Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για την προβληματική ΛΑΡΚΟ, που μέσα στο προσεχές διάστημα αναμένεται ότι θα μπει σε καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία, διαφορετικά πτωχεύει. Χρωστά παντού, μέρα με την ημέρα έρχεται όλο και πιο κοντά στη χρεοκοπία και αυτός που την κρατά ζωντανή είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής της, δηλαδή η ΔΕΗ, που της έχει δώσει μια ακόμη παράταση για να ρυθμίσει τα χρέη της, η οποία εκπνέει αυτή την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, οι οφειλές της μεταλλουργίας έχουν φτάσει στα 550 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 350 εκατ. ευρώ μόνο στην ΔΕΗ και, πιθανώς ακόμη και εντός εβδομάδας, ο υπουργός Περιβάλλοντος, Κωστής Χατζηδάκης ετοιμάζεται να ανακοινώσει την εκκαθάριση της εταιρείας εν λειτουργία, προκειμένου να μην καταρρεύσει. Σκοπός της πώλησης είναι η διάσωση του υγιούς κομματιού, και μέρους των περίπου 1.200 θέσεων εργασίας ανά την Ελλάδα, αφού διαφορετικά το λουκέτο και οι απολύσεις για τη μεταλλουργία είναι μονόδρομος.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το σχέδιο για την βαθιά προβληματική μεταλλουργία, που έχει εγκριθεί από την κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη της Κομισιόν αφορά στην άμεση είσοδο εκκαθαριστή ο οποίος και θα μεταφέρει τα βάρη της σε μια νέα εταιρεία.
Ταυτόχρονα θα ενεργοποιηθεί το μοντέλο του 2014, που είχε ακυρώσει όταν ήρθε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η άμεση δρομολόγηση δύο παράλληλων διαγωνισμών πώλησης: Ο πρώτος θα αφορά στην πώληση των περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν στη ΛΑΡΚΟ (ορυχεία Καστοριάς, Εύβοιας και Σερβίων Κοζάνης) και θα διεξαχθεί από τον εκκαθαριστή. Ο δεύτερος διαγωνισμός θα αφορά στα περιουσιακά στοιχεία που η ΛΑΡΚΟ εκμεταλλεύεται έναντι αντιτίμου χωρίς να της ανήκουν, αφού ιδιοκτήτης είναι το Ελληνικό Δημόσιο (ορυχείο Αγ. Ιωάννη και εργοστάσιο Λάρυμνας) και θα διεξαχθεί από φορέα που θα ορίσει η κυβέρνηση.
Στόχος είναι οι δύο αυτοί διαγωνισμοί να τρέξουν παράλληλα, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα σε όποιον επενδυτή πλειοδοτήσει στον πρώτο, να πλειοδοτήσει και στον δεύτερο, προκειμένου η εταιρεία να συνεχίσει να λειτουργεί ως ενιαίο σύνολο. Στο σενάριο δηλαδή που νικητής και των δύο διαγωνισμών είναι η ίδια εταιρεία, τότε αυτή θα αναλάβει την ΛΑΡΚΟ καθαρή από υποχρεώσεις, μαζί με τα μεταλλευτικά αποθέματα που η τελευταία εκμεταλλεύεται σε νικέλιο και άλλα μεταλλεύματα. Στο σενάριο που υπάρξουν δύο διαφορετικοί πλειοδότες, τότε ναι μεν οι δραστηριότητες της ΛΑΡΚΟ θα συνεχιστούν όπως είναι σήμερα ωστόσο το τοπίο όσον αφορά στις συνέργειες γίνεται πιο δύσκολο.
Σε μια προσπάθεια να σταθεί στα πόδια της, αλλά και επειδή οι πελάτες της πιέζουν για ολοένα και μεγαλύτερες εκπτώσεις, η μεταλλουργία πουλά πλέον το νικέλιο σε τιμές κάτω των διεθνών του τιμών, δηλαδή στα περίπου 12.000 δολάρια / τόνο, έναντι περίπου 13.000 δολάρια που αυτό διαπραγματεύεται στις ξένες αγορές.
Για την οικονομική κατάσταση της ΛΑΡΚΟ, τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Εκτός των 350 εκατ. ευρώ προς τη ΔΕΗ, χρωστά 30 εκατ. ευρώ στην Τράπεζα Πειραιώς, 20 εκατ. ευρώ στον ΕΦΚΑ, 70-80 εκατ. ευρώ στην παλαιά ΛΑΡΚΟ και τα υπόλοιπα σε κάθε λογής προμηθευτές. Σε αυτά δεν συνυπολογίζονται τα 136 εκατ. ευρώ των κρατικών ενισχύσεων που καλείται να επιστρέψει στο Δημόσιο, καθώς έχουν θεωρηθεί παράνομες και πρέπει να ανακτηθούν έπειτα από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Επίσης στα τέλη του 2018, η θέση της εταιρείας ήταν αρνητική κατά 308 εκατ. ευρώ, έναντι 220 εκατ. ευρώ το 2017. Τον τόνο δίνουν οι συνεχείς ελλείψεις υλικών, οι περικοπές των εξόδων συντήρησης και ο κίνδυνος η εταιρεία να βρεθεί ανά πάσα στιγμή σε αδυναμία εξόφλησης μισθών, αφού στη συντριπτική πλειοψηφία των υποχρεώσεών της έχει κηρύξει στάση πληρωμών. Πέραν των παραπάνω δεν διαθέτει κεφάλαια για την κατάθεση εγγυητικών επιστολών, όπως απαιτεί η νομοθεσία για να εξακολουθήσει να έχει το δικαίωμα εκμετάλλευσης ορυχείων.
Κόστος 73.000 ευρώ για κάθε εργαζόμενο
Το πιο εντυπωσιακό ωστόσο αφορά στους μισθούς. Σε αυτή την κρατική εταιρεία που επιβιώνει επειδή χρόνια οι επικεφαλής της ΔΕΗ, κατ' εντολή των πολιτικών τους προϊσταμένων, κάνουν τα στραβά μάτια, καμία περικοπή δεν έγινε στα χρόνια των μνημονίων, ούτε σε προσωπικό, ούτε σε επιδόματα, ούτε σε κόστος μισθοδοσίας. Στο θέμα αυτό συνεχίζει ακόμη και σήμερα να υπάρχει ένα θολό τοπίο, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες οι μισθοί παραμένουν στα ίδια επίπεδα με εκείνα του παρελθόντος.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία -η ΛΑΡΚΟ, έχει να δημοσιεύσει ισολογισμό από την περίοδο 2015 - 2016- προκύπτει ότι:
- Το κόστος της μισθοδοσίας για κάθε εργαζόμενο (με στοιχεία 2016) υπερβαίνει ακόμη και τα 73.000 ευρώ το χρόνο για εργαζόμενους με πολυετή προϋπηρεσία.
- Εκτός των μισθών και των επιδομάτων (γάμου, τέκνων, κλπ.), η επιχείρηση καταβάλλει ακόμη πριμ παραγωγής, επίδομα ετοιμότητας, επιδόματα γαλοπούλας τα Χριστούγεννα και… οβελία το Πάσχα. Το πρώτο είναι 40 ευρώ και το δεύτερο 100 ευρώ.
- Στην περίπτωση του πριμ παραγωγής αυτό ανέρχεται μεταξύ 4 και 6 εκατ. ευρώ ετησίως, και ο κανόνας είναι να καταβάλλεται ακόμη και σε χρονιές με ζημιές. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2007 με κύκλο εργασιών 550 εκατ. και κέρδη 23 εκατ. ευρώ, η τότε διοίκηση της ΛΑΡΚΟ έδωσε πριμ παραγωγής 6,2 εκατ. ευρώ. Δέκα χρόνια αργότερα, το 2017, η εταιρεία, με το ένα τρίτο του τζίρου (180 εκατ.) και ζημιές 67 εκατ., κατέβαλε πριμ ύψους 4 εκατ. ευρώ ! Στην πράξη για ένα μηχανικό, η αμοιβή αυτή κυμαίνεται στα 300 ευρώ το μήνα.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
