Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φρόντισαν να στηρίξουν με κάθε τρόπο επιχειρήσεις και εργαζόμενους, διογκώνοντας τις δημόσιες δαπάνες και αυξάνοντας τον δανεισμό τους.
Όπως, όμως, είναι φυσικό, η παραπάνω αύξηση και κυρίως αυτή του κρατικού χρέους θα πρέπει να καλυφθεί -ακόμη και εάν υπάρχει χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων στην περιοχή- με την πρώτη πηγή εσόδων να μην είναι άλλη από τη φορολογία.
Ο μεγάλος προβληματισμός των κυβερνήσεων έγκειται στο γεγονός στον τρόπο με τον οποίο θα κατορθώσουν να «μοιράσουν» δίκαια το βάρος μεταξύ των πολιτών και μάλιστα σε μία περίοδο όπου η συμπάθεια προς τα παραδοσιακά κόμματα δεν είναι και τόσο υψηλή.
Τα πειράματα λιτότητας στην Ευρώπη μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση και την κρίση χρέους, από την Ελλάδα έως το Ηνωμένο Βασίλειο, παρέχουν προειδοποιητικές ιστορίες είτε για την οικονομική ζημία είτε για την εκλογική κόπωση που μπορεί να προκαλέσει περικοπές δαπανών. Έχοντας υπόψη αυτές τις πικρές εμπειρίες, οι πολιτικοί έχουν ήδη θέσει ερωτήματα σχετικά με τις αυξήσεις των φόρων είτε στον πλούτο είτε στο εισόδημα - ακόμα κι αν ενδέχεται επίσης να απειλήσουν να βλάψουν την ανάπτυξη.
«Υπάρχουν πολύ λίγοι εύκολοι ή πολιτικά ελκυστικοί τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος», τονίζει στο Bloomberg, ο Τζέιμς Άθεϊ, διαχειριστής κεφαλαίων στην Aberdeen Standard Investments και προσθέτει «ο ιδανικός τρόπος για να καλυφθεί αυτό το κενό είναι η ανάπτυξη να ξεπεράσει το κόστος χρηματοδότησης, αλλά αυτό δεν φαίνεται και τόσο εφικτό».
Καθώς οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αυξάνουν γρήγορα το δανεισμό για να βοηθήσουν τις οικονομίες, ξεκινά και η συζήτηση σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης του χρέους. Η εφαρμογή του «φαρμάκου της λιτότητας» και μάλιστα με επιθετικό τρόπο στην Ελλάδα το 2010 οδήγησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο συμπέρασμα ότι είχε προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά παρά καλό στα δημόσια οικονομικά και την ανάπτυξη. Μια συζήτηση στην Ευρώπη είναι κατά πόσον θα πρέπει να αυξηθούν οι φόροι όταν καταφθάσει η ανάκαμψη. Οι Σοσιαλδημοκράτες στην Ελβετία θέλουν υψηλότερους φόρους εισοδήματος .
Ένα άλλο επιχείρημα εστιάζεται στη φορολόγηση της περιουσίας. Στην Ισπανία υπάρχει μία τέτοια πρόταση από το μικρότερο κόμμα της κυβέρνησης συνασπισμού, ενώ στη Γαλλία, όπου η κυβέρνηση μείωσε πρόσφατα το φόρο περιουσίας, ο οικονομολόγος Τ. Πικετί υποστηρίζει ότι η ιστορία δείχνει ότι τέτοια μέτρα είναι ο καλύτερος τρόπος μείωσης του τεράστιου δημόσιου χρέους
Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έχει ήδη αναγκαστεί να αρνηθεί οποιαδήποτε σχέδια για υψηλότερους φόρους προς το παρόν. Η κρίση μπορεί επίσης να αναζωπυρώσει τις εκκλήσεις για αλλαγή της νοοτροπίας στη ζώνη του ευρώ τουλάχιστον, όπου τα γερμανικά όρια για τα ελλείμματα και το χρέος είχαν παγιωθεί στη νομισματική ένωση.
Αρωγός των κυβερνήσεων να διατηρήσουν υπό έλεγχο το κόστος του χρέους είναι οι ενέργειες των κεντρικών τραπεζών, μέσω, φυσικά των προγραμμάτων αγοράς ομολόγων. Οι κεντρικές τράπεζες ενδέχεται επίσης να αντιμετωπίσουν πιέσεις από τις κυβερνήσεις ώστε να διατηρήσουν τη νομισματική πολιτική χαλαρή για περισσότερο, ανεχόμενες τον πληθωρισμό που διαβρώνει την αξία των κρατικών.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
