Ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ επιδίωξε να εξασφαλίσει περισσότερη υποστήριξη από τους συμμάχους του αφού οι δυνάμεις του έχασαν τον έλεγχο του Χαλεπιού, του δεύτερου μεγαλύτερου αστικού κέντρου της χώρας, στην κεραυνοβόλα επίθεση τζιχαντιστών και οργανώσεων ανταρτών που έχουν συμμαχήσει μαζί τους από την περασμένη Τετάρτη, με τις εχθροπραξίες ως εδώ να έχουν στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 410 ανθρώπους, σύμφωνα με τους αριθμούς μιας ΜΚΟ.
Είναι η πρώτη φορά από το ξέσπασμα του πολέμου στη Συρία, την άνοιξη του 2011, που το συριακό καθεστώς, σύμμαχος του Ιράν και της Ρωσίας, χάνει εντελώς τον έλεγχο αυτής της πόλη του βορρά — η ήττα είναι εξαιρετικά οδυνηρή.
Υποδεχόμενος στη Δαμασκό τον επικεφαλής της διπλωματίας του Ιράν, τον Αμπάς Αραγτσί, ο κ. Άσαντ τόνισε τη «σημασία της υποστήριξης των συμμάχων και των φίλων» της κυβέρνησής του ώστε «να αντιμετωπιστούν οι επιθέσεις τρομοκρατών υποστηριζόμενων από το εξωτερικό και να ματαιωθούν τα σχέδιά τους». Νωρίτερα, διεμήνυσε πως θα χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική ισχύ του για να «τσακίσει τους τρομοκράτες». Ο κ. Αραγτσί είπε πως η κατάσταση είναι «δύσκολη», αλλά εξέφρασε την πεποίθησή του πως η Δαμασκός θα υπερισχύσει.
Η Ρωσία ανακοίνωσε πως η αεροπορία της βοηθά τον συριακό στρατό να «απωθήσει» τους αντικαθεστωτικούς στις επαρχίες Ιντλίμπ (βορειοδυτικά), Χάμα (κεντρικά) και Χαλέπι (βόρεια), ενώ το Ιράν επαναβεβαίωσε πως προσφέρει «σθεναρή» υποστήριξη στο καθεστώς στη Συρία.
Μετά τη Δαμασκό, ο κ. Αραγτσί έφθασε στην Άγκυρα, όπου σήμερα αναμένεται να συναντηθεί με τον τούρκο ομόλογό του Χακάν Φιντάν και κατόπιν να γίνει δεκτός από τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με αξιωματούχους.
Το 2015, με την καίριας σημασίας στρατιωτική υποστήριξη της Μόσχας και της Τεχεράνης, η Δαμασκός εξαπέλυσε αντεπίθεση που της επέτρεψε να ανακτήσει προοδευτικά τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της χώρας και το 2016 τον πλήρη έλεγχο του Χαλεπιού, οικονομικού πνεύμονα της Συρίας προπολεμικά.
Οι μάχες, οι πιο εκτενείς από το 2020 στη Συρία, εγείρουν ανησυχία για αναζωπύρωση του πολέμου στο κράτος που έχει κατατμηθεί σε ζώνες επιρροής, με τα εμπόλεμα μέρη να υποστηρίζονται από διάφορες περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις.