Πώς «κόβει» τους μισθούς στο μισό το αόρατο χέρι του κράτους

Εκτός οικονομικής λογικής παραμένει η αδιαφορία της νέας κυβέρνησης για την υπερφορολόγηση της εργασίας, και ειδικά των καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας. Την ώρα που η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε ένα μπαραζ εξαγγελιών με αυξήσεις συντάξεων, νέα επιδόματα, μείωση αφορολόγητου, μείωση ΕΝΦΙΑ, μείωση φορολογικών συντελεστών επιχειρήσεων, ευνοϊκές φορολογικές ρυθμίσεις για ελεύθερους επαγγελματίες (χωρίς καμία μέριμνα για τον περιορισμό των μεγάλων θυλάκων φοροδιαφυγής), φαίνεται να αδιαφορεί για το κομμάτι των φορολογουμένων που επιβαρύνονται ακραία δυσανάλογα με φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις.

Πρόκειται για εργαζόμενους της αποκαλούμενης μεσαίας τάξης, η οποία στην πράξη έχει εξοντωθεί, καθώς κατά τη διάρκεια της κρίσης επιβαρύνθηκε με παράλογα υψηλές φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις. Έτσι οι καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, εκτός δημοσίου τομέα, συρρικνώθηκαν δραστικά με επιχειρήσεις να περιορίζουν τις δραστηριότητες τους λόγω της κρίσης ή και να μεταφέρουν λειτουργικά τμήματα σε τρίτες χώρες, όπως η Κύπρος ή η Βουλγαρία, όπου το κόστος είναι θεαματικά χαμηλότερο. Παράλληλα χιλιάδες νέοι επιστήμονες αδυνατώντας να βρουν καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας  κατέφυγαν μαζικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες με την εγχώρια οικονομία να χάνει το πιο δυναμικό και παραγωγικό τμήμα του ανθρώπινου δυναμικού.

* Το συνολικό κόστος εργοδότη περιλαμβάνει τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: για να λάβει στην Ελλάδα καθαρό μισθό 1.500 ευρώ ένας εργαζόμενος (επίπεδο που για τα ευρωπαϊκά δεδομένα είναι ένας χαμηλός μισθός) ο εργοδότης, δηλαδή η επιχείρηση, θα πρέπει να καταβάλει 2.727 ευρώ το μήνα ενώ στην Κύπρο το κόστος για την επιχείρηση είναι 1.814 ευρώ, ή 33,5% χαμηλότερα. Για να προσφέρει έναν υψηλό μισθό, της τάξης των 3.000 ευρώ μηνιαίως σε ένα στέλεχος ή επιστήμονα, μια ελληνική επιχείρηση πρέπει να καταβάλει συνολικά 7.148 ευρώ (!) προκειμένου να καλυφθούν οι ασφαλιστικές και φορολογικές απαιτήσεις!

Την ίδια ώρα σε γειτονικές χώρες μια επιχείρηση στην Κύπρο για να προσφέρει 3.000 ευρώ επιβαρύνεται συνολικά 4.237 ευρώ δηλαδή κατά 40% χαμηλότερα ενώ το εργοδοτικό κόστος στη Βουλγαρία είναι ακόμα μικρότερο μόλις στα 3.768 ευρώ ή -47% χαμηλότερα από το κόστος μιας ελληνικές επιχείρησης...

Το κράτος παρακρατεί σχεδόν το 60% των χρημάτων που διαθέτει μια εταιρία στα στελέχη της, καθιστώντας απαγορευτική τη δημιουργία θέσεων εργασίας για υψηλής κατάρτισης στελεχιακό δυναμικό.

Για τη δημιουργία μιας θέσεως εργασίας με καθαρή αμοιβή 4.000 ευρώ, το μήνα η επιχείρηση πρέπει να καταβάλει στο ελληνικό Δημόσιο υπερδιπλάσιο ποσό, συνολικά 9.430 ευρώ (!), όσο δηλαδή κοστίζει η πρόσληψη δυο εργαζομένων με αντίστοιχες αποδοχές στην Βουλγαρία και την Κύπρο!

Θύματα της υπερφορολόγησης δεν είναι μόνο οι καλά αμειβόμενα θέσεις εργασίες αλλά και οι μισθοί του 500άρικου! Για μισθό 500 ευρώ μια ελληνική εταιρεία επιβαρύνεται με 744 ευρώ, δηλαδή μόλις το 67% των χρημάτων που πληρώνει η επιχείρηση φτάνουν στην τσέπη του εργαζόμενου ενώ για τον ίδιο μισθό στην Κύπρο το συνολικό εργοδοτικό κόστος είναι 604 ευρώ, δηλαδή το 83% των χρημάτων πηγαίνουν στον εργαζόμενο.

Η υπερφορολόγηση της εργασίας και η φορδιαφυγή

«Η συστηματική μείωση της επιβάρυνσης της εργασίας αποτελεί προϋπόθεση και για την ενίσχυση του ανθρώπινου κεφαλαίου που επί του παρόντος μπορεί να διαφεύγει σε σημαντικό βαθμό στο εξωτερικό της χώρας, ή να προσαρμόζεται σε συνθήκες της άτυπης οικονομίας», υπογραμμίζει το ΙΟΒΕ στην Έκθεση για την Ελληνική Οικονομία που δημοσιεύτηκε την προηγούμενη εβδομάδα.

«Σύμφωνα με τα όσα διαφαίνονται για την φορολογική μεταρρύθμιση, η ελάφρυνση των εισοδημάτων από μισθωτή εργασία εκτός των χαμηλότερων είναι ελάχιστη», τονίζει το ΙΟΒΕ.

Πολλοί περίμεναν ότι η αλλαγή κυβέρνησης θα διόρθωνε, όχι απλά μια αδικία, αλλά μια πρακτική που υποσκάπτει τα παραγωγικά θεμέλια της οικονομίας, κάτι που ωστόσο δεν φαίνεται να βρίσκεται στις κυβερνητικές προτεραιότητες. Με μια λογική όχι μακριά από την λογική του ΣΥΡΙΖΑ, και η νέα κυβέρνηση κινείται έχοντας στο επίκεντρο τους συνταξιούχους, οι περισσότεροι από τους οποίους απολαμβάνουν κατά πολύ υψηλότερες συντάξεις από τους μισθούς των εργαζομένων, και τα χαμηλά εισοδήματα, κυρίως τους ελεύθερους επαγγελματίες, όπου όμως ζει και βασιλεύει η φοροδιαφυγή.

«Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης αποτελεί κεντρική προϋπόθεση για τη βελτίωση της δομής του νέου συστήματος, καθώς σήμερα ένα πολύ μικρό μόνο ποσοστό εργαζομένων και επιχειρηματιών επιβαρύνεται με μεγάλο μέρος των φόρων», τονίζει το ΙΟΒΕ.

Πάνω από τα 26.000 ευρώ, μικρή ελάφρυνση...

Η φιλοσοφία της κυβέρνησης κινείται στον αντίποδα των παραπάνω επισημάνσεων και ανοικτά ομολογείται ότι οι ελαφρύνσεις στρέφονται κυρίως σε όσους λαμβάνουν πολύ χαμηλούς μισθούς (ή φοροδιαφεύγουν, δηλώνοντας πολύ χαμηλά εισοδήματα...).

Όπως δήλωσε στη Βουλή αυτή την εβδομάδα ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, οι φορολογικές ελαφρύνσεις του 2020 είναι επωφελείς για όλα τα εισοδηματικά στρώματα, αλλά αναλογικά περισσότερο για τα ασθενέστερα. Ο υπ. Οικονομικών τόνισε ότι «για δηλωθέντα εισοδήματα έως 8.500 ευρώ η συνολική φορολογική επιβάρυνση μειώνεται κατά μέσον όρο 20%. Αντίθετα, η αντίστοιχη μείωση σε υψηλά εισοδήματα, άνω των 26.000 ευρώ, ανέρχεται σε μονοψήφιο ποσοστό».