Τον γενικό διακόπτη της ηλεκτροκίνησης επιχειρεί να σηκώσει η κυβέρνηση, ωστόσο ο θόρυβος είναι περισσότερος από την ουσία, καθώς απουσιάζουν τα κεφάλαια που απαιτούνται για να στηρίξουν το μεγαλόπνοο εγχείρημα.
Κρίσιμα ερωτήματα δεν μπορούν να πάρουν απαντήσεις προς το παρόν και ίσως για αυτό καθυστερεί και το νομοσχέδιο που έχει εξαγγείλει ότι θα φέρει η κυβέρνηση, με δέσμη μέτρων και κινήτρων τόσο για την απόκτηση, όσο και για την χρήση των ηλεκτρικών οχημάτων.
Τέτοια ερωτήματα αφορούν στο ύψος των κονδυλίων που μπορεί να διαθέσει το ΕΣΠΑ για την επιδότηση αγοράς ηλεκτρικών αυτοκινήτων, το ύψος των φοροαπαλλαγών που αντέχει ο κρατικός προϋπολογισμός, πώς και από ποιους λογαριασμούς θα επιδοτηθούν οι σταθμοί φόρτισης, πόσοι μπορούν να αναπτυχθούν πανελλαδικά, τι γεωγραφική κάλυψη προβλέπεται να έχει το εν λόγω δίκτυο, κ.ο.κ.
Πολλές και μεγάλες εκκρεμότητες
Στην πραγματικότητα η υπόθεση της ηλεκτροκίνησης μπορεί να έχει ανοίξει μια μεγάλη δημόσια συζήτηση, όμως χρήματα για να την υποστηρίξουν δεν έχουν ακόμη βρεθεί. Το υπουργείο που συντονίζει το εγχείρημα, δηλαδή το υπ. Ενέργειας, κάνει και ξανακάνει την άσκηση, προσπαθώντας να μαζέψει κονδύλια από το ΕΣΠΑ ή από το υπουργείο Οικονομικών, ωστόσο οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν βγαίνει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα, ικανό να στηρίξει μια γενναία δέσμη κινήτρων που θα δώσουν ώθηση στη νέα αυτή αγορά.
Οι εκκρεμότητες είναι ακόμη πολλές, όπως:
- Επιδοτήσεις. Το υπουργείο Ενέργειας βρίσκεται σε συζητήσεις με το υπ. Ανάπτυξης για το ύψος του ποσού που θα μπορούσε να διαθέσει το ΕΣΠΑ για επιδότηση της τιμής αγοράς τέτοιων οχημάτων, αλλά και των σταθμών φόρτισης. Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, τα κονδύλια που έχουν βρεθεί, χωρίς να δίνονται λεπτομέρειες, κρίνονται ως μη επαρκή.
- Φοροαπαλλαγές. Ταυτόχρονα γίνονται συζητήσεις με το υπ. Οικονομικών για παροχή φοροαπαλλαγών, ωστόσο και εδώ ο πήχης έχει μπει χαμηλά. Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, υπάρχει σε άλλους τομείς προτεραιότητα για μείωση φόρων.
Έτσι, εξαγγελίες όπως αυτές που ακούστηκαν από την πολιτική ηγεσία του υπ. Περιβάλλοντος & Ενέργειας στο διήμερο συνέδριο Electromobility 2020, ότι έρχονται επιδοτήσεις για αγορά ηλεκτροκίνητων ΙΧ, θα πρέπει να συνοδευθούν σύντομα από τα αναλογούντα κονδύλια, διαφορετικά θα διακυβεύσουν την αξιοπιστία του όλου εγχειρήματος. Εξάλλου το ίδιο το υπουργείο έχει δεσμευτεί ότι εντός του πρώτου εξαμήνου θα έχει ανακοινωθεί μια πλήρη δέσμη κινήτρων για απόκτηση και χρήση ηλεκτροκίνητων οχημάτων.
Ο γρίφος με τους σταθμούς φόρτισης
Έτερο ερώτημα και πολύ σημαντικό αφορά στον αριθμό των σημείων ταχείας φόρτισης που απαιτούνται να τοποθετηθούν στους αυτοκινητοδρόμους. Σήμερα είναι άγνωστο πόσοι υπάρχουν, καθώς και σε ποια σημεία των εθνικών οδών, αφού δεν έχει γίνει ποτέ καταγραφή.
Σημειωτέον ότι, σύμφωνα με το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα του 2030 (ΕΣΕΚ) που εστάλη πρόσφατα προς έγκριση στις Βρυξέλλες, στα τέλη της δεκαετίας εκτιμάται ότι θα κυκλοφορούν περίπου 280.000 - 300.000 ηλεκτροκίνητα οχήματα στους ελληνικούς δρόμους.
Σύμφωνα με το Ερευνητικό Κέντρο της Κομισιόν (JRC), σε κάθε 10 ηλεκτρικά αυτοκίνητα αναλογεί και ένας γρήγορος σταθμός φόρτισης. Σήμερα, με βάση την διεθνή εμπειρία, το 75% των κατόχων ηλεκτροκίνητων οχημάτων τα φορτίζουν το βράδυ στον οικιακό τους φορτιστή, ένα 15% στο χώρο εργασίας και μόνο 5% σε σταθμούς γρήγορης φόρτισης (πρατήρια, εθνικές οδοί, κλπ). Η τάση αυτή ωστόσο αλλάζει ραγδαία και τα ποσοστά όσων οδηγών χρησιμοποιούν σταθμούς ταχείας φόρτισης πολλαπλασιάζονται, επειδή η αυτονομία των ηλεκτροκίνητων μοντέλων βελτιώνεται.
Τούτο σημαίνει ότι για ένα στόλο 300.000 αυτοκινήτων μπορεί σήμερα να χρειάζονται τουλάχιστον 1.500 γρήγοροι σταθμοί φόρτισης, ωστόσο αν η ίδια άσκηση γίνει μετά από μερικούς μήνες, ο αριθμός αυτός θα είναι πολύ μεγαλύτερος.
Εκεί που φαίνεται να συντελείται πρόοδος είναι στο πλαίσιο που θα καθορίζει τους ρόλους του ιδιοκτήτη μιας υποδομής φόρτισης, του παρόχου της υπηρεσίας ηλεκτροκίνησης, του φορέα διεκπεραίωσης της συναλλαγής και του τελικού καταναλωτή, δηλαδή του οδηγού.
Η κεντρική ιδέα που επεξεργάζεται το υπουργείο Ενέργειας είναι η δημιουργία ενός απλού και χωρίς γραφειοκρατία συστήματος που θα ρυθμίζει τις σχέσεις όλων των παραπάνω. Δηλαδή, με ποιο τρόπο ο κάτοχος μιας υποδομής φόρτισης, όπως π.χ. ένα πρατήριο εθνικής οδού, θα συνάπτει σύμβαση σύνδεσης με το Διαχειριστή του Δικτύου Διανομής (ΔΕΔΔΗΕ) και σύμβαση προμήθειας με έναν ή περισσότερους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας με τους οποίους θα συμβάλλεται ως τελικός καταναλωτής, προκειμένου μετά να παρέχει τη συγκεκριμένη υπηρεσία στους διερχόμενους οδηγούς.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
