Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας των εκλογών, τουλάχιστον της πρώτης φάσης αυτών, θεωρώ χρήσιμο να μοιραστώ μαζί σας και εφόσον το επιλέξετε να ανοίξουμε ένα ουσιαστικό διάλογο, το ενδιαφέρον αποτέλεσμα της έρευνάς μας για την αντικειμενική εξέλιξη της Ελλάδος τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια.
Χωρίς να θέλω να σας κουράσω, θα ξεκινήσω με μια μικρή ανάλυση. Συνηθίζουμε να μετράμε τις επιδόσεις των χωρών χρησιμοποιώντας μια σειρά από διαφορετικούς δείκτες, όμως κυρίως αναφερόμαστε στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ και την εξέλιξη του. Αξίζει να σημειώσουμε ότι αυτός είναι ένας δείκτης που εξαρτάται και από τον πληθυσμό, το γεωγραφικό μέγεθος της χώρας, όπως και την κατεύθυνση της οικονομίας σε συγκεκριμένα προϊόντα και υπηρεσίες τα προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή, μεγαλύτερες σε πληθυσμό χώρες, με μεγάλη έκταση και άλλα γεωγραφικά χαρακτηριστικά, όπως και όλες όσες κατάφεραν να εκμεταλλευτούν τα οφέλη της πρώτης και της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης, πέτυχαν καλύτερες επιδόσεις και συνεχίζουν να το κάνουν. Έχει γίνει εκτενέστατη αναφορά στα «τρένα» που χάθηκαν κατά περιόδους και δεν είναι του παρόντος να επιμείνουμε σε αυτές.
Από την άλλη όμως, μέσα από διαφορετικές οικονομικές μετρήσεις, όπως τα εμβάσματα, η απασχόληση και το ΑΕΠ, μέχρι τους πολλούς διαφορετικούς παράγοντες που μπορεί κανείς να βρει σε μια δημογραφική απογραφή, κάθε σύγκριση μπορεί να αποφέρει διαφορετικά αποτελέσματα και να προσφέρει νέες πληροφορίες σχετικά με το πώς σχετίζονται οι χώρες μεταξύ τους. Είναι όμως ιδιαίτερα ενδιαφέρον να εξετάσουμε την εξέλιξη της χώρας μας με την ίδια και μόνο σε σχέση με 10 σημαντικές και κατά τη γνώμη μας αντικειμενικές μετρήσεις, τα προηγούμενα 32 χρόνια.
Ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο στην κατανόηση του παρακάτω γραφήματος με τις μετρήσεις μεταξύ του 1990, του 2022, του μέσου όρου των χωρών του ΟΟΣΑ και των σχετικών υψηλότερων που επιτεύχθηκαν παγκοσμίως το 2022 και συνεχίζω με λίγα συμπεράσματα:
Αρχικά, σε αυτό το γράφημα εφόσον η επιφάνεια που καλύπτει η περίμετρος για κάθε έτος είναι μεγαλύτερη, τα πράγματα βελτιώνονται και η βελτίωση από το 1990 έως σήμερα είναι εμφανής σχεδόν σε όλους τους τομείς. Ταυτόχρονα η Ελλάς σήμερα είναι περισσότερο ισορροπημένη στα σημαντικά αυτά μεγέθη σε σχέση με το 1990. Για παράδειγμα, σε τέσσερις δείκτες (καταπολέμηση φτώχειας, εκπαίδευση, δημόσια οικονομικά και υγεία), η χώρα μας είναι αισθητά καλύτερα από τον παγκόσμιο μέσο όρο.
Το φαντάζεστε; Καλύτερα από τον παγκόσμιο μέσο όρο και όμως μπορεί να αυτομαστιγωνόμαστε με πάθος για το δράμα της φτώχειας –που υπάρχει βέβαια- την κακή εκπαίδευση και τα δημόσια οικονομικά ή για το μέτριο σύστημα υγείας. Το ίδιο και στα θέματα περιβάλλοντος, που βρισκόμαστε πολύ ψηλότερα από τον μέσο όρο. Πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι όπως και το 1990 αυτό είναι εν μέρει αποτέλεσμα και της μικρής βιομηχανίας μας.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν δύο θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν έντονα ώστε την επόμενη δεκαετία να βρεθούμε ακόμα ψηλότερα: (α) Πρέπει να πετύχουμε ουσιαστική αύξηση της παραγωγικότητας που σήμερα βρίσκεται αρκετά χαμηλότερα από το μέσο όρο και θεωρούμε ότι μπορεί να αυξηθεί αισθητά και (β) Πρέπει να επιτύχουμε την ουσιαστική αύξηση του πληθυσμού της χώρας, είτε μέσω της αύξησης των γεννήσεων ανά γυναίκα, ή μέσω μιας στοχευμένης μεταναστευτικής πολιτικής. Κατά τη γνώμη μας και τα δύο μαζί.
Πρέπει να παραδεχτώ εξ αρχής ότι μπορεί πολλοί συνάδελφοι να προτείνουν άλλες μετρήσεις ή μια άλλη μέθοδο για την αξιολόγηση της πορείας της Ελλάδος από το 1990 έως σήμερα. Θα τις δεχτώ όλες, όπως και κάθε κριτική. Όμως η τοποθέτηση μας είναι ότι δεν έχουμε λόγο να γκρινιάζουμε με κάθε ευκαιρία, αφού η εξέλιξη της χώρας μας, όπως μετριέται με τον ίδιο αντικειμενικό τρόπο για όλες τις χώρες στον κόσμο, είναι θετική παρά τις δυσκολίες έχουμε αντιμετωπίσει.
Επίσης, θα μπορούσαμε και πράγματι μπορούμε να βελτιώσουμε τη θέση της χώρας ακόμη περισσότερο εφόσον δώσουμε έμφαση στο νεανικό ανθρώπινο δυναμικό, την παραγωγικότητα και τα προϊόντα/υπηρεσίες που ζητούνται παγκοσμίως. Πιστεύω απόλυτα ότι αυτή η εξέλιξη θα ενισχύσει και συνολικά τα αποτελέσματα όπως και το ότι θα βελτιώσει ταυτόχρονα και την επίδοση στη μέτρηση της κατανομής του πλούτου. Αξίζει, κλείνοντας, να σημειώσω ότι η απόσταση μεταξύ 1 ευρώ και 9 ευρώ είναι μικρότερη από την απόσταση μεταξύ 8 ευρώ και 25 ευρώ όμως στη δεύτερη περίπτωση είναι σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού εκτός ζώνης φτώχειας…
* O κ. Θεόδωρος Κρίντας είναι Founder & CEO, Koubaras Ltd (Συμβουλευτική εταιρεία που δίνει έμφαση στις λύσεις και την άμεση εφαρμογή τους στην καθημερινότητα των επιχειρήσεων), Αντιπρόεδρος, AI CATALYST (Όμιλος Τεχνητής Νοημοσύνης).
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
