Η Αρκτική κατέγραψε τη θερμότερη χρονιά στην ιστορία, σύμφωνα με έκθεση της Αμερικανικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) που δημοσιεύτηκε σήμερα. Η περιοχή παραμένει ιδιαίτερα ευάλωτη στις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη, με τα στοιχεία να αποτυπώνουν μια ανησυχητική πραγματικότητα.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση για την Αρκτική, από τον Οκτώβριο του 2024 έως και τον Σεπτέμβριο του 2025, οι θερμοκρασίες ήταν κατά 1,60°C υψηλότερες σε σύγκριση με τον μέσο όρο της περιόδου 1991-2020. Τα δεδομένα αυτά βασίζονται σε καταγραφές που ξεκινούν από το 1900.
Ο Τομ Μπάλινγκερ, εκ των συγγραφέων της μελέτης, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι είναι "ανησυχητικό" να παρατηρείται τέτοια υπερθέρμανση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, χαρακτηρίζοντας την τάση "πρωτοφανή τα τελευταία χρόνια και ίσως εδώ και χιλιάδες χρόνια".
Η περίοδος που εξετάστηκε περιλαμβάνει το πιο ζεστό φθινόπωρο, τον δεύτερο πιο ζεστό χειμώνα και το τρίτο πιο θερμό καλοκαίρι που έχουν καταγραφεί στην Αρκτική από το 1900.
Η περιοχή γύρω από τον Βόρειο Πόλο πλήττεται από φαινόμενο κατά το οποίο η θερμοκρασία αυξάνεται ταχύτερα σε σχέση με τα μεσαία γεωγραφικά πλάτη, λόγω παραγόντων όπως η απώλεια χιονοκάλυψης και θαλάσσιου πάγου.
Τον Μάρτιο του 2025 σημειώθηκε ιστορική υποχώρηση του θαλάσσιου πάγου, με τη χαμηλότερη κορύφωση έκτασης που έχει καταγραφεί από την έναρξη της δορυφορικής παρακολούθησης.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες του National Snow and Ice Data Center (NSIDC), ο θαλάσσιος πάγος έφτασε στο μέγιστο μέγεθός του στις 22 Μαρτίου, εκτιμώμενης έκτασης 14,33 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων, το μικρότερο μέγεθος των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών.
Κάθε χειμώνα, ο πάγος στον Αρκτικό Ωκεανό επεκτείνεται μέχρι τον Μάρτιο, όμως η ανθρωπογενής υπερθέρμανση δυσχεραίνει την ανάκαμψή του.
Αυτό αποτελεί "άμεσο πρόβλημα για τις πολικές αρκούδες, τις φώκιες και τους θαλάσσιους ίππους, που χρησιμοποιούν τον πάγο ως πλατφόρμα για να μετακινούνται, να κυνηγούν, να γεννούν", εξηγεί ο Ουόλτερ Μάιερ, συν-συγγραφέας της έκθεσης του NSIDC.
Παρότι το λιώσιμο του θαλάσσιου πάγου δεν αυξάνει άμεσα τη στάθμη των ωκεανών, αντίθετα με το λιώσιμο του πάγου στην ξηρά, προκαλεί σημαντικές επιπτώσεις στα οικοσυστήματα λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Η συρρίκνωση του πάγου εντείνει το πρόβλημα, καθώς η έκθεση του σκοτεινού ωκεανού οδηγεί σε μεγαλύτερη απορρόφηση ηλιακής ενέργειας και επιταχύνει την υπερθέρμανση.
Η ταχύτερη θέρμανση της Αρκτικής μειώνει τις διαφορές θερμοκρασίας που κρατούν τον κρύο αέρα κοντά στον πόλο, επιτρέποντας στα κύματα ψύχους να φτάνουν συχνότερα σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη, όπως καταδεικνύουν σχετικές μελέτες.
Επιπλέον, οι βροχοπτώσεις στην περιοχή έφτασαν σε επίπεδα ρεκόρ την περίοδο Οκτωβρίου 2024 - Σεπτεμβρίου 2025, γνωστή και ως "χρονιά του νερού", κατατάσσοντας το διάστημα αυτό μεταξύ των πέντε πιο υγρών ετών από το 1950.