Η πολιτική της μαγκιάς ήταν, είναι, και φοβάμαι πως θα είναι για αρκετά χρόνια ακόμη, κυρίαρχη στη χώρα. Με ένα πολιτικό προσωπικό που επιμένει να μην ασχολείται με την ουσία και μονίμως παίζει με τις εντυπώσεις, αδιαφορώντας έστω για τα προσχήματα, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες αλλαγής.
Χθες, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης δήλωσε ότι θα πάει με τον 15χρονο γιο του να δει ταινία ακατάλληλη για ανηλίκους. Και γιατί παρακαλώ να μην ανάψει και ένα τσιγάρο στην αίθουσα; Ο κ. υπουργός δεν είπε τίποτα για το νομικό πλαίσιο και ποια είναι η διαδικασία, με την οποία μια ταινία κρίνεται κατάλληλη ή ακατάλληλη, και αν πρέπει να αναθεωρηθεί. Απλά δήλωσε ότι αδιαφορεί για τον κανόνα και θα κάνει αυτό που θέλει.
Η δήλωση του κ. Χρυσοχοϊδη δεν ήταν ούτε στιγμιαίο λάθος, ούτε μια κακή στιγμή. Ο κ. Χρυσοχοίδης, πάλι ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι όταν σημειώθηκε η έκρηξη της βόμβας στα χέρια το Σάββα Ξηρού, που αποτέλεσε την αρχή του τέλους της 17ης Νοεμβρίου, ο ίδιος πήρε το αυτοκίνητο και επέστρεψε στην Αθήνα τρέχοντας με περισσότερο από 200 χλμ την ώρα. Τέτοια ήταν η ανυπομονησία του υπουργού!
Και δεν ήταν μόνο αυτό. Το 2010 περιπολικά της τροχαίας είχαν σταματήσει το υπηρεσιακό όχημα του κ. Χρυσοχαϊδη, που ήταν και τότε υπουργός Προστασίας Πολίτη, γιατί έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα στην Εθνική Οδό και ο υπουργός δήλωσε ότι συνηθίζει να τρέχει... προκειμένου να δοκιμάζει τα αντανακλαστικά των αστυνομικών.
«Είστε σίγουρα ο υπουργός Προστασίας Πολίτη», θα ρωτούσε κάποιος αν επρόκειτο για ανέκδοτο. Όμως δυστυχώς δεν είναι ανέκδοτο είναι η ελληνική πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα του «κάνω ό,τι νομίζω»: ο κύριος Άλφα πηγαίνει το παιδί του στο σχολείο με μηχανάκι χωρίς κράνος, ο αστυνομικός περνά άσκοπα με κόκκινο γιατί είναι αστυνομικός, ο κύριος Βήτα καπνίζει στο εστιατόριο, ο φαρμακοποιός το παίζει γιατρός και κάνει διαγνώσεις με το μάτι, ο γιατρός χρησιμοποιεί δημόσιες υποδομές για να παρέχει ο ίδιος ιδιωτικά υπηρεσίες υγείας, ο κύριος Δέλτα παρκάρει στο πεζοδρόμιο, ο κ. Πολάκης, ως δήμαρχος, κρατούσε διπλά βιβλία και ήταν υπερήφανος γι' αυτό.
Μια ατελείωτη αλυσίδα πράξεων και συμπεριφορών που κρατούν τη χώρα δέσμια στο χθες και την παρακμή.