Ομολόγησε μετά από 11 μήνες η 36χρονη για την επίθεση με το βιτριόλι

Λίγο πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την επίθεση με βιτριόλι που είχε δεχθεί η Ιωάννα Παλιοσπύρου στην είσοδο της εργασίας της, η προσωρινά κρατούμενη ως δράστις της βίαιης ενέργειας ομολόγησε ενώπιον του ανακριτή την πράξη της.

Η 36χρονη κατηγορουμένη για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος τής κατά έναν χρόνο μικρότερης και συντοπίτισσάς της με βιτριόλι έδωσε συμπληρωματική απολογία στον ανακριτή της υπόθεσης, αποδεχόμενη ότι αυτή είναι η δράστις της ακραίας επίθεσης που δέχθηκε η Ιωάννα στις 20 Μαϊου 2020.

Η κατηγορουμένη, στην πρώτη απολογία της, στις 16 Ιουνίου 2020, είχε κάνει χρήση του δικαιώματος σιωπής ενώ ο συνήγορός της είχε πει πως η εντολέας του θα απολογηθεί σε άλλο χρόνο.

Στην συμπληρωματική απολογία που έδωσε σήμερα η προσωρινά κρατούμενη φέρεται να ομολόγησε την πράξη της και να ζήτησε συγγνώμη για ό,τι έκανε.

Φαίνεται, επίσης, να αιτιολόγησε την επίθεση λέγοντας πως θεωρούσε το θύμα υπεύθυνο για την κακή εξέλιξη που είχε μία ερωτική σχέση της.

Σε βάρος της 36χρονης υπάρχουν σωρεία στοιχείων, όπως υλικό καμερών από την περιοχή του γραφείου που εργαζόταν η Ιωάννα, αλλά και μαρτυρικές καταθέσεις που κατά τις δικαστικές Αρχές αναδεικνύουν έναν σχεδιασμό. Από το υλικό φαίνεται πως η δράστις έκανε πρόβα μετάβασης-διαφυγής στο σημείο της επίθεσης κατά της 35χρονης Ιωάννας, πήρε μέτρα προστασίας με ενδιάμεσες κινήσεις αλλά και χρήση περούκας κ.ά.

Στη δικογραφία περιέχεται και η περιγραφή του θύματος για εκείνα τα δευτερόλεπτα που άλλαξαν τη ζωή της, όταν βρέθηκε απέναντι στη δράστιδα στην είσοδο της πολυκατοικίας που βρίσκεται το γραφείο που εργάζεται: «Με κοίταξε στα μάτια και χωρίς να μου πει τίποτα μου πέταξε στο πρόσωπο κάποιο καυστικό υγρό. Αυτή μετά έφυγε τρέχοντας από τη γυάλινη πόρτα εξόδου προς άγνωστη κατεύθυνση. Εγώ αρχικά κοίταξα τη μπλούζα μου γιατί νόμιζα ότι μου έριξε καυτό καφέ αλλά αυτό άρχισε να μυρίζει άσχημα και μου φάνηκε ότι είναι κάποιο καυστικό υγρό γιατί κατάλαβα ότι ήταν παχύρευστο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να τρέξω αμέσως στο απέναντι φαρμακείο, ενώ παράλληλα ούρλιαζα από τους πόνους, για βοήθεια...».