Πληθωρισμός, υποτονική παγκόσμια ανάπτυξη, επισιτιστική κρίση και επακόλουθες κοινωνικές αναταραχές σε αρκετές χώρες, είναι μεταξύ τω παραγόντων που ανησυχούν οικονομολόγους, αναλυτές αλλά και επιχειρηματίες.
Σε ειδική έρευνά του το Bloomberg συγκέντρωσε τις απόψεις αρκετών κορυφαίων παραγόντων διεθνούς οικονομίας και αγορών, για το ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι με τους οποίους θα βρεθεί αντιμέτωποι η υφήλιος το επόμενο διάστημα.
Ακολουθούν οι εκτιμήσεις τους:
- Laurence Boone, υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλίας: «Ο μεγαλύτερος οικονομικός κίνδυνος που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος και ειδικότερα η Ευρώπη είναι η ενεργειακή και η επισιτιστική κρίση. Πρώτον, η τεράστια άνοδος των τιμών καθιστά απρόσιτη την κατανάλωση για πολλούς ανθρώπους, όχι μόνο για τους φτωχούς αλλά και για την κατώτερη μεσαία τάξη. Μια δεύτερη συνέπεια θα είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος πείνας στη Μέση Ανατολή και την Αφρική και η έλλειψη ενέργειας όχι μόνο αυτόν αλλά και τον επόμενο χειμώνα. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών στην Ευρώπη. Στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, είδαμε την Αραβική Άνοιξη πριν από περίπου 10 χρόνια και γνωρίζουμε πώς αυτή οδήγησε σε πολλές πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές».
- Raphael Bostic, πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Ατλάντα: «Ο μεγαλύτερος οικονομικός κίνδυνος είναι να αρχίσουν οι Αμερικανοί καταναλωτές να αναμένουν ότι οι τιμές θα συνεχίσουν να αυξάνονται και να αρχίσουν να λαμβάνουν αποφάσεις για δαπάνες με βάση αυτή την υπόθεση. Παρόλο που δεν έχουμε δει τις προσδοκίες να υποχωρούν, ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται όσο περισσότερο παραμένουν αυξημένα τα επίπεδα πληθωρισμού. Η Fed κάνει ό,τι μπορεί για να αποτρέψει την εμπέδωση των υψηλότερων τιμών».
- Maurice Obstfeld, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου: «Η παγκόσμια κοινότητα αντιμετωπίζει ευρεία και επιταχυνόμενη περιβαλλοντική υποβάθμιση, η οποία περιλαμβάνει αλληλένδετες απειλές που κυμαίνονται από την κλιματική αλλαγή έως την απώλεια της βιοποικιλότητας, την αποψίλωση των δασών και τη διάχυση των μικροπλαστικών στους ωκεανούς και το πόσιμο νερό. Η επιδείνωση των παθογόνων απειλών είναι μόνο ένα σύμπτωμα της σύγκρουσης της ανθρωπότητας με τα όρια του πλανήτη. Εν τω μεταξύ, τα εγχώρια πολιτικά μας συστήματα και οι μηχανισμοί παγκόσμιας διακυβέρνησης φαίνονται όλο και πιο ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τους υπαρξιακούς κινδύνους που αντιμετωπίζουμε. Πουθενά δεν καταδεικνύονται καλύτερα τα εμπόδια στη δράση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ο αυστηρότερος έλεγχος της κυβέρνησης από μια εσωστρεφή και οπισθοδρομική πολιτική μειοψηφία υπονομεύει κάθε ελπίδα ότι η εγχώρια πολιτική ή η παγκόσμια ηγεσία θα ανταποκριθούν στις προκλήσεις της νέας εποχής».
- Tidjane Thiam, εκτελεστικός πρόεδρος της Freedom Acquisition I Corp. και πρώην διευθύνων σύμβουλος της Credit Suisse Group: «Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σε αυτό το σημείο του οικονομικού κύκλου είναι ο κίνδυνος πολιτικών λαθών. Θα είναι δύσκολο έργο να βρεθεί το σωστό μείγμα πολιτικής που θα μειώσει τον πληθωρισμό χωρίς να προκαλέσει βαθιά και παρατεταμένη ύφεση και θα καταστήσει τις αλυσίδες εφοδιασμού παγκοσμίως πιο ανθεκτικές χωρίς να θυσιάσει τα κύρια οφέλη που έχουμε αποκομίσει από την παγκοσμιοποίηση και το ελεύθερο εμπόριο».
- Frederic Neumann, επικεφαλής οικονομολόγος Ασίας στην HSBC Holdings: «Ο μεγαλύτερος οικονομικός κίνδυνος είναι ο στασιμοπληθωρισμός, με τις τιμές να αυξάνονται επίμονα και με ταχείς ρυθμούς, αλλά τον κόσμο να πέφτει στη δίνη μιας βαθιάς ύφεσης. Σε αυτό το σενάριο, τα χέρια των κεντρικών τραπεζών θα είναι δεμένα, αδυνατώντας να αμβλύνουν την αναπτυξιακή τρικλοποδιά και επιδεινώνοντας έτσι τη χρηματοπιστωτική πίεση με υψηλά επιτόκια. Δεν βρισκόμαστε κοντά σε αυτό το σενάριο, αλλά ένα τέτοιο αποτέλεσμα έχει γίνει τουλάχιστον εφικτό, και ως εκ τούτου φαίνεται ότι οι παρωπίδες των επενδυτών απέναντι σε τέτοιου είδους κινδύνους έχουν αρχίσει να βγαίνουν».
- William Maloney, επικεφαλής οικονομολόγος για την περιοχή της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής στην Παγκόσμια Τράπεζα: «Έχουμε την τάση να βλέπουμε τα πράγματα βραχυπρόθεσμα, αλλά όταν βλέπουμε αρκετά χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στο μέλλον, έχουμε ένα μακροπρόθεσμο πρόβλημα. Ανησυχώ πολύ περισσότερο για τα 1,5 χρόνια εκπαίδευσης που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ολόκληρη η περιοχή δεν είναι εκπαιδευτικά προετοιμασμένη για το είδος των τεχνολογιών που έρχονται. Το ένα τρίτο των μαθητών στην περιοχή πληροί τα ελάχιστα πρότυπα στις θετικές επιστήμες και την τεχνολογία, οπότε από πού θα προέλθουν αυτοί οι επιχειρηματίες υψηλής τεχνολογίας; Έχουμε περίπου 30% των επιχειρήσεων που λένε ότι δεν μπορούν να βρουν το εργατικό δυναμικό που χρειάζονται, και αυτό σε σύγκριση με το 20% στον κόσμο».
- Ernesto Revilla, επικεφαλής οικονομολόγος για τη Λατινική Αμερική στη Citigroup: «Βραχυπρόθεσμα, ανησυχώ για τη Fed. Στους επόμενους 12 με 18 μήνες, από εκεί θα προέλθει το μεγαλύτερο μέρος των κινδύνων για τη Λατινική Αμερική. Ανησυχώ ότι μπορεί να έχουμε χαμηλότερη ανάπτυξη και υψηλότερο πληθωρισμό. Μεσοπρόθεσμα, ανησυχώ για το αν η περιοχή είναι σε θέση να βρει μια νέα αναπτυξιακή ιστορία. Οδεύουμε προς έναν κόσμο με ένα πιο δύσκολο εξωτερικό σενάριο, με την Κίνα να αναπτύσσεται λιγότερο και συνολικά με λιγότερη παγκοσμιοποίηση. Τι θα οδηγήσει λοιπόν την ανάπτυξη στη Λατινική Αμερική;».
- Anna Gifty Opoku-Agyeman, συνιδρύτρια του Sadie Collective, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που ασχολείται με την υποεκπροσώπηση των μαύρων γυναικών στα οικονομικά, τα χρηματοοικονομικά και την πολιτική: «Για μένα, αυτό που παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους οικονομικούς κινδύνους για το μέλλον είναι η έλλειψη προσοχής γύρω από τους μη λευκούς ανθρώπους στη λήψη αποφάσεων οικονομικής πολιτικής. Η μη αναγνώριση του τρόπου με τον οποίο αυτές οι ευάλωτες ομάδες θα παλέψουν με τις διαφαινόμενες και ήδη παρούσες οικονομικές πραγματικότητες (αύξηση του πληθωρισμού και επικείμενη ύφεση) θα κοστίσει τελικά σε όλους, ενώ θα επιδεινώσει περαιτέρω τις υπάρχουσες ανισότητες που θα υπονομεύσουν περαιτέρω την όποια πρόοδο κάνουμε. Το είδαμε αυτό το 2009, όταν οι προσπάθειες οικονομικής ανάκαμψης άφησαν εκτός τις μαύρες γυναίκες, των οποίων το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε. Ελπίζω ότι δεν θα ξανακάνουμε το ίδιο λάθος».
- Paul Krugman, Νομπελίστας και καθηγητής οικονομικών στο Graduate Center του City University of New York: «Μακροπρόθεσμα, υπάρχουν πάντα φρικτά πράγματα όπως η κλιματική αλλαγή και ο πόλεμος και όλα αυτά. Αλλά βραχυπρόθεσμα, νομίζω ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι η Fed θα το παρακάνει και θα πατήσει πολύ δυνατά φρένο».
- Agustín Carstens, γενικός διευθυντής της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών: «Το κύριο ζήτημα είναι η αβεβαιότητα και το γεωπολιτικό σενάριο. Ένα πολύ μεγαλύτερο πετρελαϊκό σοκ θα δυσχέραινε την οικονομική ανάκαμψη, περνώντας σε μια κατάσταση όπου ο πληθωρισμός θα ελεγχόταν αλλά με μεγαλύτερο κόστος. Μεσοπρόθεσμα, η πρόκληση είναι να αρχίσουμε να συζητάμε τι θα έκανε τις οικονομίες να αναπτυχθούν ξανά. Έχουμε κολλήσει σε μια κατάσταση όπου υπήρχε μεγάλη εξάρτηση από τις ευνοϊκές οικονομικές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων των δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών, οι οποίες είναι καλές για όσο διάστημα μπορείς να τις διατηρήσεις, αλλά δεν προωθούν τη βιώσιμη ανάπτυξη. Πρέπει να ενισχύσουμε τη συζήτηση των διαρθρωτικών θεμάτων».
- Trevon Logan, καθηγητής οικονομικών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο: «Ο μεγαλύτερος οικονομικός κίνδυνος είναι ο πληθωρισμός. Πρώτον, για όλους, η αύξηση των τιμών μειώνει την αγοραστική μας δύναμη. Αυτό πλήττει τους καταναλωτές και μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη, καθώς αναγκάζονται να περιορίσουν την κατανάλωση. Ο δεύτερος κίνδυνος είναι ότι η τυπική νομισματική αντίδραση στον πληθωρισμό, η αύξηση των επιτοκίων και η αυστηρότερη νομισματική πολιτική, μπορεί να μειώσει τη ζήτηση και να αυξήσει επίσης την ανεργία. Ο τρίτος κίνδυνος σχετίζεται με τους δύο πρώτους - η οικονομία είναι αρκετά διαφορετική από ό,τι ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Αυτό για το οποίο είμαστε λίγο λιγότερο σίγουροι τώρα είναι το πώς θα λειτουργήσει η σφιχτή νομισματική πολιτική σε αυτή την οικονομία - θα μειώσει τη ζήτηση με τρόπο που θα πατάξει τον πληθωρισμό; Νομίζω ότι η απάντηση είναι ναι, αλλά το άγνωστο είναι πώς θα μοιάζει αυτή η πολιτική στις λεπτομέρειες. Ποιο θα πρέπει να είναι το επιτόκιο των ΗΠΑ, δεδομένης της αύξησης της συγκέντρωσης της αγοράς και των αυξανόμενων ενδείξεων μονοπώλησης στην αγορά εργασίας; Αυτός είναι ένας πολιτικός κίνδυνος - ότι μπορεί να είμαστε είτε πολύ ήπιοι ή πολύ επιθετικοί, και τα μεγάλα σφάλματα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην υλική ευημερία των εργαζόμενων οικογενειών».
- Mugur Isarescu, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ρουμανίας και ο μακροβιότερος επικεφαλής κεντρικής τράπεζας στον κόσμο: «Ο στασιμοπληθωρισμός είναι ο μεγαλύτερος οικονομικός κίνδυνος. Τη δεκαετία του '70 ήμουν νέος οικονομικός ερευνητής και θυμάμαι πολύ καλά εκείνη την περίοδο του στασιμοπληθωρισμού. Τότε διήρκεσε 10 χρόνια. Το σοκ, νομίζω, ήταν ελαφρώς μεγαλύτερο τότε. Από την τιμή του πετρελαίου που ήταν 1 δολάριο το βαρέλι, πήγαμε στα 10 δολάρια προς το τέλος του 1972. Από την άποψη των οικονομικών, δημοσιονομικών και νομισματικών θεωριών, δεν μπορείς να ξεπεράσεις εύκολα ένα σοκ που προκαλεί τόσο πληθωρισμό όσο και ύφεση. Όλοι προσπαθούμε να βρούμε λύσεις. Η γρήγορη αύξηση των επιτοκίων στο 16% με 20% δεν είναι μία από αυτές, αλλά ούτε και η μείωση των επιτοκίων όταν ο πληθωρισμός αυξάνεται, όπως κάνουν κάποιοι από τους γείτονές μας στο Νότο. Πιθανώς αυτή η βαθμονόμηση μιας σωστής δημοσιονομικής πολιτικής με διαρθρωτικά μέτρα θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου το βασικό επιτόκιο και ο πληθωρισμός θα συγκλίνουν. Αλλά η αποφυγή μιας ύφεσης θα είναι πολύ δύσκολο να γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο».
- Karen Ward, αναλυτής για την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική στην JPMorgan Asset Management και πρώην σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών της Βρετανίας: «Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι η επιβράδυνση της δραστηριότητας δεν θα επιβραδύνει τον πληθωρισμό. Εφόσον η αποδυνάμωση της ζήτησης φιλτράρεται προς τη χαλάρωση των τιμών καταναλωτή και του πληθωρισμού των μισθών, τότε οι κεντρικές τράπεζες δεν θα χρειαστεί να πατήσουν τόσο δυνατά τα φρένα και μπορούν να προσπαθήσουν να οργανώσουν μια ήπια προσγείωση. Εάν, ωστόσο, ο πληθωρισμός είναι επίμονος, η ύφεση θα πρέπει να είναι πιο σημαντική και διαρκής για να διώξει τον πληθωρισμό από το σύστημα. Ο κίνδυνος σε αυτό το σενάριο είναι να δημιουργηθεί σύγκρουση μεταξύ κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών. Ο μεγαλύτερος ανοδικός κίνδυνος είναι ο συνδυασμός των στενών αγορών εργασίας και της ενεργειακής πρόκλησης να εξαπολύσει μια μαζική αύξηση των επενδύσεων, η οποία θα οδηγήσει σε αναζωπύρωση της παραγωγικότητας».
- Ngozi Okonjo-Iweala, γενική διευθύντρια του ΠΟΕ: «Ο μεγαλύτερος μελλοντικός οικονομικός κίνδυνος είναι η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία».
- Dana Peterson, επικεφαλής οικονομολόγος στο Conference Board: «Η μεγαλύτερη απειλή για την οικονομία των ΗΠΑ είναι η ύφεση, που προκαλείται από τη σύσφιξη της Fed ως αντίδραση στον αυξημένο πληθωρισμό. Το Conference Board προβλέπει τώρα μια σύντομη αλλά ρηχή ύφεση στις ΗΠΑ στα τέλη του τρέχοντος έτους. Αυτή θα επιδεινωθεί από περιόδους στασιμοπληθωρισμού. Οι προοπτικές αντανακλούν μια πιο επιθετική Fed, συμπεριλαμβανομένης μεγαλύτερης και ταχύτερης αύξησης των επιτοκίων πάνω από 3% φέτος».
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
