Τελικά, όπως φαίνεται, για πρώτη φορά στην ιστορία του ΣΕΒ θα στηθούν κάλπες για να εκλεγεί ο νέος πρόεδρος του Συνδέσμου στη γενική συνέλευση των μελών τον ερχόμενο Ιούνιο. Μέχρι τώρα οι «γέροντες» του ΣΕΒ συμφωνούσαν σε έναν υποψήφιο πριν τις εκλογές και απλώς η γενική συνέλευση των μελών επισημοποιούσε την επιλογή αυτή. Αυτό γινόταν για να μην υπάρχουν έριδες μεταξύ των μελών, ως αποτέλεσμα μιας προεκλογικής εκστρατείας. Η δεύτερη θητεία του νυν προέδρου του ΣΕΒ Δημήτρη Παπαλεξόπουλου λήγει τον Ιούνιο του 2024. Επίσημα ο ίδιος δεν έχει τοποθετηθεί, αλλά πρόθεσή του είναι να μη διεκδικήσει και τρίτη θητεία. Άλλωστε, όπως αναφέρεται, ο κ. Παπαλεξόπουλος έκανε δεύτερη θητεία (2022-2024) επειδή στην πρώτη θητεία (2020-2022) λόγω κορονοϊού άλλαξαν οι προτεραιότητες και δεν μπόρεσε να εφαρμόσει το αρχικό σχέδιό του για τον ΣΕΒ.
-- Φαβορί για να τον διαδεχθεί, όπως είχε γράψει πρώτο το BD, ήταν ο κ. Σπύρος Θεοδωρόπουλος. αντιπρόεδρος του ΣΕΒ και το πιο παλαιό μέλος στο σημερινό ΔΣ του Συνδέσμου. Έμπειρος βιομήχανος, με άποψη και κυρίως πρόσωπο κοινής αποδοχής μεταξύ των μελών. Όμως, υπάρχει και δεύτερη υποψηφιότητα, της κυρίας Ιουλίας Τσέτη, ιδιοκτήτριας της φαρμακοβιομηχανίας Uni-Pharma και νυν γενικής γραμματέως του ΣΕΒ. Η κυρία Τσέτη είναι αποφασισμένη να «σπάσει» την παράδοση του ΣΕΒ, αφού δεν συμφωνεί με την προεπιλογή του νέου προέδρου.
-- Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται να σταλεί από την ίδια επιστολή προς τον ΣΕΒ που θα επισημοποιεί την υποψηφιότητά της. Η κυρία Τσέτη φιλοδοξεί να είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Συνδέσμου και ήδη έχει αρχίσει επαφές με κάποια μέλη του ΔΣ ώστε να στηρίξουν το αίτημά της για να στηθούν κάλπες, που έτσι και αλλιώς προβλέπει το καταστατικό του Συνδέσμου. Μοναδική περίπτωση για να μη στηθούν κάλπες είναι να δηλώσει πρόθεση ο κ. Παπαλεξόπουλος και για τρίτη θητεία, οπότε σε αυτή την περίπτωση η κυρία Τσέτη θα κάνει πίσω, έχοντας όμως δώσει το στίγμα της και το ρόλο που θα επιδιώξει να έχει στην επόμενη μέρα του ΣΕΒ.
-- Το τι θα γίνει θα το ξέρουμε έως τις 10 Απριλίου, όταν θα συνεδριάσει το ΔΣ του ΣΕΒ για να λάβει τις αποφάσεις του.
Τα πολλά νεύρα της κυβέρνησης
Απορίες προκαλεί η σφοδρότητα της αντίδρασης της κυβέρνησης στο δημοσίευμα του Βήματος την Κυριακή, το οποίο έκανε λόγο για μοντάζ των διαλόγων στις διαρροές που έγιναν λίγο μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης μεταξύ άλλων σημείωσε με αφορμή το δημοσίευμα και τις έντονες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης ότι «η αντικυβερνητική εκστρατεία με αιχμή μία εθνική τραγωδία και όχημά της την κυνική εκμετάλλευση του πόνου, δεν ήταν παρά ένα μέρος της προσπάθειας να αποσταθεροποιηθεί η ίδια η χώρα (...) σε αυτόν τον πόλεμο φθοράς της εκλεγμένης κυβέρνησης παίρνουν μέρος και οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα (...) ευκαιρία να διαπιστώσουν οι Έλληνες ποιοι συντάσσονται με την ομαλότητα, τη σταθερότητα και τη συνέχεια και ποιοι θέλουν να ναρκοθετήσουν την πορεία της χώρας προς την πρόοδο».
-- Βαριές κουβέντες για ένα δημοσίευμα εφημερίδας (η οποία μάλιστα μέχρι πρόσφατα στήριζε απόλυτα την κυβέρνηση Μητσοτάκη), κουβέντες που θυμίζουν κάτι τύπους «άντρα πολλά βαρύ», που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Διότι η κυβέρνηση δεν φαίνεται να αρνείται ότι το βιντεάκι που κυκλοφόρησε λίγο μετά την τραγωδία είναι προϊόν μοντάζ, αλλά λέει ότι αυτό είναι γνωστό και ότι δεν ευθύνεται η ίδια. Θα είχαμε γλυτώσει όλα αυτά τα δράματα, αν τα πράγματα λειτουργούσαν στοιχειωδώς επαγγελματικά στη χώρα: αν κρίσιμο αποδεικτικό υλικό για ένα πολύνεκρο δυστύχημα δεν γίνονταν φέιγ βολάν λίγες ώρες μετά, αν οι καταθέσεις στη Δικαιοσύνη δεν διέρρεαν στο λεπτό, αν τα πορίσματα δεν έφταναν πρώτα στα μέσα ενημέρωσης αντί στους αρμοδίους, αν η Δικαιοσύνη λειτουργούσε λίγο αποτελεσματικά εμπνέοντας εμπιστοσύνη στην κοινωνία και τους πολίτες. Και αν ο πρωθυπουργός δεν είχε αφήσει στο απυρόβλητο έναν υπουργό του, που λίγο πριν την τραγωδία δήλωνε ότι δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τρένα και διαβεβαίωνε για την ασφάλεια των επιβατών. Και στο τέλος, ακόμα και αν πρόκειται για ένα ακραίο ανθρώπινο λάθος μιλάμε για μια σειρά ακραίων λαθών από ένα σύστημα διοίκησης το οποίο στελέχωσαν κάποια πολιτικά πρόσωπα, κυβερνήσεις και υπουργεία. Ένας συρφετός ρουσφετιών και «υπευθύνων», που το μυαλό τους ήταν πώς να φύγουν από το πόστο τους μια ώρα νωρίτερα, αφήνοντας τα τρένα και τους άμοιρους επιβάτες στην τύχη τους.
-- Οπότε αντί να εκνευρίζονται τόσο στην κυβέρνηση ας κοιτάξουν να κάνουν αυτά τα στοιχειώδη που υποσχέθηκαν κερδίζοντας τις εκλογές εις διπλούν και τα οποία αποφεύγουν να κάνουν λόγω του γνωστού πολιτικού κόστους. Διότι και μεταρρυθμίσεις και κράτος φέουδο του κόμματος μαζί δεν γίνονται.
Άσκοπες ανθρώπινες θυσίες
Παρακολουθώντας όλη αυτή την άγονη αντιπαράθεση στη Βουλή για την τραγωδία στα Τέμπη, την πόλωση που επικρατεί και την τυφλή σύγκρουση μεταξύ των κομμάτων, σύγκρουση που θυμίζει φανατικούς χούλιγκαν, ο πόνος για τη θυσία όλων αυτών των παιδιών, δίνει τη θέση στην θλίψη. Όχι μόνο γιατί έφυγαν τόσο πρόωρα και τόσο άδικα τόσοι άνθρωποι, αλλά επιπλέον διότι από τη θυσία αυτή δεν μένει τίποτα. Ο θάνατός τους θα χαθεί στη λήθη άσκοπα. Ακριβώς όπως έγινε με τους 104 νεκρούς στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι (για αυτούς δεν γίνονται πορείες…) και με τους 49 νεκρούς των πυρκαγιών στην Πελοπόννησο το 2007. Όλοι αυτοί οι νεκροί συνδέονται με ένα αδιόρατο νήμα: ο θάνατός τους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε πράξεις ή παραλείψει της δημόσιας διοίκησης και του κρατικού μηχανισμού. Στην ανικανότητα και τον αδιανόητο αντιεπαγγελματισμό του κρατικού μηχανισμού για να είμαστε πιο ακριβείς.
- Είναι απολύτως εξοργιστικά τα όσα έχουμε δει για το δυστύχημα στα Τέμπη με την κρίσιμη για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων σύμβαση 717 να καρκινοβατεί εδώ και πολλά χρόνια, να πηγαίνει από παράταση σε παράταση και να βρίσκεται στο έλεος διαφόρων οικονομικών συμφερόντων. Εξοργιστική, επίσης, η ανευθυνότητα των υπευθύνων, όπου εκείνο το μοιραία βράδυ αφέθηκε μόνος στο πόστο του ένας εντελώς ακατάλληλος για τη δουλειά άνθρωπος. Δεν είναι η πρώτη φορά. Οργή και θυμό θα νιώσει κανείς αν διαβάσει το τι έγινε στο Μάτι, το χάος στον κρατικό μηχανισμό, και βλέποντας το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Αλέξη Παπαχελά. Οργή και θυμό για την παράλυση του κρατικού μηχανισμού θα νιώσει κανείς και για αυτά που έγιναν στις φωτιές στην Πελλοπόνησο το 2007, όπως αποτυπώνεται στο επίσης εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ και της WWF, Το Τρίγωνο της Φωτιάς. Μακάρι να δούμε και για την τραγωδία στα Τέμπη ένα αντίστοιχο των δύο ντοκιμαντέρ. Και από όλες αυτές τις τραγωδίες δεν μένει τίποτα.
-- Και αντί το πολιτικό σύστημα -κυβέρνηση, αντιπολίτευση και κόμματα- να σταθούν με σεβασμό απέναντι στους νεκρούς, να αναλάβουν τις ευθύνες που σε κάποιο βαθμό βαραίνουν όλους και να εργαστούν για να μην συμβεί ποτέ ξανά κάτι τέτοιο, κάθονται και τρώγονται περιφέροντας σαν τρόπαια τους νεκρούς. Αντί να ντραπούν για το κράτος που έχουμε, ένα κράτος που αδυνατεί να αντεπεξέλθει σε οποιαδήποτε απαιτητική κατάσταση, ένα κράτος φέουδο των κομμάτων για να διορίζουν «πελάτες» και να μοιράζουν κρατικές προσόδους, μαλώνουν νυχθημερόν για το ποιος φταίει με όρους ποδοσφαιρικής κερκίδας.
-- Αν τα κόμματα δεν βάλουν ένα στοπ στην τυφλή σύγκρουση και δεν συμφωνήσουν για μια ουσιαστική θεσμική ανασυγκρότηση του κράτους σε κρίσιμους τομείς όπως η δικαιοσύνη, η παιδεία, η υγεία, η δημόσια διοίκηση, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσουμε να καλύψουμε το έδαφος από την Ευρώπη, ενώ κινδυνεύουμε να βρεθούμε πίσω και από τις γειτονικές βαλκανικές χώρες, που κινούνται με μεγάλη ταχύτητα. Από την άλλη, πώς μπορεί να υπάρξει η παραμικρή συνεννόηση όταν ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητά εκλογές, εννέα μήνες μετά τις εθνικές εκλογές (στις οποίες το κόμμα του καταποντίστηκε), ζητώντας μάλιστα… διεθνείς παρατηρητές; Εδώ μιλάμε για μια ολική αφασία του πολιτικού συστήματος.
Όλο και φθηνότερο ρεύμα
Πλησιάζει η ημέρα της ανακοίνωσης των τιμολογίων ρεύματος για τον Απρίλιο και όλα δείχνουν ότι η αγορά οδηγείται σε μειώσεις που μέχρι πρόσφατα λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μέση τιμή χονδρικής για τον Μάρτιο σε λίγο θα σπάσει καθοδικά και το όριο των 70 €/MWh, καθώς για τις 25 Μαρτίου έκλεισε στα 70,9 €/MWh. Μάλιστα, με σύμμαχο τον καλό καιρό, που οδήγησε σε κατακόρυφη αύξηση της παραγωγής από ανανεώσιμες, αλλά και τη μειωμένη ζήτηση λόγω της ημέρας, την Κυριακή η τιμή χονδρικής βυθίστηκε στα 45 €/MWh, θυμίζοντας εποχές προ ενεργειακής κρίσης. Τι σημαίνουν όλα αυτά για τα τιμολόγια της λιανικής; Στα πράσινα τιμολόγια θα δούμε τιμές κάτω των 10 σεντς ανά κιλοβατώρα από τη συντριπτική πλειονότητα των παρόχων, αν όχι από όλους. Και όλα δείχνουν ότι η μείωση των τιμών θα έχει συνέχεια, αφού δεν υπάρχουν στον ορίζοντα πολλές πιθανότητες δυσάρεστων εκπλήξεων από τις τιμές του φυσικού αερίου και τις τιμές χονδρικής του ρεύματος.
Αποποίηση Ευθύνης: Το περιεχόμενο και οι πληροφορίες της στήλης παρέχονται αποκλειστικά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εκληφθούν ως συμβουλή, πρόταση, προσφορά για αγορά ή πώληση κινητών αξιών, ούτε ως προτροπή για την πραγματοποίηση οποιασδήποτε μορφής επένδυσης. Δεν υφίσταται ουδεμία ευθύνη της ιστοσελίδας για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
