Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται οι πρώτες 90 ημέρες διακυβέρνησης της Κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση έχει δείξει μεγάλη ορμή, αποφασιστικότητα και διάθεση να προχωρήσει τα πράγματα στην οικονομία και το επιχειρείν.
Και η ενεργητικότητα αυτή έχει προκαλέσει ένα κύμα αισιοδοξίας που απλώνεται παντού στη χώρα: μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα καθυστερήσεων, πισωγυρισμάτων και κλεφτοπόλεμου, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών βλέπουν πολύ πιο αισιόδοξα το αύριο.
Οι περισσότεροι υπουργοί παραμένουν σε κατάσταση υπερέντασης, όπως ήταν τις πρώτες εβδομάδες μετά τον εκλογικό θρίαμβο της Νέας Δημοκρατίας τον περασμένο Ιούλιο, και δεν χάνουν ευκαιρία σε μέσα ενημέρωσης και σε πολλές άλλες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται σε όλη την Ελλάδα να δηλώνουν την αποφασιστικότητά τους για έργο και να παρουσιάσουν τα σχέδια και τις προτεραιότητές τους.
Καλά όλα αυτά, ωστόσο σιγά σιγά η κυβέρνηση πρέπει να περάσει στο επόμενο στάδιο: οι φιλόδοξες διακηρύξεις να αρχίσουν να γίνονται πράξεις. Και εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα γιατί η αλλαγή κυβέρνησης φυσικά δεν μεταμόρφωσε την διοικητική μηχανή σε πρότυπο αποτελεσματικότητας.
Στις εγγενείς αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης πρέπει να προστεθούν οικονομικά συμφέροντα και ένα νομικό σύστημα που έχει εξελίξει σε επιστήμη την εκμετάλλευση των δυσλειτουργιών της διοίκησης ώστε να μπλοκάρονται τα πάντα. Για τις καθυστερήσεις στο Ελληνικό, για παράδειγμα, δεν έφταιγε μόνο ο Δασάρχης ή ο κλεφτοπόλεμος του ΣΥΡΙΖΑ, το πρόβλημα ήταν πολύ βαθύτερο.
Τα μέλη της κυβέρνησης και του υπουργικού συμβουλίου θα πρέπει να περιορίσουν τα πολλά λόγια και τα μεγάλα σχέδια και να επικεντρωθούν στις πράξεις. Μόνον οι πράξεις οδηγούν σε αποτελέσματα από τα οποία κρίνονται οι πάντες.