Μετά από 130 χρόνια παρουσίας, το απαρχαιωμένο δίκτυο χαλκού που συνεχίζει και κυριαρχεί σε ολόκληρη τη χώρα ετοιμάζεται να μας αποχαιρετήσει, καθώς «τρέχει» η διαδικασία για την κατάργησή του και την αντικατάστασή του από τα δίκτυα οπτικών ινών, φέρνοντας την Ελλάδα στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή.
Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει καταργήσει πλήρως τα δίκτυα χαλκού έως το 2030. Μια διαδικασία που πρόκειται να διαρκέσει αρκετά χρόνια καθώς υπάρχουν χιλιάδες χιλιόμετρα που εκτείνεται το δίκτυο, με τους παρόχους να καλούνται να επενδύσουν σημαντικά ποσά καθώς την επόμενη τετραετία εκτιμάται ότι τα έργα για την ανάπτυξη των δικτύων νέας γενιάς θα φτάσουν τα 6 δισ. ευρώ με στόχο το 2027 το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να εξυπηρετείται με υψηλές ταχύτητες.
Από τους Βαυαρούς και τον Τρικούπη στον ΟΤΕ
Τον Ιανουάριο του 1859 η Αθήνα αποκτά για πρώτη φορά τηλεγραφική σύνδεση με την Πάτρα μέσω Αιγίου, και με τον Πειραιά όπου τα δύο άκρα της γραμμής κατέληγαν στα Ταχυδρομικά Γραφεία Αθηνών και Πειραιά ενώ η γραμμή συνδεόταν και με τα ανάκτορα. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους ψηφίζεται ο νόμος περί ιδρύσεως τηλεγραφικής υπηρεσίας.
Την ίδια στιγμή που αναπτύσσεται ο τηλέγραφος, η Ελλάδα έχει ήδη μείνει πίσω καθώς το τηλέφωνο έρχεται τον Αύγουστο του 1892 όπου η κυβέρνηση Τρικούπη ψηφίζει τον νόμο περί τηλεφωνικής συγκοινωνίας ο οποίος κατοχυρώνει το κρατικό μονοπώλιο.
Από το 1880 οι προηγμένες βιομηχανίες στην Ελλάδα είχαν αναπτύξει ιδιωτικά δίκτυα ώστε να συνδέονται τηλεφωνικά με απομακρυσμένα κέντρα όπου δραστηριοποιούνταν όπως στο Λαύριο. Η Εταιρεία Διανοίξεως Διώρυγας Ισθμού Κορίνθου διέθετε τηλέφωνο το 1882, και το 1885 ακολούθησε η εταιρεία Βαρφ, που είχε έδρα τη Ζάκυνθο, όπως και η Υφαντουργική Εταιρεία Φαλήρου, η Ελληνική Χαρτοποιία Φαλήρου, η εταιρεία Μαρκότσι στη Σύρο, η Βυρσοδεψία Ρουσσάκη στην Αθήνα. Είναι χαρακτηριστικό πως οι τηλεφωνικές συσκευές εκείνης της εποχής δεν είχαν καντράν με νούμερα αλλά ουσιαστικά χρησιμοποιούνταν ως μέσο ενδοεπικοινωνίας.
Επίσης και οι Σιδηρόδρομοι Αττικής από το 1885 παρακολουθούσαν την κίνηση των ατμοκίνητων σιδηροδρόμων και εξυπηρετούσαν χάρη στο τηλέφωνο.
Το 1895 η Γενική Διεύθυνση των «Τ.Τ.» (Ταχυδρομείων, Τηλέγραφων) συμπεριλαμβάνει στην αρμοδιότητα της και την Τηλεφωνική Υπηρεσία. Έτσι δημιουργείται η Διεύθυνση των Τ.Τ.Τ του υπουργείου Εσωτερικών όπου Αθήνα και Πειραιώς τροφοδοτούνται με 90 τηλέφωνα που εξυπηρετούν κυβέρνηση, αστυνομία, τελωνείο, φρουραρχείο, Τράπεζα των Εθνών και μεγάλες εισαγωγικές εταιρείες.
Το 1897 ιδρύεται το Τηλεφωνικό κέντρο Νέου Φαλήρου και διπλασιάζεται η χωρητικότητα του Τηλεφωνικού Κέντρου Αθηνών και στη συνέχεια ο αριθμός των τηλεφώνων αυξάνεται φτάνοντας τα 300, ενώ οι αριθμοί κλήσης από διψήφιοι έγιναν τριψήφιοι.
Το 1902 ο συνολικός αριθμός των κατόχων τηλεφώνου στην Αθήνα, τον Πειραιά και το Νέο Φάληρο δεν ξεπερνά τους 400, όμως μέχρι το 1909 οι συνδρομητές είχαν φτάσει τους 600, ενώ από το 1907 είχε δημιουργηθεί στην Πάτρα τηλεφωνικό κέντρο τοπικής συστοιχίας τύπου Ericsson, δυναμικότητας 100 συνδρομητών, καθώς όλο και περισσότεροι Έλληνες είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τα οφέλη των τηλεπικοινωνιών.
Καθώς οι γραμμές αυξάνονταν και οι ανάγκες πολλαπλασιάζονταν το 1908 ιδρύεται το σώμα τηλεφωνητριών και αποφασίζεται η εγκατάσταση τηλεφωνικού κέντρου τοπικής συστοιχίας τύπου Ericsson, δυναμικότητας 800 παροχών στο κτίριο του Ταχυδρομείου Αθηνών που τελικά θα λειτουργήσει το 1911.
Την περίοδο 1912-1915 και αφού έχει απελευθερωθεί η Θεσσαλονίκη, αναρτώνται δύο μεταλλικά κυκλώματα μεταξύ Αθηνών και Θεσσαλονίκης, ένα κύκλωμα μεταξύ Αθηνών και Πατρών, καθώς και μερικά άλλα κυκλώματα μικρότερης σημασίας και το 1914 συστήνεται το υπουργείο Συγκοινωνιών, όπου μεταφέρεται η υπηρεσία των Τ.Τ.Τ. ως Γενική Διεύθυνση.
Το 1920 υπήρχαν 5.267 τηλέφωνα σε ολόκληρη την επικράτεια που πραγματοποίησαν 100.000 συνδιαλέξεις και το 1923 το τηλέφωνο επεκτείνεται στην Καλαμάτα, το Βόλο, την Κέρκυρα, τη Ζάκυνθο, τα Χανιά, το Ηράκλειο, το Ρέθυμνο, τις Σέρρες, την Ξάνθη, και άλλες πόλεις.
Το 1926 υπογράφεται η σύμβαση με την Εταιρία Τηλεφωνικών και Ηλεκτρικών Έργων Αμβέρσας «The New Antwerp Telephone and Electrical Works», που προβλέπει την ίδρυση Ανώνυμης Ελληνικής Τηλεφωνικής Εταιρίας (Α.Ε.Τ.Ε), και το 1930 υπογράφονται δύο συμβάσεις με την εταιρία Siemens & halske, όπου εκχωρείται στην εταιρία το προνόμιο της κατασκευής, συντήρησης και εκμετάλλευσης των αστικών και προαστιακών τηλεφωνικών δικτύων στην Ελλάδα, αλλά και του υπεραστικού δικτύου.
Στην Ελλάδα λειτουργούν πλέον 15.000 τηλέφωνα όπου στην Αθήνα είχαν τετραψήφιους αριθμούς κλήσεων, ενώ στην επαρχία είχαν τριψήφιους. Η γερμανική ΑΕΤΕ με την ανάληψη της σύμβασης αρχίζει να αναπτύσσει το τηλεφωνικό δίκτυο σε 42 μεγάλες πόλεις, και σύντομα τα τηλέφωνα στην Αθήνα γίνονται πενταψήφια και στην επαρχία τετραψήφια.
Το ελληνικό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο βγαίνει εκτός συνόρων το 1931 όταν και πραγματοποιείται η τηλεφωνική σύνδεση της Ελλάδας με τη Βουλγαρία και την Γιουγκοσλαβία, ενώ μέχρι το 1934, Αθήνα και Θεσσαλονίκη έχουν συνδεθεί τηλεφωνικά με ολόκληρη την Ευρώπη.
Τον πρώτο θάλαμο με κερματοδέκτη εγκατέστησε η εταιρεία ΑΕΤΕ το 1936, με τη χαρακτηριστική επιγραφή «ΕΔΩ ΤΗΛΕΦΩΝΕΙΤΕ» και «ΤΗΛΕΦΩΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ», για την εξυπηρέτηση του κοινού.
Το 1946 και αφού ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει προκαλέσει σημαντικές ζημιές στο τηλεπικοινωνιακό δίκτυο της χώρας, το 75% των μετοχών της γερμανικής Ανώνυμης Ελληνικής Τηλεφωνικής Εταιρίας (ΑΕΤΕ) περνάει στο ελληνικό Δημόσιο. Το 1949 στην Ελλάδα υπάρχουν 63.000 τηλέφωνα και στις 23 Οκτωβρίου ιδρύεται ο ΟΤΕ όπου του παραδίδεται από το ελληνικό κράτος και το πλοίο που είχε μεταβιβαστεί από την αμερικανική κυβέρνηση στην Ελλάδα το 1947, και ήταν ειδικά κατασκευασμένο για την πόντιση και συντήρηση τηλεφωνικών καλωδίων μεταξύ των ελληνικών νησιών.
Είναι χαρακτηριστικό πως οι τηλεφωνικές υπηρεσίες στην Ελλάδα ήταν διαχρονικά ακριβές, καθώς σύμφωνα με ιστορικές πηγές της εποχής αναφέρονταν ότι η χρήση του τηλεφώνου θα ήταν ευρύτερη αν υπήρχαν μεγαλύτερες οικονομικές ευκολίες στους χρήστες.
Η σύγχρονη εποχή και τα καλώδια χαλκού
Με όχημα τον ΟΤΕ όπου απλώνει το δίκτυο του χαλκού σε όλη τη χώρα, το τηλέφωνο στην Ελλάδα έχει αρχίσει και εξαπλώνεται και το 1956 τα τηλέφωνα ανέρχονταν σε 105.000 για να πενταπλασιαστούν μέχρι το 1967 όπου έφτασαν τα 532.000, ενώ το 1971 σπάει το φράγμα του εκατομμυρίου συνδέσεων και μέχρι το 1978 είχαν διπλασιαστεί στα 2 εκατ. οι συνδέσεις.
Το 1981 λειτουργούσαν σε όλη την Ελλάδα 2.352.905 συσκευές όπου οι 1.260.607 βρίσκονται στην Αττική και 243.867 στην Θεσσαλονίκη, ενώ υπήρχαν 748.391 εκκρεμείς αιτήσεις για νέα τηλέφωνα, 288.686 στην Αττική και 64.221 στην Θεσσαλονίκη. Στα τέλη του 1984 λειτουργούν πλέον 3.259.149 τηλέφωνα, και εκκρεμούσαν 809.072 αιτήσεις για χορήγηση νέου τηλεφώνου, ενώ το χάσμα μεταξύ αστικών κέντρων και περιφέρειας είχε αρχίσει ήδη να είναι ορατό.
Το 1991 ο αριθμός των τηλεφώνων έφθασε τα 4.189.501, το 1992 ιδρύονται στη χώρα οι πρώτες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και το 1994 μπαίνει τέλος στο κρατικό μονοπώλιο που υπήρχε από το 1892 καθώς αποφασίζεται η απελευθέρωση της αγοράς τηλεπικοινωνιών, με 37 εταιρείες να παίρνουν άδεια παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών από την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ).
Από τότε μέχρι σήμερα πολλές εταιρείες δημιουργήθηκαν, με μερικές από αυτές να κάνουν δυνατό μπάσιμο στην αγορά με επιθετική εμπορική πολιτική, ωστόσο οι τηλεπικοινωνίες αποτελούν ένα ακριβό σπορ για τους ενδιαφερόμενους. Μέσα σε 30 χρόνια πέρασαν και έσβησαν σύντομα στην Ελλάδα εταιρείες όπως οι Algonet, Altec Telecoms, Lannet, Net One, On Telecoms, Cyta Hellas, Hellas Online, Vivodi, VoiceNet, πολλές από τις οποίες πέρασαν στα χέρια των μεγαλύτερων παικτών, ενώ είχε εμφανιστεί και η Tellas που αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια της ΔΕΗ να εισέλθει στις τηλεπικοινωνίες.
Πλέον η χώρα βρίσκεται να τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις καθώς το δίκτυο χαλκού συνεχίζει να επικρατεί στην επικράτεια, με την διείσδυση της οπτικής ίνας να βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και την Ελλάδα να αποτελεί ουραγό της Ευρώπης. Οι παίκτες της αγοράς είναι πλέον τρεις με Cosmote, Nova και Vodafone, ωστόσο η Inalan και η ΔΕΗ θέλουν να ανεβάσουν τον πήχη του ανταγωνισμού καθώς η κούρσα της οπτικής ίνας προσφέρει τη δυνατότητα να αναδιαμορφωθεί το τηλεπικοινωνιακό τοπίο της χώρας.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
