Η όχι ανέφελη αποχώρηση από το Μαξίμου και τα διοικητικά της Πειραιώς

17 Νοε 2020 06:10

Η έξοδος του ειδικού συμβούλου του πρωθυπουργού για θέματα Ανάπτυξης και Επιχειρηματικότητας, η συνέχιση του έργου της διοίκησης Μεγάλου και επιστροφή της λογικής στον όμιλο Ελλάκτωρ.

Δεν πέρασε απαρατήρητη, ασφαλώς, η έξοδος του Βασίλη Ανδρικόπουλου από το Μέγαρο Μαξίμου. Ο κ. Ανδρικόπουλος, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Green Cola, είχε αναλάβει, μετά τις εκλογές του 2019, ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για θέματα Ανάπτυξης και Επιχειρηματικότητας.
Η αποχώρηση του κ. Ανδρικόπουλου δεν αποτέλεσε έκπληξη, καθώς ήταν κοινό μυστικό ότι είχε παροπλιστεί εδώ και καιρό. Και μπορεί και οι δυο πλευρές να λένε τα καλύτερα για τη συνεργασία, ωστόσο οι πληροφορίες της στήλης είναι κατηγορηματικές: η αποχώρηση δεν ήταν καθόλου ανέφελη.
Οι δρομολογούμενες αλλαγές στη μετοχική σύνθεση της Τράπεζας Πειραιώς, με την αύξηση του ποσοστού του Δημοσίου από 26,4% που είναι σήμερα στο 61,3%, έχουν ανάψει την κουβέντα για το αν θα δούμε αλλαγές στην διοικητική πυραμίδα της τράπεζας. Υπάρχουν αρκετοί που εκτιμούν ή ίσως ελπίζουν σε αλλαγές, τονίζοντας ότι θα είναι ασυνήθιστο να μην έχουμε αλλαγή διοίκησης μετά από μια τόσο σημαντική μετοχική αλλαγή. Ωστόσο οι εκτιμήσεις αυτές δεν φαίνεται να εδράζονται κάπου συγκεκριμένα. Όλες οι ενδείξεις και πληροφορίες συνηγορούν υπερ του ότι δεν θα υπάρξουν αλλαγές, η διοίκηση Μεγάλου θα συνεχίσει το έργο της και θα είναι αυτή που θα οδηγήσει τη διαδικασία επιστροφής της τράπεζας σε ιδιωτικά χέρια.
Και αφού μιλάμε για την Πειραιώς, να σημειώσουμε ότι πολλοί ήταν αυτοί που δεν πίστευαν στα μάτια τους χθες με το +22,99% της μετοχής (για να κλείσει τελικά στο +17,6%), ημέρα που ανακοινώθηκε η δρομολόγουμενη μετατροπή των CoCos σε μετοχές. Μα πώς γίνεται οι μέτοχοι να υφίστανται απομείωση (λόγω της αύξησης του ποσοστού του Δημοσίου) και η μετοχή να πανηγυρίζει, ήταν το εύλογο ερώτημα.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι εκ πρώτης όψεως πρόκειται για παραδοξότητα. Οι υφιστάμενοι μέτοχοι πραγματικά χάνουν αξία και μερίδιο. Ωστόσο, για έναν νέο μέτοχο που αγόρασε στα 0,7 ή στα 0,8 ευρώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αγοράζει μια Πειραιώς που, όχι μόνο δεν θα οφείλει 2,5 δισ. στο τέλος του 2022, αλλά το ποσό αυτό θα μετατραπεί σε μετοχικό κεφάλαιο.
Με άλλα λόγια παλαιοί μέτοχοι, όπως ο περιβόητος Τζον Πόλσον, σίγουρα δεν χάρηκαν από τις εξελίξεις, ωστόσο ένας νέος μέτοχος έχει πολύ διαφορετική οπτική. Και στο τέλος της ημέρας μια αύξηση κεφαλαίου στα 6 ευρώ, όταν η μετοχή διαπραγματευόνταν πριν λίγο καιρό, στο 1,3 ευρώ αποτελεί καλή είδηση και για τους παλαιούς μετόχους σαν τον κ. Πόλσον από τη στιγμή που δεν είχε διάθεση να βάλει το χέρι στην τσέπη.
Πολλοί είναι οι λόγοι για το ανοδικό ξέσπασμα των τραπεζικών μετοχών, ωστόσο, η χθεσινή είδηση ότι η PNC απέκτησε τις δραστηριότητες της BBVA στις ΗΠΑ έναντι 11,6 δισ. δολαρίων προσέθεσε έναν ακόμα. Το τίμημα αντιστοιχεί σε 1,3 φορές την ενσώματη λογιστική αξία, στοιχείο που ενισχύει την εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες για τα financial assets. Επιπλέον το τίμημα δίνει την κεφαλαιακή άνεση στην BBVA να προχωρήσει σε εξαγορές μικρότερων τραπεζών, δημιουργώντας προσδοκίες για την ενίσχυση των εξαγορών στην Ευρώπη.
Διευκρινίζω ότι οι εξαγορές αφορούν την Ευρώπη όχι όμως την χώρα μας, όπου, παρά τα όσα κατά καιρούς λέγονται και γράφονται, είναι πολύ δύσκολο να πάμε σε μια αρχιτεκτονική με λιγότερες από τέσσερις συστημικές τράπεζες. Τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα.
Και τι μας νοιάζουν εμάς οι εξαγορές εις τας Ευρώπας; Μας νοιάζουν και μας παρανοιάζουν, κάθως αργά ή γρήγορα το φούσκωμα των τιμών έξω θα μεταφερθεί και στην εγχώρια αγορά.
Έκκληση, διαβάζω, απευθύνει η Γερμανία προς τις ευρωπαϊκές χώρες να προχωρήσουν γρήγορα στις διαδικασίες για την έγκριση του προγράμματος ανάκαμψης ύψους 1,8 τρισ. ευρώ. Μόνο έτσι τονίζουν θα φτάσουν έγκαιρα τα κονδύλια στις χώρες - μέλη. Πού έγκειται το πρόβλημα; Ότι η Ουγγαρία και ίσως και η Πολωνία απειλούν με βέτο, επειδή αρνούνται να συνδέσουν την εκταμίευση των κονδυλίων από τον προϋπολογισμό της ΕΕ με τις αρχές του κράτους δικαίου! Είναι σαφές ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά στην Ευρώπη και γρήγορα.
Θέμα λίγου χρόνου είναι να καθαρίσει το τοπίο στην Ελλάκτωρ και να επικρατήσει η κοινή λογική που λέει, εδώ και αρκετό καιρό, ότι χωρίς νέα κεφάλαια ο κατασκευαστικός όμιλος δεν μπορεί να συνεχίσει την πορεία του. Οι τακτικοί αναγνώστες του Business Daily θα θυμούνται το ρεπορτάζ για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η διοίκηση Καλλιτσάντση στην αναζήτηση απολύτως απαραίτητης ρευστότητας 50 εκατ. ευρώ από τις τράπεζες, όπου σημειώναμε ότι «η αξιολόγηση των δεδομένων οδηγεί αναπόφευκτα στο ζήτημα της κεφαλαιακής ενίσχυσης του ομίλου».
Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι Ολλανδοί της Reggeborgh Ιnvest δεν ήλθαν να βάλουν κεφάλαια για να παρακολουθούν τον όμιλο να συνεχίζει την ίδια πορεία με το ίδιο μάνατζμεντ. Η αύξηση κεφαλαίου με ποσό της τάξεως των 40 - 50 εκατ. ευρώ κατ' ελάχιστο θα συνοδευθεί από εκτεταμένες διοικητικές αλλαγές, που, για να το πούμε συνοπτικά, σηματοδοτούν και το τέλος της εποχής Καλλιτσάντση, μετά το τέλος της εποχής Μπόμπολα. Πάντως, η περιπέτεια δεν τελειώνει εδώ. Ο κατασκευαστικός τομέας (Άκτωρ), που «αιμορραγεί» συνεχώς, θα βρει μια στήριξη από τη νέα ρευστότητα, αλλά πολλά πρέπει να γίνουν και γρήγορα για να δει πραγματικά ο όμιλος το φως στο βάθος του τούνελ.
Προκάλεσε απορίες χθες σε δημοσιογράφους κορυφαίο στέλεχος του οικονομικού επιτελείου, λέγοντας ότι είναι πολύ σημαντικό να μην φθάσουμε στο tipping point, να μην το πλησιάσουμε καν. Θα επιχειρήσουμε μια ερμηνεία: tipping point είναι το σημείο καμπής, πέραν του οποίου οι αγορές αρχίζουν και αμφισβητούν τη δημοσιονομική σταθερότητά ή και τη βιωσιμότητα του χρέους και αρχίζουν να δανείζουν ακριβότερα ή, στο πολύ κακό σενάριο, σταματούν να δανείζουν μια χώρα.
Ένα παράδειγμα, για να γίνει κατανοητό αυτό, μπορούμε να αναζητήσουμε πίσω στο χρόνο, στα τέλη του 2009. Τότε που οι αγορές κατάλαβαν ότι το έλλειμμα πήγαινε προς το 15% και αντιλήφθηκαν ότι η Αθήνα το έκρυβε μέχρι τις εκλογές, προσφεύγοντας όχι απλώς σε δημιουργική λογιστική, αλλά σε χοντροειδείς λαθροχειρίες με τα στοιχεία. Μόλις φθάσαμε και ξεπεράσαμε το tipping point, άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση για τον πλήρη αποκλεισμό από την αγορά ομολόγων, με τη γνωστή συνέχεια (διάσωση από Ευρώπη και ΔΝΤ με πολύ αυστηρούς όρους). Καλό είναι, λοιπόν, να μην πλησιάσουμε τέτοιο tipping point.