Την περίοδο 2013 – 2015 πραγματοποιήθηκαν συνολικά στις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις οι τράπεζες ενισχύθηκαν με κεφάλαια ύψους 51,7 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 32 δισ. (62% του συνόλου) προήλθαν από το ΤΧΣ και τα 19,7 δισ. (38%) από ιδιώτες επενδυτές. Και όμως σήμερα πάλι γίνεται πολύ συζήτηση για την κεφαλαιακή βάση των τραπεζών. Τι έχει πάει τόσο στραβά;
Οι ανακεφαλαιοποιήσεις είχαν στόχο να εξασφαλίσουν την ισχυρή κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών, την φερεγγυότητά τους, για να μπορέσουν να προσελκύσουν καταθέσεις, δηλαδή ρευστότητα, ώστε να εκπληρώσουν τον ρόλο τους στην οικονομία: να δώσουν δάνεια σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Ωστόσο ενώ το πρώτο βήμα, η κεφαλαιακή ενίσχυση για να καταστούν οι τράπεζες φερέγγυες, πραγματοποιούνταν με επιτυχία, η δεύτερη απαραίτητη προϋπόθεση, ένα σταθερό, θετικό οικονομικό περιβάλλον και η εμπιστοσύνη, παρέμεναν -και παραμένουν και σε μεγάλο βαθμό και σήμερα- μετέωρα.
Τι νόημα είχαν άραγε οι ανακεφαλαιοποιήσεις όταν το κεντρικό πρόβλημα, η εκτόξευση των μη εξυπηρετούμενων δανείων λόγω της κατάρρευσης της οικονομίας, παρέμενε άλυτο; Η αποτυχία σταθεροποίησης της οικονομίας και της αντιμετώπισης του δυσθεώρητου ύψους των “κόκκινων” δανείων οδηγούσε και θα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέες ζημιές. Η αντιμετώπιση των τραπεζών θυμίζει πολυτραυματία που παρουσίαζε μεγάλη αιμορραγία και οι γιατροί αντί να εντοπίσουν το τραύμα που την προκαλεί, να το αντιμετωπίσουν ώστε να σταματήσει, και να χορηγήσουν το απαιτούμενο αίμα για να επανέλθει ο ασθενής, περιορίζονταν στο να τον τροφοδοτούν με αίμα, αδιαφορώντας για τα τραύματα που προκαλούσαν την αιμορραγία.
(Πρώτη δημοσίευση Economistas)
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
