Νέα ψηφιακή εφαρμογή της ΑΑΔΕ «σκανάρει» χρέη και οφειλέτες

Δραστικές παρεμβάσεις και αλλαγές στη στρατηγική είσπραξης χρεών προς το Δημόσιο επιφέρει το νέο ηλεκτρονικό σύστημα που παραλαμβάνει η ΑΑΔΕ εντός του πρώτου εξαμήνου του 2026.

Πρόκειται για το πρόγραμμα «Ψηφιακός Μετασχηματισμός των φορολογικών ελέγχων», μία βασική παράμετρος του οποίου είναι η ασφυκτική παρακολούθηση οφειλών και οφειλετών.

Οι προδιαγραφές της εφαρμογής για τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία προβλέπουν ότι, όταν επιβάλλεται ένας φόρος, θα μπορεί να παρακολουθείται η πορεία του σε όλη τη διαδρομή του μέχρι την αποπληρωμή του.

Παράλληλα, υπό συνεχή παρακολούθηση θα βρίσκεται και ο οφειλέτης, καθώς θα «σκανάρονται» οι φορολογικές του δηλώσεις, οι τραπεζικές του καταθέσεις και κάθε άλλο στοιχείο που μπορεί να αντλήσει η ΑΑΔΕ από τρίτες πηγές, προκειμένου να σχηματίσει το πλήρες οικονομικό του προφίλ.

Η ΑΑΔΕ θα παρεμβαίνει όταν διαπιστώνει ότι ένας φόρος δεν αποπληρώνεται, παρά το γεγονός ότι η φοροδοτική ικανότητα του οφειλέτη κρίνεται επαρκής.

Με το νέο σύστημα, η ΑΑΔΕ φιλοδοξεί να ανακόψει τη συνεχή διόγκωση των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο, τα οποία έχουν φτάσει τα 112,5 δισ. ευρώ, ασκώντας πιο στοχευμένες και αποτελεσματικές πιέσεις στους οφειλέτες, την ώρα που η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών αρνείται να προχωρήσει σε νέα γενικευμένη ρύθμιση των συσσωρευμένων οφειλών.

Η νέα στρατηγική

Αναλυτικότερα, τα χαρακτηριστικά που ενσωματώνει η νέα εφαρμογή, την οποία παραλαμβάνει τους επόμενους μήνες η ΑΑΔΕ, περιλαμβάνουν τις εξής δυνατότητες:

1. Την παρακολούθηση της εισπραξιμότητας παλαιού και νέου ληξιπρόθεσμου χρέους.
2. Την κατηγοριοποίηση του παλαιού ληξιπρόθεσμου χρέους ως προς την παλαιότητα και το ύψος των οφειλών.
3. Τη στοχοθεσία σχετικά με το συνολικό ληξιπρόθεσμο υπόλοιπο.
4. Τη διασταύρωση στοιχείων και την ανάλυση κινδύνου για την αξιολόγηση των οφειλετών.
5. Την ανάπτυξη μεθόδων και συστημάτων διασταύρωσης στοιχείων και ανάλυσης κινδύνου για την αξιολόγηση της εισπραξιμότητας.
6. Την εφαρμογή άμεσων δράσεων σε «φρέσκους» οφειλέτες, με στόχο την ταχύτερη συμμόρφωσή τους, καθώς και τον εντοπισμό οφειλετών με ληξιπρόθεσμες οφειλές που διαθέτουν δυνατότητα αποπληρωμής.
7. Την παρακολούθηση της ροής οφειλών σε επιμέρους κατηγορίες οφειλετών, σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο, με στοιχεία αρχικού αποθέματος ληξιπρόθεσμου, εμπρόθεσμης είσπραξης ή διαγραφής, νέου υπολοίπου, είσπραξης ή διαγραφής παλαιού αποθέματος και τελικής επιβάρυνσης στο τέλος της περιόδου.
8. Τον προσδιορισμό των αιτιών αύξησης του ληξιπρόθεσμου υπολοίπου.
9. Τον εντοπισμό στοιχείων φορολογουμένων–οφειλετών που επιτρέπουν την είσπραξη της οφειλής και από τρίτες πηγές.
10. Την καταγραφή της εξέλιξης του ληξιπρόθεσμου υπολοίπου, των εισπράξεων, των διαγραφών και των ρυθμίσεων, με απεικόνιση του χρέους σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, συγκεντρωτικά και ανά ΑΦΜ.
11. Τη διάκριση οφειλετών με ληξιπρόθεσμες οφειλές σε μία περίοδο, χωρίς απόθεμα χρέους στο τέλος της προηγούμενης περιόδου.
12. Τη διάκριση, σε επίπεδο ΑΦΜ, οφειλετών που δημιουργούν ληξιπρόθεσμες οφειλές σε μία χρονική περίοδο, χωρίς να είχαν απόθεμα χρέους στο τέλος της προηγούμενης περιόδου, με προσδιορισμό του ύψους του νέου αποθέματος.
13. Τη σκιαγράφηση του προφίλ του οφειλέτη μέσω στοιχείων από το μητρώο, τις δηλώσεις, τα χρέη, τις πληρωμές, το δικαστικό τμήμα και τρίτους φορείς.
14. Την κατηγοριοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών και οφειλετών ως προς την εισπραξιμότητά τους.
15. Την κατηγοριοποίηση οφειλών και οφειλετών, συγκεντρωτικά και ανά ΑΦΜ, ώστε να εντοπίζεται από πού προέρχεται το μεγαλύτερο μέρος των εισπράξεων και ποια είναι η εισπρακτική απόδοση βάσει απαιτητού ποσού σε βάθος χρόνου.
16. Την προτεραιοποίηση της είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών σε επίπεδο ΑΦΜ, βάσει κατηγοριοποίησης οφειλετών με κριτήρια όπως το προφίλ, η φοροδοτική ικανότητα και η πιθανότητα αποπληρωμής.
17. Την κατηγοριοποίηση οφειλετών που εντάσσονται σε ρύθμιση, την αναγνώριση των αιτιών που οδηγούν στη ρύθμιση, την αποτύπωση των πραγματικών εσόδων από ρυθμισμένες οφειλές, καθώς και την πρόβλεψη των αναμενόμενων εσόδων ανά ρύθμιση.
18. Την κατηγοριοποίηση οφειλετών με κριτήρια όπως το ύψος και το είδος της οφειλής, η προέλευση του χρέους, ο χρόνος και ο τρόπος καταβολών, οι φορολογικές ενημερότητες, η ημερομηνία νεότερης και παλαιότερης οφειλής, το πλήθος και το είδος των μέτρων, τα στοιχεία εισοδήματος, οι ΑΛΕ, καθώς και τα στοιχεία ακίνητης περιουσίας.
19. Την παρακολούθηση και πρόβλεψη της απόδοσης των ρυθμίσεων.
20. Τις συνδυαστικές κατανομές ληξιπρόθεσμων οφειλών και οφειλετών ανά κατηγορία βασικής οφειλής και επίπεδο φοροδοτικής ικανότητας.
21. Τις αναφορές, συγκεντρωτικές και σε επίπεδο ΑΦΜ, με συνδυαστικά δεδομένα, όπως το ύψος της οφειλής σε σχέση με τη δυνατότητα αποπληρωμής.
22. Τον εντοπισμό οφειλετών με μηδαμινή εισπρακτική ικανότητα.