Ακόμη χειρότερες προβλέψεις για την εξέλιξη της παγκόσμιας ύφεσης λόγω κορονοϊού προαναγγέλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην προσεχή αναθεώρηση των εκτιμήσεών του, καθώς, όπως τονίζει η επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου, Τζίτα Γκόπινατ, σε άρθρο της που δημοσιεύθηκε σήμερα, «για πρώτη φορά μετά τη Μεγάλη Ύφεση (σ.σ.: του μεσοπολέμου), τόσο οι προηγμένες όσο και οι αναδυόμενες οικονομίες της αγοράς θα βρεθούν σε ύφεση το 2020».
Η Γκόπινατ τονίζει ότι «η επικείμενη ενημέρωση του Ιουνίου από το ΔΝΤ στην έκθεση για τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές (World Economic Outlook) είναι πιθανό να δείξει αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης ακόμη χειρότερους από ό,τι είχε εκτιμηθεί προηγουμένως».
Η προηγούμενη πρόβλεψη του Ταμείου, μέσω της οποίας έγινε η τρίτη κατά σειρά δυσμενής αναθεώρηση των εκτιμήσεών του για την παγκόσμια οικονομία, έκανε λόγο για συρρίκνωση του παγκόσμιου ΑΕΠ κατά 3% φέτος και δυναμική ανάκαμψη με ρυθμό 5,8% το 2021, ενώ για την Ελλάδα το ΔΝΤ έχει προβλέψει μείωση του ΑΕΠ κατά 10% φέτος και σχετικά ασθενή ανάκαμψη, με ρυθμό 5,1%, το 2021.
Όπως υπογραμμίζει η Γκόπινατ, κίνδυνος για την επιβολή νέων περιοριστικών μέτρων σε πολλές χώρες είναι υπαρκτός. «Το Μεγάλο Κλείδωμα (Great Lockdown)», σημειώνει, «αναμένεται να εξελιχθεί σε τρεις φάσεις, πρώτα καθώς οι χώρες εισέρχονται στο κλείδωμα, στη συνέχεια, καθώς εξέρχονται, και τέλος, καθώς δραπετεύουν από το κλείδωμα, όταν υπάρξει μια ιατρική λύση για την πανδημία.
Πολλές χώρες βρίσκονται τώρα στη δεύτερη φάση, καθώς ξανανοίγουν, με πρώιμα σημάδια ανάκαμψης, αλλά και με κινδύνους δεύτερου κύματος λοιμώξεων και εκ νέου επιβολής περιοριστικών μέτρων. Η οικονομική κρίση που προκύπτει δεν μοιάζει με τίποτα που έχει δει ο κόσμος στο παρελθόν. Πρόκειται για μια πραγματικά παγκόσμια κρίση. Οι προηγούμενες κρίσεις, όσο βαθιές και σοβαρές αν ήταν ήταν, παρέμειναν περιορισμένες σε μικρότερα τμήματα του κόσμου, από τη Λατινική Αμερική κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 έως την Ασία τη δεκαετία του 1990. Ακόμη και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση πριν από 10 χρόνια είχε πιο μέτριες επιπτώσεις στην παγκόσμια παραγωγή».
Αναφερόμενη στον τομέα των υπηρεσιών, που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Ελλάδα λόγω της μεγάλης εξάρτησης της οικονομίας από τον τουρισμό και τη ναυτιλία, η επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου σημειώνει ότι «αυτή η κρίση έχει προκαλέσει ένα πρωτοφανώς μεγάλο πλήγμα στον τομέα των υπηρεσιών. Σε τυπικές κρίσεις, το μεγαλύτερο βάρος βαρύνει τη μεταποίηση, αντανακλώντας τη μείωση των επενδύσεων, ενώ η επίδραση στις υπηρεσίες είναι γενικά συγκρατημένη, καθώς η καταναλωτική ζήτηση επηρεάζεται λιγότερο. Κατά τους μήνες αιχμής του κλειδώματος, όμως, η συρρίκνωση των υπηρεσιών ήταν ακόμη μεγαλύτερη από ό,τι στη μεταποίηση, και παρατηρείται τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναδυόμενες οικονομίες της αγοράς».
Αναφερόμενη στην ανάκαμψη, η Γκόπινατ επισημαίνει ότι η συμπίεση της καταναλωτικής ζήτησης θα φέρει ταχύτερη ανάκαμψη, όσο αίρονται τα περιοριστικά μέτρα, κάτι που δεν συνέβη σε προηγούμενες κρίσεις. Προειδοποιεί, όμως, ότι αυτό το σενάριο δεν είναι εγγυημένο, όταν πρόκειται για μια υγειονομική κρίση, καθώς οι καταναλωτές μπορεί να αλλάξουν μόνιμα τη συμπεριφορά τους, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν την κοινωνική αλληλεπίδραση που τους εκθέτει σε κίνδυνο μετάδοσης του ιού. Ενδέχεται, επίσης, οι καταναλωτές να εξωθηθούν σε μια μονιμότερη εξοικονόμηση δαπανών.
Μάλιστα, σε μια αναφορά που έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα, η επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου τονίζει ότι προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στις οικονομίες με μεγάλες εξάρτηση από τον τομέα των υπηρεσιών, όπως είναι οι οικονομίες που εξαρτώνται από τον τουρισμό.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
