εκεί», αναφέρει χαρακτηριστικά η κα Ασημακοπούλου, που σημειώνει ότι «θα πρέπει να διασφαλιστεί επίσης πως οι προσπάθειες για τη μείωση της εκπομπής ρύπων δεν πρέπει να υπονομευτούν από τρίτες χώρες με χαμηλότερες φιλοδοξίες. Η ΕΕ ηγείται της προσπάθειας ενάντια στην κλιματική αλλαγή, όμως η κλιματική αλλαγή δεν είναι πρόβλημα της εσωτερικής αγοράς της Ευρώπης και κάθε σχετική πολιτική πρέπει να είναι εναρμονισμένη με τις παγκόσμιες συνθήκες».
«Η εισαγωγή νέων στόχων για τη μείωση εκπομπών ρύπων για το 2030 και οι υψηλότερες τιμές εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα χωρίς να υπάρχει η ανάλογα προστασία από τους διεθνείς ανταγωνιστές μας που ξεπερνούν τα όρια εκπομπών, τον μόνο που θα βλάψει είναι την ευρωπαϊκή βιομηχανία», υπογραμμίζει η κα Ασημακοπούλου και προσθέτει πως «γι' αυτό και είναι κρίσιμο πως το EU taxonomy και γενικότερα η πολιτική ανταγωνισμού της Ευρώπης να γίνουν εργαλεία που θα καλλιεργήσουν την ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα ενώ παράλληλα θα αποτρέπουν την διαρροή εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα αλλά και επενδύσεων».
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
