Αυτή την εβδομάδα θα ασχοληθούμε με την οδοντόπαστα και αν το BusinessDaily θεωρεί ότι το αντικείμενο δεν είναι στο δικό του επίπεδο σοβαρότητας, πληροφορώ ότι η δημοσιογραφική συντροφιά πάνω στο θέμα περιλαμβάνει τις τελευταίες μέρες τα περιοδικά Economist και MIT News.
Η πηγή είναι πάλι τα εργαστήρια του ΜΙΤ όπου μια ομάδα ερευνητών είχε πριν λίγα χρόνια δημιουργήσει μια λεπτή ολισθηρή επίστρωση που τοποθετείται στην εσωτερική πλευρά δοχείων και επιτρέπει σε ιξώδη προϊόντα, π.χ. κρέμες ή ζελέ, να γλιστρούν έξω από τα δοχεία χωρίς να χρειάζεται τίναγμα, χτύπημα ή χρήση μαχαιριού. Η ειδησεογραφία αναφέρει ότι για αυτή την «χαμηλής τεχνολογίας» αναπτυξιακή της πρωτοβουλία η εταιρία LiquiGlide, που είναι τεχνοβλαστός του ΜΙΤ, συγκέντρωσε 50 εκατομμύρια δολάρια σε επενδυτικά κεφάλαια.
Οι ερευνητές είχαν αρχικά απευθυνθεί στους παραγωγούς κέτσαπ, οι οποίοι δεν είδαν ιδιαίτερη εμπορική αξία στην εφαρμογή. Πρόσφατα όμως ενδιαφέρον έδειξε η εταιρεία Colgate Palmolive που θέλει το ίδιο υλικό να τοποθετείται εσωτερικά στα σωληνάρια οδοντόπαστας.
Οι ιδρυτές της LiquiGlide που προωθούν την εταιρία τους με το σύνθημα «Μηδενικά Κατάλοιπα», θυμίζουν στις διαφημίσεις τους κάτι που όλοι μάλλον δεν συνειδητοποιούμε: Επειδή είναι δύσκολο να αδειάσουν εντελώς από τη συσκευασία τους κολλώδεις πάστες, ζελέ και κρέμες, απορρίπτονται κάθε χρόνο κολλημένες στο εσωτερικό των δοχείων τους, ποσότητες αυτών των ουσιών που συνολικά αξίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Για τον ίδιο λόγο, η συσκευασία για αυτά τα προϊόντα είναι απίστευτα δύσκολο να ανακυκλωθεί.
Για να δοθεί μια τάξη οικονομικού μεγέθους στο εγχείρημα, αναφέρεται ότι υπάρχουν κάθε χρόνο περίπου 40 δισεκατομμύρια συσκευασίες που απορρίπτονται ενώ περιέχουν ακόμη κάτι μεταξύ του 5% και του 25% του αρχικού τους περιεχομένου. Σημαντική ποσότητα οδοντόπαστας, υποστηρίζουν, απορρίπτεται με το χρησιμοποιημένο σωληνάριο, όσο και αν το τυλίγουμε και το πιέζουμε για να αδειάσει. Με τη νέα συσκευασία, που είναι μάλιστα διαφανής, ο καταναλωτής έχει τη δυνατότητα να βλέπει το περιεχόμενο και να το μηδενίζει με μια ελαφριά πίεση στο σωληνάριο. Αυτές οι νέες συσκευασίες εισάγονται ήδη στην Ευρωπαϊκή αγορά.
Η χρησιμοποίηση της λεπτής ολισθηρής επίστρωσης δεν περιορίζεται σε είδη οικιακής κατανάλωσης. Βιομηχανικές επιχειρήσεις αρχίζουν να την χρησιμοποιούν για να μειώσουν τα κατάλοιπα υλικού που απομένουν σε σωληνώσεις ή σε μεγάλα δοχεία μετά την ολοκλήρωση της παραγωγικής διαδικασίας.
Θα ολοκληρώσουμε το σύντομο αυτό σημείωμα με μια πρόσθετη πληροφορία που δεν περιλαμβάνεται στο Economist ούτε στο MIT News αλλά και με μια ευχή: Η πληροφορία είναι ότι, ενώ η μια ομάδα κατασκευάζει για την οδοντόπαστα το σωληνάριο του μέλλοντος, μια άλλη μας ανακοινώνει την επικείμενη κατάργησή του!
Η οδοντόπαστα του μέλλοντος, ισχυρίζονται, θα προσφέρεται σε χάπια που θα πωλούνται μέσα σε οικολογικά φιλικά μεταλλικά κουτάκια και έτσι τα κατάλοιπα θα είναι μηδενικά τόσο ως προς το περιεχόμενο όπως και προς τη συσκευασία. «Βιώσιμα, χωρίς πλαστικά και φιλικά προς το περιβάλλον», είναι το σύνθημά τους.
Και τέλος η ευχή: Να ασχοληθεί επί τέλους κάποια ερευνητική ομάδα με την αναζήτηση ενός υλικού για την επιφάνεια οθόνης τάμπλετ και κινητών τηλεφώνων που να μην αφήνει δακτυλικά αποτυπώματα. Θα μπορούσε να είναι μια από τις πάντα εφευρετικές πρωτοβουλίες του ΜΙΤ. Ακόμη καλύτερα -γιατί όχι;- μια δική μας ερευνητική ομάδα που σίγουρα, αν πετύχει, θα δημιουργήσει έναν πολύ προσοδοφόρο ελληνικό τεχνοβλαστό.
* Ο κ. Ραφαήλ Μωυσής είναι ιδρυτής του Συλλόγου Αποφοίτων ΜΙΤ στην Ελλάδα. Έχει εκδώσει δυο βιβλία «Θα γίνει της Δεής» και «ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΙ ΑΝΕΚΔΟΤΑ. Ιστορίες με 55 πρόσωπα».
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
