Ήταν ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που έδωσε το όνομά του σε νόμο. Αυτή ήταν η πρώτη πρωτιά. Ακολούθησε και μία ακόμα όταν εκείνος ο νόμος, που έφερε το όνομά του, άρχισε να υπονομεύεται από τους «συντρόφους» του.
Τότε αποφάσισε να παραιτηθεί των υπουργικών του καθηκόντων. Ήταν ο πρώτος που το έπραξε, εγκαινιάζοντας κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά πράγματα.
Δεν υπήρξε καμία απόφαση αποπομπής του από την υπουργική καρέκλα.Δεν είχε συμβεί κάποια «στραβή» στη βάρδιά του, ούτε είχε κατηγορηθεί για παράβαση καθήκοντος. Το μόνο του «λάθος», ήταν ότι προσπάθησε να καθιερώσει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα αξιοκρατικό σύστημα για τις προσλήψεις στο Δημόσιο.
Και όταν οι συνάδελφοί του είδαν ότι θίγονται τα «συμφέροντά» τους, εκείνος για λόγους ευθιξίας, πήρε το καπελάκι του και έφυγε.
Ο Αναστάσιος Πεπονής ήταν μέχρι πρόσφατα, ο πρώτος και ο τελευταίος που είχε οδηγηθεί σε μια τέτοια πράξη «ανάληψης πολιτικής ευθύνης», προσπαθώντας να βάλει τέλος σε μια πραγματική «τραγωδία» του Δημοσίου, τις συνεχιζόμενες δηλαδή, προσλήψεις από το παράθυρο…
Αυτό το επίτευγμα, ο νόμος δηλαδή, που αναφέρεται πολλές φορές ως «νόμος Πεπονή», ένα σύστημα πρόσληψης δημοσίων υπαλλήλων με αντικειμενικά κριτήρια, ήταν και η… τιμωρία του!
Λίγες ώρες μετά το φονικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, κάτι παραπάνω από 90.000 συμπολίτες μας προσέρχονταν σε 500 εξεταστικά κέντρα της χώρας, για να συμμετάσχουν στον πρώτο μεγάλο γραπτό πανελλήνιο διαγωνισμό που προκήρυξε το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ), για την κάλυψη των αναγκών του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η δεύτερη ενότητα εξέτασης (Γενικές γνώσεις), εμπεριείχε θέματα για καλά διαβασμένους. Αλλά και πάλι, επρόκειτο για μια αδιάβλητη διαδικασία, χωρίς παραθυράκια, ρουσφέτια και… μπάρμπα στην Κορώνη! Όποιος γνώριζε, έγραφε και έπαιρνε τη θέση!
Την ίδια στιγμή, ολόκληρη η Ελλάδα, γονατισμένη ψυχολογικά από την τραγωδία στα Τέμπη, αλλά και εξοργισμένη από την ανικανότητα του κράτους, μάθαινε ότι κάποιοι άλλοι υπάλληλοι, είτε είχαν αφήσει το πόστο τους -λόγω τριημέρου- είτε είχαν πάρει τη θέση με το κράτος να κάνει τα στραβά μάτια στις προϋποθέσεις που το ίδιο είχε θέσει, ως απαραίτητες για μια τόσο νευραλγική θέση ευθύνης.
Στο μεσοδιάστημα, ο αρμόδιος υπουργός υπέβαλλε την παραίτησή του, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την παντελή έλλειψη συστημάτων ασφαλείας στο δίκτυο των σιδηροδρόμων. Ήταν η δεύτερη παραίτηση μετά από σχεδόν 40 χρόνια!
Ο Αναστάσιος Πεπονής δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Όταν παραιτήθηκε το μακρινό 1994, επειδή κάποιοι αποφάσισαν να βάλουν «τρικλοποδιές» στο νόμο του, επιβραβεύθηκε λίγους μήνες μετά, με ακόμα τρεις υπουργικές θέσεις έως και το 1996.
Ο μέχρι πρότινος υπουργός Μεταφορών «επιβραβεύθηκε» με την παραμονή του στα ψηφοδέλτια του κόμματός του!
Τους πολιτικούς, λένε, τους στέλνουν σπίτι τους οι ψηφοφόροι τους. Ας αναλάβουν λοιπόν και αυτοί την «πολιτική ευθύνη» που τους αναλογεί και μάλιστα μέσα στην κάλπη…