Με οδυνηρό τρόπο επανήλθε στη μνήμη το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, με αφορμή την συμπλήρωση 1 έτους από το τραγικό συμβάν, συμβάν που μας υπενθύμισε επώδυνα τις μεγάλες ανεπάρκειες της χώρας και την πλήρη ανημποριά του πολιτικού συστήματος να ξεφύγει από την τυφλή τοξική σύγκρουση.
Η πολιτική σύγκρουση με αφορμή τα Τέμπη οδήγησε στην υποβολή πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να κάνουν λόγο για «εγκληματική και μεθοδευμένη προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης και της δημιουργίας ενός πέπλου προστασίας συγκεκριμένων προσώπων» και την κυβέρνηση να κάνει λόγο για την άκριτη υιοθέτηση ενός «βαθύτατα παραπλανητικού ισχυρισμού» δημοσιεύματος (της εφημερίδας το Βήμα), το οποίο στόχευε στην αποσταθεροποίηση της χώρας σε έναν «πόλεμο φθοράς της εκλεγμένης κυβέρνησης όπου παίρνουν μέρος και οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα».
Ακολούθησε η τριήμερη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας στη Βουλή με τα κόμματα να επιδίδονται, πάνω από τις στάχτες των Τεμπών, σε μια μάχη απόδοσης ευθυνών και μετάθεσης ευθυνών από τον έναν στον άλλο χωρίς κανένα απολύτως όριο, χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό. Ακόμα χειρότερα ειπώθηκαν εκτός Βουλής.
Ωστόσο πάνω από όλα τα Τέμπη, και ο τραγικός θάνατος 57 συνανθρώπων μας, αποτελούν την πεμπτουσία της κακοδιαχείρισης που χαρακτηρίζει τη χώρα από άκρου εις άκρου, μια διοικητική ανικανότητα για την οποία φέρει απόλυτη ευθύνη το πολιτικό σύστημα συμπεριλαμβανομένων, σε κάποιο βαθμό, και των κομμάτων που δεν έχουν κυβερνήσει.
Τα Τέμπη αποτυπώνουν την Ελλάδα της ανευθυνότητας, της καθυστέρηση, της διαπλοκής, της κακοδιαχείρισης, της έλλειψης επαγγελματισμού, της ακραίας ανευθυνότητας, της κομματοκρατίας, της αναποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης και της κατασπατάλησης των κρατικών πόρων.
Αντί το πολιτικό σύστημα -κυβέρνηση, αντιπολίτευση και κόμματα- να σταθούν με σεβασμό απέναντι στους νεκρούς, και τόσους άλλους που προηγήθηκαν, να αναλάβουν τις ευθύνες και να εργαστούν ώστε για να μην συμβεί ποτέ ξανά κάτι τέτοιο, τρώγονται με όρους γηπέδου και μοναδική επιδίωξη να μεταφέρουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλο.
Δεν μπορεί η κυβέρνηση που ψηφίστηκε για να αλλάξει τα κακώς κείμενα της χώρας να κρύβεται πίσω από το ανθρώπινο λάθος, δεν μπορεί οι κυβερνητικοί βουλευτές να χειροκροτούν όρθιοι τον πρώην αρμόδιο υπουργό που λίγους μήνες τη μετωπική σύγκρουση των δυο τρένων διαβεβαίωνε για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων.
Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ, που έχει συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία αυτού του κομματικού κράτους οπερέτα, με τους ατελείωτους διορισμούς ημετέρων, τα ρουσφέτια, τα γρηγορόσημα και την απροκάλυπτη συνδιαλλαγή με συνδικαλιστές να συμπεριφέρεται σαν να εμφανίστηκε χθες στο πολιτικό προσκήνιο.
Και δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που βαρύνεται με την εκατόμβη στο Μάτι, που δεν ολοκλήρωσε την περίφημη σύμβαση 717 και πολλά άλλα έργα, αλλά και η ευρύτερη αριστερά να εμφανίζονται ως τιμητές των πάντων και να εκπέμπουν έναν βαθύτατα τοξικό και πολωτικό λόγο αγκυρωμένοι σε ξεπερασμένα και χρεοκοπημένα ιδεολογικά σχήματα που βρίσκονται εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου.
Κάποια στιγμή πρέπει να μπει μια τελεία. Τα κόμματα να σταματήσουν να τρώγονται για όλα και να διαφωνούν για όλα. Πρέπει να βγάλουν τις παρωπίδες, να αποβάλλουν το τοξικό μίσος και να εργαστούν για τη θεσμική ανασυγκρότηση της χώρας. Να συμφωνήσουν ώστε το κράτος, η δημόσια διοίκηση, η δικαιοσύνη, η παιδεία, η υγεία, τα σώματα ασφαλείας να αναδιαταχθούν ριζικά και να λειτουργήσουν, επιτέλους, με καθαρά επαγγελματικούς όρους, απαλλαγμένα από κομματικές παρεμβάσεις, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Δυστυχώς όμως είμαστε πολύ, πολύ μακριά από μια τέτοια προοπτική.
Ούτε η χρεοκοπία και η ταπείνωση των μνημονίων, ούτε οι καταστροφές (Τέμπη, Μάτι, Μάνδρα, Έβρος, φωτιές Πελοποννήσου κ.α.), ούτε η ντροπιαστική θέση της χώρας σε όλες τις ευρωπαϊκές κατατάξεις, ούτε η καθυστέρηση της οικονομίας μας, ούτε η δημογραφική απειλή, ούτε η ερημοποίηση της περιφέρειας δεν καταφέρνουν να ταρακουνήσουν το πολιτικό προσωπικό και να οδηγήσουν στη μεγάλη ρήξη με την μικροκομματική διαχείριση του κράτους και την ανατροπή αυτού του εξαιρετικά αναποτελεσματικού, οριζόντια και κάθετα, κρατικού μηχανισμού.