Οι επαγγελματίες των επενδύσεων προσπαθούν πάντα να διαχειριστούν τους κινδύνους που εμφανίζονται στις αγορές με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το 2024 αυτοί οι κίνδυνοι είναι αμέτρητοι: εκλογικές αναμετρήσεις ανά την υφήλιο, κλιμάκωση των πολέμων σε Μ. Ανατολή και Ουκρανία, σύσφιξη νομισματικής πολιτικής, αναιμική ανάπτυξη για αρκετές οικονομίες.
Υπάρχουν, όμως, ορισμένοι παράγοντες κινδύνου που παραμένουν «κρυφοί». Προκειμένου να τους αποκαλύψει το Bloomberg ζήτησε την εκτίμηση τριών εκ των κορυφαίων διαχειριστών. Είναι ο Άνγκελ Ουμπίτε, της Citadel, ο Αρμεν Πανοσιάν της Oaktree Capital Management, και η Αν Γουόλς, επικεφαλής επενδύσεων της Guggenheim Partners Investment Management.
Ο κίνδυνος της Τεχνητής Νοημοσύνης
Σύμφωνα με τον Άρμεν Πανοσιάν ο μεγαλύτερος φόβος είναι η Τεχνητή Νοημοσύνη. Όπως αναφέρει έχει σαφώς τη δυνατότητα για πολύ μεγάλα οικονομικά κέρδη, αυξήσεις εσόδων, αποδοτικότητα κόστους και αυτή η επενδυτική ευκαιρία είναι πραγματικά συναρπαστική.
Αλλά είναι εύκολο να αγνοήσει κανείς τις κοινωνικές επιπτώσεις αυτών των κερδών αποδοτικότητας. Τι θα συμβεί στις κανονικές θέσεις εργασίας που θα χαθούν; λόγω της τεχνητής νοημοσύνης; Ποιος θα επανεκπαιδεύσει αυτούς τους ανθρώπους; Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, μπορεί να υπάρξουν κοινωνικές αναταραχές.
Αλλά αν συνεχίσουμε να αγνοούμε τους κινδύνους, δεν θα αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει ένας λογαριασμός που πρέπει να πληρώσουμε όσον αφορά την απασχόληση και όσον αφορά τους ανθρώπους που βασίζονται σε θέσεις εργασίας με μηνιαίο μισθό, οι οποίοι θα βρεθούν ανεκπαίδευτοι και ανέτοιμοι για τη νέα οικονομία.
Η υποχώρηση της Ευρώπης
Από την πλευρά του ο Άνγκελ Ουμπίτε, ανησυχεί για την πορεία της Ευρώπης, καθώς θεωρεί ότι δεν είναι απόλυτα έτοιμη να διαχειριστεί έναν κόσμο που αλλάζει με ραγδαίο ρυθμό.
Οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ευρώπη ανταγωνίζονται πλέον σε διάφορα μέτωπα. Δεν είναι μόνο η οικονομία - είναι επίσης η εθνική ασφάλεια, η κλιματική αλλαγή, η τεχνολογία, η ενεργειακή ανεξαρτησία. Οι ΗΠΑ και η Κίνα υιοθετούν πολιτικές που τις βάζουν μπροστά από την Ευρώπη. Η Ευρώπη υστερεί και η ανησυχία είναι ότι αν η Ευρώπη είναι ευάλωτη, τότε τι θα συμβεί για τη σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας;
Έχουμε έναν τριπολικό κόσμο. Η οικονομία των ΗΠΑ είναι πιο ανεξάρτητη, πιο αυτόνομη. Η κινεζική οικονομία είναι περίπου το ίδιο. Η Ευρώπη είναι πιο εξαρτημένη. Από την άποψη των εμπορικών ροών, από την άποψη των συμμαχιών, από την άποψη του τι πρέπει να επιτραπεί και τι όχι, η Ευρώπη βρίσκεται σε πιο ευάλωτη θέση. Η Ευρώπη πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται το κοινό της συμφέρον και όχι το συμφέρον της κάθε χώρας. Ένα πρόβλημα με την ευρωπαϊκή οικονομία είναι ότι είναι κατακερματισμένη σε εθνικό επίπεδο.
Στην Ευρώπη, υπάρχουν πάνω από 30 εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Στις ΗΠΑ υπάρχουν τέσσερις ή πέντε. Το ίδιο ισχύει και για την Κίνα. Αυτό σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις είναι μικρότερες, εξυπηρετούν τις δικές τους εθνικές εκλογικές ομάδες. Ένας άλλος τρόπος για να πούμε το ίδιο στατιστικό στοιχείο: Κάθε ευρωπαϊκή εταιρεία τηλεπικοινωνιών εξυπηρετεί περίπου 5 εκατομμύρια ανθρώπους. Στις ΗΠΑ, είναι περίπου 100 εκατομμύρια άνθρωποι. Στην Κίνα είναι 500 εκατομμύρια άνθρωποι.
Για να ανταγωνιστείς στην τεχνολογία, στο κλίμα, στην ενέργεια, στην άμυνα, στην εθνική ασφάλεια, πρέπει να κλιμακωθείς. Έτσι, οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να σκεφτούν: Θέλεις να ανταγωνιστείς ως μικρή χώρα ή θέλεις να ανταγωνιστείς ως Ευρώπη;
Οι αλλαγές που έφερε η πανδημία
Η Αν Γουόλς αναφέρεται στις μεγάλες αλλαγές που έφερε η περίοδος της πανδημίας και ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασαν κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες και φυσικά τις τεράστιες δαπάνες που υπήρξαν.
Αυτό το τεράστιο ποσό δαπανών, πρέπει τώρα να πληρωθεί, ενώ ο τρόπος που διαχέονται τα κεφάλαια έχει αλλάξει. Συνήθως σε τέτοιες περιόδους, η ροή των κεφαλαίων είναι προς τις πιο αξιόπιστες επιχειρήσεις. Όμως αυτό έχει αλλάξει.
Η αμερικανική οικονομία είναι διχασμένη. Υπάρχουν οι μεγάλες επιχειρήσεις με πρόσβαση σε κεφάλαια. Υπάρχουν οι πάμπλουτοι, και στη συνέχεια η εργατική τάξη που δεν έχει ούτε επενδύσεις σε μετοχές ούτε αποταμιεύσεις, δεν μπορεί να αποκτήσει ακόμα σπίτι λόγω του κόστους του κεφαλαίου, και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που δεν έχουν την ίδια πρόσβαση στο κεφάλαιο και το κόστος τους είναι σημαντικά υψηλότερο.
Η διχασμένη οικονομία που υπάρχει επιδεινώνεται από τις δύο πολιτικές που εφαρμόζει η Fed: τα υψηλότερα επιτόκια και την ποσοτική σύσφιξη.
Αν κοιτάξουμε σε παγκόσμιο επίπεδο μετά την πανδημία, 12 τρισεκατομμύρια δολάρια εισήλθαν στην παγκόσμια οικονομία από τις κεντρικές τράπεζες. Και αυτή τη στιγμή περίπου 5 τρισεκατομμύρια δολάρια να αποσυρθεί. Αυτό εξακολουθεί να αφήνει 7 τρισεκατομμύρια δολάρια να περιφέρονται στο σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο σε σχέση με το πού βρισκόμασταν πριν από το Covid.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
