Καθώς οι βρετανικές εκλογές στις 4 Ιουλίου πλησιάζουν, οι φωνές που ζητούν απεγνωσμένα μια αλλαγή για τη χώρα πληθαίνουν.
Η Βρετανία βρισκόταν σε δεινή κατάσταση όταν ανέλαβε την εξουσία ο Ρίσι Σούνακ στα τέλη του 2022. Το κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα – του οποίου τα 14 χρόνια στην εξουσία ορίστηκαν από τα πολιτικά στοιχήματα της λιτότητας, του Brexit και των ριζοσπαστικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων – είχε πέσει πίσω από το αντιπολιτευόμενο Εργατικό Κόμμα στις δημοσκοπήσεις τον Νοέμβριο του 2021 και έκτοτε το χάσμα έχει διευρυνθεί.
Εκτός απροόπτου, ο ηγέτης των Εργατικών Κιρ Στάρμερ θα είναι το πρόσωπο που θα περάσει τη διάσημη μαύρη πόρτα της Downing Street 10 σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες.
Ο Στάρμερ έχει υποσχεθεί ότι θα φέρει αυτή την αλλαγή που χρειάζεται η Βρετανία. Έχει δεσμευτεί να αναπτύξει την οικονομία της χώρας με τη μεταρρύθμιση των νόμων για τον προγραμματισμό και τις επενδύσεις με μια νέα βιομηχανική στρατηγική. Είπε ότι θα δημιουργήσει ένα εθνικό ταμείο πλούτου με 7,3 δισεκατομμύρια στερλίνες (9,3 δισεκατομμύρια δολάρια) δημόσιου χρήματος που θα βοηθήσει στην πληρωμή για τη μετάβαση σε καθαρές μηδενικές εκπομπές.
Μια δημόσια εταιρεία ενέργειας 8,3 δισεκατομμυρίων λιρών, η Great British Energy, θα δει το ενεργειακό δίκτυο του Ηνωμένου Βασιλείου να απελευθερώνεται από τον άνθρακα έως το 2030. Ο Στάρμερ λέει ότι όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν χωρίς αύξηση των φόρων εισοδήματος.
Το υπόλοιπο μανιφέστο των Εργατικών περιλαμβάνει την επιβολή φόρων στα ιδιωτικά σχολεία για να βοηθήσει την κρατική εκπαίδευση και απροσδόκητες εισφορές σε εταιρείες ενέργειας για τη χρηματοδότηση της μετάβασης στην καθαρή ενέργεια. Υπάρχουν επίσης δεσμεύσεις για τα δικαιώματα των εργαζομένων, περικοπή λιστών αναμονής για υγειονομική περίθαλψη και επίσης έλεγχος της μετανάστευσης.
Οι επικριτές στα δεξιά λένε ότι ο Στάρμερ θα χρειαστεί να αυξήσει τους φόρους για να χρηματοδοτήσει τα σχέδιά του, ενώ οι σκεπτικιστές στα αριστερά λένε ότι το μανιφέστο του δεν είναι αρκετά τολμηρό ή φιλόδοξο για να αλλάξει τη Βρετανία προς το καλύτερο.
Εν ολίγοις, πρόκειται για έναν μακρύ κατάλογο πραγμάτων που πρέπει να διευθετηθούν μέσα σε μια πενταετία την ώρα που τα δημόσια οικονομικά της χώρας βρίσκονται σε αταξία.
Το ερώτημα όμως για τον Κιρ Στάρμερ είναι εάν κερδίσει στις εκλογές πόσο μεγάλο είναι το χάος στη χώρα το οποίο καλείται να διαχειριστεί και να το διορθώσει και τελικά, διαθέτει την πολιτική ικανότητα να επιφέρει την αλλαγή που έχει υποσχεθεί;
Για όσους βρίσκονται στα δεξιά, ο Στάρμερ είναι ένας άνθρωπος που θα πει τα πάντα για να πάρει την εξουσία. Είναι κάποιος που στα μάτια τους θα υποστηρίξει τον Κόρμπιν, ο οποίος είναι αντιΝΑΤΟϊκός και έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα ως υποστηρικτής των τρομοκρατών, για να πάρει αυτό που θέλει και αποτελεί κίνδυνο για τη Βρετανία.
Στα αριστερά, είναι κάποιος που δεν έχει την πεποίθηση να κάνει ριζικές αλλαγές και, μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του, δεν θα είναι ουσιαστικά τόσο διαφορετικός από έναν ηγέτη των Συντηρητικών.
Εάν η τρέχουσα δημοσκόπηση είναι ακριβής, ο Στάρμερ θα κερδίσει μια ιστορική και τεράστια πλειοψηφία στη Βουλή των Κοινοτήτων. Αλλά το μέλλον μπορεί να μην είναι τόσο απλό. Δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης των οικονομικών της Βρετανίας, των συνθηκών της πιθανής νίκης των Εργατικών και, ακόμη και των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του ίδιου του Στάρμερ, μπορεί να σημαίνει ότι δεν έχει την κενή επιταγή που θα απολάμβανε συνήθως ένας ηγέτης χωρίς ουσιαστικά αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο.
Μια αδυναμία να μετατρέψει αυτή την κοινοβουλευτική εξουσία σε απτά αποτελέσματα σε μια εποχή που οι ψηφοφόροι φωνάζουν για κάτι διαφορετικό θα μπορούσε να σημαίνει ότι σε πέντε χρόνια από τώρα, το μετριοπαθές, πρώτο κεντροαριστερό πρόγραμμά του μπορεί τελικά να θεωρηθεί εξίσου μεγάλο πολιτικό στοίχημα όπως οποιοδήποτε από αυτά που πήραν οι Συντηρητικοί τα τελευταία 14 χρόνια.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
