Φρένο στην πενταετία για τους ελέγχους των καταθέσεων στο εσωτερικό και εξωτερικό βάζει νέα απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία ωστόσο ανοίγει «παράθυρο» για την αύξηση του χρόνου παραγραφής στη δεκαετία, υπό προϋποθέσεις.
Ο έλεγχος των κινήσεων των τραπεζικών λογαριασμών και των εμβασμάτων αποτελεί την πλέον βασική παράμετρο των ελέγχων που διεξάγονται από τις φοροελεγκτικές υπηρεσίες και έχουν καθοριστική σημασία στο αποτέλεσμα του ελέγχου.
Υφίσταται όμως μια γκρίζα ζώνη στη διάρκεια του χρόνου, εντός του οποίου η εφορία μπορεί να ελέγξει και να κοινοποιήσει Πράξη Προσδιορισμού του Φόρου σε φορολογούμενου και συγκεκριμένα εάν το εν λόγω δικαίωμα της εφορίας παραγράφεται στην πενταετία ή όχι.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία και τη νομολογία των δικαστηρίων, τα χρονικά περιθώρια που έχουν οι φορολογικές αρχές για να ελέγξουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς είναι τα εξής:
- Για καταθέσεις σε τράπεζες του εσωτερικού, οι υποθέσεις παραγράφονται στην πενταετία, δηλαδή, πέντε χρόνια από το έτος υποχρέωσης υποβολής της φορολογικής δήλωσης. Παράδειγμα την 31η Δεκεμβρίου 2025 παραγράφεται το έτος 2019.
- Για τις καταθέσεις σε τράπεζες χωρών του εξωτερικού με τις οποίες η Ελλάδα έχει υπογράψει σύμβαση ανταλλαγής πληροφοριών και στοιχείων, ο χρόνος παραγραφής είναι επίσης πέντε χρόνια.
- Για τις χώρες του εξωτερικού με τις οποίες δεν υπάρχει φορολογική συνεργασία ο χρόνος εντός του οποίου η εφορία μπορεί να ελέγξει και να επιβάλει φόρους και πρόστιμα είναι τα 10 χρόνια.
Η απόφαση του ΣτΕ
Όμως με νέα απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, (ΣτΕ 665/2025) προβλέπεται πως ο χρόνος παραγραφής του ελέγχου των τραπεζικών καταθέσεων Ελλήνων φορολογουμένων στο εξωτερικό, μπορεί να παραταθεί στη δεκαετία εάν ζητηθούν στοιχεία από τις αρχές άλλης χώρας (ή χωρών).
Όμως τα εν λόγω στοιχεία θα πρέπει να ζητηθούν εντός της πενταετίας.
Παράδειγμα, κατά τον έλεγχο του Χ φορολογούμενου που έγινε το 2024 διαπιστώθηκε πως κατείχε και λογαριασμό σε τράπεζα του εξωτερικού το έτος 2018. Η υπόθεση του 2018 παραγράφηκε την 31η Δεκεμβρίου 2024, με τη συμπλήρωση της πενταετίας.
Επειδή όμως οι ελεγκτές ζήτησαν τις πληροφορίες από το άλλο κράτος εντός της πενταετίας (που δεν είχε παραγραφεί) η υπόθεση μένει ανοιχτή μέχρι να έρθουν τα στοιχεία και για διάστημα μέχρι και 10 έτη.
Στο ανωτέρω παράδειγμα, εάν οι ελεγκτές υπέβαλαν το αίτημα διοικητικής συνδρομής, εντός του 2025, η υπόθεση θα είχε παραγραφεί και δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν τον φορολογούμενο και να καταλογίζουν φόρους και πρόστιμα.
Επί του θέματος αυτού, το ΣτΕ αποφάνθηκε πως «η δεκαετής προθεσμία παραγραφής (άρθρο 68 παρ. 2 ΚΦΕ) ενεργοποιείται όταν τα συμπληρωματικά στοιχεία (περιλαμβανομένων αυτών που περιέρχονται μέσω αμοιβαίας διοικητικής συνδρομής) περιέλθουν στη φορολογική αρχή μετά την πάροδο της πενταετίας και μέχρι τη συμπλήρωση της δεκαετίας.
Ωστόσο, προϋπόθεση είναι ότι η φορολογική αρχή έχει υποβάλει το σχετικό αίτημα αμοιβαίας διοικητικής συνδρομής εντός του χρόνου που όφειλε να δράσει, δηλαδή εντός της πενταετίας».
Η… δαιμονοποίηση των καταθέσεων στο εξωτερικό
Οι καταθέσεις στο εξωτερικό δεν αποτελούν… ποινικό αδίκημα, καθώς απλή ύπαρξη τραπεζικού λογαριασμού στο εξωτερικό δεν είναι κάτι παράνομο εφόσον τα υπόλοιπα και οι κινήσεις τους προκύπτουν από τα δηλωθέντα εισοδήματα των κατόχων και από τη δραστηριότητά τους.
Στο πλαίσιο αυτό, η ύπαρξη τραπεζικού λογαριασμού στο εξωτερικό θεωρείται από την εφορία «συμπληρωματικό στοιχείο» μόνο εάν αποδεικνύει την ύπαρξη μη δηλωθέντος φορολογητέου εισοδήματος.
Αν, όμως, αποδειχθεί ότι τα χρήματα στον λογαριασμό αυτό προέρχονται από εισοδήματα που δεν έχουν δηλωθεί, τότε η φορολογική αρχή μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχει συμπληρωματικό στοιχείο, αλλά για να μπορέσει να τον ελέγξει και να καταλογίσει φόρους και πρόστιμα, θα πρέπει να ζητήσει τα στοιχεία εντός της πενταετίας.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news
